Budujemy Dom - porady budowlane i instalacyjne

Beton jest całkiem dobrym akumulatorem ciepła z racji dużej gęstości. W przybliżeniu można przyjąć, że zdolność do akumulacji typowych materiałów budowlanych - cegły, betonu, silikatów jest podobna i wynosi ok. 1 kJ/(kg·K). Beton wypada nieźle z racji dużej gęstości ok. 2000 kg/m3. Zakładając nawet typową grubość wylewki 5 cm daje to 10 ton dla 100 m2. A co do betonu w piecach, to się go stosuje. Ma się rozumieć specjalne odmiany ogniotrwałe. Są nawet takie kształtki w niektórych kominkach (np. z kratki.pl).

Jeżeli wszystkie żarówki maja być zapalane równocześnie nie ma problemu - typowy schemat z dwoma łącznikami schodowymi. Jeśli zaś żarówki mają być np. w dwóch grupach, potrzebne będą albo dwa identyczne obwody ułożone równolegle, albo (4 łączniki), albo podwójne łączniki schodowe. Niektóre firmy takie mają, o ile pamiętam to w nich są potrzebne 4 żyły pomiędzy łącznikami zamiast 2, czyli układ połączeń jest niemal taki sam, jak w 2 niezależnie prowadzonych obwodach. Prosty, czytelny schemat, np. tu: http://maciejdolata.inelt.pl/sep/polaczenie-wylacznikow-schodowych-krzyzowych/

Jeżeli popękał tynk, zasadniczą sprawą jest czy mimo tego dobrze trzyma się podłoża. Jeżeli odchodzi od podłoża, nie ma rady trzeba go skuć i ułożyć na nowo. Jeśli zaś trzyma się podłoża, trzeba użyć szpachli do szpachlowania ubytków, dobranej do szerokości rys. Też robota niemała. Po zdjęciach trudno oceniać sytuację.

Proponuję w miejscu takich nasilonych pajączków zrobić próbę i zdrapać szpachelką nieco wierzchniej warstwy. Będzie jasność czy to jedynie pęknięcia tej wierzchniej warstwy wygładzającej, czy także samego tynku aż do powierzchni ściany. Jeżeli tylko powierzchniowe to jest szansa zakrycia tego dobrym gruntem i farbą. Na odparzenia całego tynku, o czym pisał Animus, to już nie pomoże. Bardziej prawdopodobne, że to tylko gładź. Jeżeli wilgoć z tynku nie zdążyła odparować przed jej położeniem, robią się pęknięcia. Podobnie farba może się łuszczyć po nałożeniu na zbyt wilgotne podłoże.

Najprościej będzie zamontować niewielką rozdzielnicę natynkową z tworzywa. Gniazda mogą być również natynkowe albo montowane na szynie w samej rozdzielnicy (TH 35). Tak samo z pozostałym osprzętem.

Zakończenie takiej rury, umożliwiającej zassanie powietrza do paleniska kominka nie jest traktowane jako czerpnia powietrza wentylacyjnego. Inaczej byłby nielichy problem z jej umiejscowieniem. Długa pozioma rura jest niekorzystna, wiadomo, że utrudnia zassanie powietrza. Jeżeli jej wlot wypada przynajmniej ze 30 cm nad gruntem proponuję obrócić kolano i skierować je w dół, zakończyć tylko siatką, żeby tam jakaś mysz nie weszła. Ze względu na zasysanie powietrza takie ukształtowanie jest lepsze.

Dobieranie przekroju przewodów nie jest taką prostą sprawą. W praktyce najczęściej decyduje obciążenie cieplne przewodu. Do tego w domach jednorodzinnych i mieszkaniach najczęściej obciążenie powodują odbiorniki jednofazowe, a to oznacza, że nigdy fazy nie są równomiernie obciążone i najbardziej obciążona jest żyła neutralna (N) jako wspólna dla wszystkich obwodów. W efekcie bezpieczne obciążenie dla przewodu 5×10 mm2 będzie wielokrotnie mniejsze niż podajesz Brum.

Na zasilaniu? Jeżeli tak podnieś o jakieś 10-15 stopni. Jakość spalania powinna na tym zyskać. Pozostałe parametry, w tym stopień podmieszania wody (jeśli jest potrzebne), trzeba będzie podregulować eksperymentalnie. Kotły na paliwa stałe nie lubia niskiej temp. wody w obiegu.

Rozliczanie bilansowe z dostawcą energii elektrycznej, o czym wcześniej nie było mowy, wiele zmienia. Jednak i tak koszty inwestycyjne będą bardzo wysokie, nie jest to instalacja o mocy 2-3 kW, lecz raczej około 10 kW. Co do samego zużycia energii elektrycznej, czy będą to promienniki podczerwieni, czy np. grzejniki elektryczne konwektorowe wielkiej różnicy nie będzie.

Zakładając, że faktycznie układ przewodów wygląda w ten sposób - dość pokomplikowany, z braku przewodu 4-żyłowego, układ może być taki jak na rysunku. Można go zmodyfikować, ale tu widać zasadę - przewody N oraz PE wprost do odbiornika (źródła światła), natomiast pomiędzy łącznikami potrzebne są dwie żyły fazowe L. Do tej funkcji wykorzystujemy jedną z żył N, końce w puszkach trzeba oznaczyć czarna taśmą izolacyjną. Dzieki temu widać, że funkcja żyły przewodu jest inna. Połączyłbym jeszcze przewody PE w puszkach i oczywiście z przewodem PE na zasilaniu. Na rysunek nie nanosiłem, bo straci czytelność.

Odrębna kamera może być lepszym rozwiązaniem, szczególnie w mniej typowej sytuacji, nie raz o tym pisałem w "Budujemy Dom". Kamera zewnętrzna może być lepiej umieszczona, mieć inny kąt widzenia, dawać lepszy obraz w nocy itd. – wszystko zależnie od potrzeb.

O ile wiem, nie ma ograniczeń jeżeli chodzi o wytwarzanie prądu za pomocą paneli fotowoltaicznych na własne potrzeby. Mówimy tu, rzecz jasna, o małych instalacjach spotykanych w praktyce i mocy kilku kW. Sposób jej wykonania musi oczywiście uniemożliwiać pojawienie się napięcia z naszej instalacji w sieci energetycznej (niebezpieczeństwo porażenia osób pracujących przy niej!). Osobna sprawa, czy taka instalacja ma sens? Co zrobimy z wytworzonym prądem?

Dałbym nawet 5×10 mm2, skoro taki jest doprowadzony do istniejącej rozdzielnicy. W praktyce wystarczy, nawet jeżeli kiedyś pojawi się konieczność zainstalowania urządzeń o dużej mocy (o czym tu już koledzy pisali). Wtedy nawet jeżeli trzeba będzie coś zmienić w instalacji na poziomie dolnej kondygnacji, góra już zostanie. Oczywiście 3 fazy.

Kanał kominowy, który spełniał warunki konieczne dla kanałów spalinowych dla urządzeń gazowych, o ile tylko ma średnice przynajmniej 15 cm lub wymiary 14 × 14 cm, będzie odpowiedni również jako wentylacyjny dla okapu. Z pewnością trzeba go wyczyścić. O ile się da, wkład jest dobrym pomysłem. Nowy otwór wlotowy można zrobić. Dom jest jednorodzinny, więc problemu z ewentualnymi innymi użytkownikami nie ma.

Raczej ok. 75°C na zasilaniu, to podniesie też temperaturę wody na powrocie (jaka ona jest teraz?). Kotły na węgiel i drewno nie lubią niskiej temperatury wody, bo i komora spalania ma niższą temperaturę, a spalanie jest gorsze.

Trochę dużo tu niewiadomych – jaki rodzaj działalności, jakie koszty do zaakceptowania, na ile parter jest oddzielony cieplnie od górnej części (izolacja na stropie, sufit podwieszany?), czy rodzaj działalności i sam budynek pozwala na większe obniżenie temperatury. Połączenie podłogówki z grzejnikami może działać całkiem nieźle, lepiej niż same grzejniki lub sama podłogówka. Przemyślałbym dodanie drugiego , nowego kotła zamiast wymiany. nowy kocioł z zamknięta komorą spalania, kondensacyjny, więc nawet przy braku komina można zrobić odprowadzenie spalin przewodem powietrzno-spalinowym wyprowadzonym przez ścianę. W takim układzie nowy kocioł obsługiwałby tylko ogrzewanie podłogowe, pracując przy niskiej temperaturze wody i z najwyższa sprawnością. Stary kocioł tylko na potrzeby grzejników, z wyższą temperaturą wody. Łatwo zrobić dobre, niezależne sterowanie i w razie awarii będzie działał chociaż jeden. Ogrzewanie podłogowe w tym układzie ma z założenia umożliwić utrzymanie pewnej temperatury minimalnej, z założenia nie pokrywa całych strat ciepła. Podłogę nagrzewamy więc do dość niskiej temperatury, nie więcej niż 26°C. Będzie ciepło przy podłodze, co się przyda bo wnętrza wysokie. Natomiast grzejniki będą sumować swoją moc cieplną z ogrzewaniem podłogowym i pozwolą na uzyskanie temperatury komfortu. Ponadto umożliwia szybkie podniesienie lub obniżenie temperatury, choćby obniżenie poza godzinami pracy. Dzięki temu nie będziemy marnować ciepła. Technicznie najlepsze byłyby grzejniki kanałowe przy samych oknach. Stworzą coś w rodzaju kurtyny powietrznej. Niestety są dość drogie.

Najprawdopodobniej tę pompę będzie można zastosować bez obaw. To pompa typu powietrze/woda, nie ma wiec problemu ze zbyt małym źródłem dolnym. Nie znam parametrów urządzenia, ale podejrzewam, że moc 21 kW osiąga przy temperaturze zewnętrznej rzędu +7°C, przy -15°C będzie o około połowę mniejsza. Nawet jeżeli to pompa bez regulacji mocy (tzw. inwerter), kłopotów raczej bym się nie spodziewał, bo pompa po prostu nie będzie pracować w sposób ciągły, żeby ogrzać dom. Jednak włączeń na bardzo krótko (co pompie szkodzi) nie ma co się obawiać skoro w domu jest ogrzewanie podłogowe o dużej bezwładności. Różnicy w kosztach eksploatacyjnych nie sposób nawet zgrubnie oszacować nie znając sprawności urządzeń (wsp. COP) dla różnych temperatur powietrza zewnętrznego oraz wody w obiegu.

Wysokość w świetle konstrukcji przynajmniej 2,2 m, zaś do spodu przewodów urządzeń itp. 2,0 m. jednak to czasem dość nisko nawet dla samochodu z bagażnikiem, rowerem lub czymkolwiek innym na dachu.

Skoro kanałem trzeba będzie lawirować, radziłbym dawać 2 kolana 45° zamiast jednego 90°, łuki będą łagodniejsze. Co do szumu, tutaj głównie będzie to kwestia prędkości powietrza. Bardziej bym się martwił zwiększeniem oporów w tej gałęzi DGP. Do rozrysowania, przemyślenia, policzenia, Może lepiej da wypływ w jakimś innym miejscu? Do łazienek nie powinno się doprowadzać nawiewu z DGP, bo w nich ma panować podciśnienie względem pomieszczeń sąsiednich. Chodzi o zachowanie kierunku ruchu powietrza wentylacyjnego z pomieszczeń czystych do brudnych i zapobieganie rozchodzeniu się zapachów z łazienki na resztę domu. Jak zrobimy w łazience nadmuch powietrza, będziemy w niej mieć nadciśnienie. Zrobiłbym przepustnice regulacyjne i dodatkowo kratki/anemostaty z możliwością przymknięcia w poszczególnych pokojach. DGP jest generalnie trudne do regulacji.

Radzę wezwać serwisanta, bo przyczyny złego działania mogą być różne, a porady na odległość to takie strzelanie w ciemno Czy regulator temperatury wskazuje osiągnięcie zadanej temperatury pomieszczenia? Jeżeli tak, to można przenieść go w lepsze, bardziej reprezentatywne miejsc, z dala od grzejników. To model bezprzewodowy, wiec można umieścić go np. w korytarzu. Problemem może być też zbyt wysoka moc kotła i zbyt wysoka temperatura wody w obiegu. W efekcie kocioł szybko, na chwilę podnosi temperaturę, po czym zaraz się wyłącza, temperatura spada i cały cykl się powtarza. Można spróbować obniżyć temperaturę wody w obiegu, przez co kocioł powinien pracować bardziej stabilnie, rzadziej się wyłączając. Problemem może być jednak i sama moc kotła, zgodnie z instrukcją minimalna wynosi 8 kW, a w mieszkaniu 49 m2, spodziewałbym się raczej maksymalnego zapotrzebowania na poziomie 5 kW (w największe mrozy). Ale na odległość to tylko przypuszczenie.

Nowe parametry po zmianie paliwa można ustalić tylko eksperymentalnie, sprawdzając jak pracuje kocioł, jak zmienia się temperatura wody i czy nie powstaje zbyt dużo sadzy. Polski węgiel też bywa bardzo różny. Czeski groszek jest generalnie mniej kaloryczny. Da się wiec nim palić w miarę intensywnie, utrzymując niezbyt wysoka temperaturę wody w kotle. Próby utrzymania takiej temperatury przy węglu o większej wartości opałowej często kończą się "zduszeniem" kotła i duża ilością sadzy. Tu ustawiono bardzo niska temperaturę wody na zasilaniu, zaledwie 60°C. Osobiście uważam, że dużo lepiej utrzymywać wyższą temperaturę na kotle i jeżeli to konieczne zasilać instalację za pośrednictwem zaworu mieszającego. Praca kotła z niską temperaturą wody nie sprzyja dobremu spalaniu i powstaje więcej zanieczyszczeń.

Pomysł jest w praktyce nierealny, bo powierzchnia paneli fotowoltaicznych musiałaby być ogromna. Niestety zimą (grudzień, styczeń, luty) dociera do nas bardzo mało energii słonecznej, uzysk z instalacji będzie wiec bardzo mały. Gdyby było inaczej nie byłoby przecież zimy Tak na marginesie, energię elektryczną można wykorzystać choćby do zasilania grzałek i podgrzewania wody w istniejącym obiegu c.o. Nie musimy mieć koniecznie promienników.

Jeżeli z jakiś względów - choćby niechęci użytkownika - zastosowanie mufy też nie wchodzi w grę, to pozostaje jeszcze jedno rozwiązanie. Warunkiem jest to, że mamy dostęp do rur powyżej tego odcinka, który siedzi na sztywno w stropie. Mianowicie jako nową można zastosować rurę kanalizacyjną nieco mniejszej średnicy, 90 mm zamiast 110 mm. Wówczas traktujemy ten przechodzący przez strop odcinek rury tylko jako tuleję. Przez nią wkładamy nową rurę o mniejszej średnicy, u dołu łączymy z istniejącymi rurami za pomocą złączki redukcyjnej. Rury kanalizacyjne średnicy 90 mm może nie są specjalnie popularne, ale jak najbardziej da się je kupić. W ostateczności wysyłkowo.

Możliwości wężownicy w zbiorniku i tak będą zależały od: - jej powierzchni wymiany ciepła; - temperatury wody w zbiorniku. Moc kotła nie musi być aż tak wysoka. Niższa też wystarczy do nagrzania zbiornika do wysokiej temperatury. A duża moc kotła, powyżej 25 kW, szczególnie wobec małej zdolności do akumulacji ciepła przez sam budynek, może przysporzyć kłopotów. Dodatkowo zaczynają nas obowiązywać surowsze wymogi względem kotłowni.

Po pierwsze, to na ile wystarczy ciepła zgromadzonego w buforze zależy od tego jakie straty będzie miał dom – przez przegrody i wentylację. Bez ustalenia tego nic konkretnego nie można powiedzieć. Ktoś tu już pytał o wentylację Po drugie, Zdecydowanie popieram rezygnację z grzejników na rzecz ogrzewania podłogowego. Nie jest ono bez wad, ale w tej sytuacji wylewka będzie dodatkowym akumulatorem ciepła. Ponadto ogrzewanie podłogowe można z powodzeniem zasilać wodą o temperaturze 30-40°C. Grzejniki będą potrzebować 55-70°C. Wodę w zbiorniku nagrzejesz do 90°C., przy podłogówce możesz ją wychłodzić nawet o 50-60°C. Ciepło ze zbiornika jest lepiej wykorzystane. Po trzecie, nie polecam tutaj przepływowej wężownicy c.w.u. w zbiorniku akumulacyjnym, bo: - takie zbiorniki są znacznie droższe; - trzeba nagrzać cały zbiornik do wysokiej temperatury, również wtedy, gdy potrzebujemy tylko c.w.u. Moim zdaniem lepiej zastosować typowy zbiornik c.w.u. np. 140 l przyłączony do kotła osobno (równolegle) względem zbiornika akumulacyjnego. PS. Zastosowanie wężownicy przepływowej c.w.u. w zbiorniku akumulacyjnym wcale nie wymaga montażu kotła powyżej 25 kW.