Nie ma nocy, żeby nie dostał jakiejś propozycji. Jedne są zawoalowane, inne wprost, kawa na ławę, bez skrępowania. Już zaczął nazywać to auto samochodem ostatniej szansy – dziewczyny wychodzą same z knajp, to może chociaż kierowcę poderwą. Zazwyczaj pytają, czy ma jeszcze dyżur, do której jeździ i czy nie chciałby sobie zrobić przerwy i wejść na górę do mieszkania. – Wiozłem dziewczynę, która wyrywała mi rękę i wkładała sobie pod spódnicę. I taką, co założyła mi w czasie jazdy nogi na głowę. I taką, która zadzwoniła do męża oświadczając mu, że nie wraca do domu, bo teraz będzie ze mną jeździć samochodem, gdyż tu jest ciepło i sympatycznie. Co ja się namordowałem, żeby wysadzić ją z auta… Uparła się, że zostaje i koniec – opowiada. Ma na imię Rafał, czterdzieści lat i od pół roku jest taksówkarzem w jednym z dużych miast Polski. Być może kiedyś z nim jechałaś/jechałeś i być może to rozmowę z Tobą zapisał na swoim blogu http://wspomnienia-taksowkarza.blog.onet.pl/