retrofood

Za mało danych. Ja bym nie odpowiadał tak jednoznacznie, bo kilku moich sąsiadów zamknęło tej zimy kurki gazowe i przerobiło ogrzewanie na węgiel i przede wszystkim drzewo. Ale mają czas, mogą palić sami, kotłownie wydzielone z reszty budynku, syf nie przenosi się do wnętrza.

To masz tłumaczenie bardziej dosłowne: Płonie, płonie, moja gwiazda. Gwiazda miłości, pozdrowiona, Ty dla mnie jesteś najdroższa, Innej nie bedę miał nigdy. Czy zapada na ziemi jasna noc, Gwiazd Wiele świeci na niebie, Ale ty jesteś jedyna, moja najpiękniejsza, Płoniesz radosnymi dla mnie promieniami. Gwiazdo miłości, błogosławiona Gwiazdo moich minionych dni Ty bedziesz wiecznie niezachodzącą W mojej duszy wymęczonej. Niebiańską siłą twoich promieni Całe me życie jest rozświetlone Gdy już umrę - ty nad mogiłą Płoń, rozpromieniaj się, moja gwiazdo!

Звезда надежды благодатная, Звезда любви волшебных дней, Ты будешь вечно незакатная В душе тоскующей моей Świeć, gwiazdo moich dobrych dni, Przyjazna dla mnie gwiazdo, świeć. Wiem, że już w życiu swym nie będę mieć, Nikogo, życzliwego mi. Opuści się na ziemię jasna noc, Na niebie znów zabłyśniesz ty, Nadając memu życiu sens i moc, Promienna gwiazdo dobrych dni. W pamięci wdzięcznej, wiecznie będziesz trwać, Rozświetlisz mrok pokrętnych dróg, Nadzieję zbawczą możesz także dać I wskazać mego domu próg. Twój płomień, towarzyszył mi od lat, Zachęcał do życiowych prób. Cudowny promień, gdy opuszczę świat, Z miłością ześlij na mój grób Świeć, gwiazdo moich dobrych dni Przekład: Tadeusz Rubnikowicz

Bo to jest pieśń o własnej gwieździe, która świeci tylko dla tej osoby (każdy ma swoją gwiazdę)

Płoniesz radosnymi (przyjemnymi) promieniami

To jest właśnie efekt słuchania "fahofcuf" w rodzaju MrTomo. Cóż, każdy jest kowalem własnego losu.

Ty się najpierw dowiedz JAK NALEŻY wykonać takie połączenie, bo nie słyszałem o tym, zeby niewidomy był pilotem kierowcy rajdowego. Jak się chce być nauczycielem, to najpierw wypadałoby się nauczyć samemu, lub nie zabierać głosu. Zapoznaj się z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690 http://www.elektroda.pl/rtvforum/topic1663277.html Przypominam, że to jest prawo OBOWIĄZUJĄCE w tym kraju.

Nie udowodniono też szkodliwości rur akweduktowych ołowiowych na cesarstwo rzymskie bo jego elita, korzystająca z wody nimi dostarczanej, zdążyła wcześniej się wyrodzić, a cesarstwo upadło. To co napisałeś o braku dowodów na szkodliwość rur azbestowych, nazywa się pieprzeniem kotka przy pomocy młotka. Teoretycznie niech będzie racja. Azbest w układzie pokarmowym uznajmy za nieszkodliwy. Tyle, ze jak wszystko z układu pokarmowego, jest wydalany... A będąc materiałem niezniszczalnym, wysycha gdzieś, pobrany wraz ze szlamem osadowym w oczyszczalni, ktoś go tam uzyje jako nawóz, rozrzuci po ziemi... I sobie fruwa w powietrzu! A my go wdychamy, chociaż w pobliżu teoretycznie nic takiego być nie powinno.

Właśnie dlatego, że nie jesteś jasnowidzem, napisałem cobyś nie pieprzył głupot. Wykonywanie instalacji to nie smarowanie chleba masłem. Jak kromka wyleci z rąk, to najwyżej masło się zapiaszczy. A jak się spieprzy instalację, to możesz mieć zasługi w znajomym pogrzebie. Czy widzisz różnicę? Więc jeśli nie jesteś jasnowidzem, to nie zabieraj głosu w sprawach o których masz mizerne pojęcie, bo możesz przyczynić się do czyjegoś nieszczęścia.

Jasne, że znajomy! Żeby Twój płot nie zasłaniał Ci widoku na jego płot. Uznał, że jego płot jest bardziej płotowy.

Lepiej posłuchaj tego http://www.moskva.fm/artist/ан...85;/song_654866 Гори, гори, моя звезда, Гори, звезда приветная! Ты у меня одна заветная, Другой не будет никогда. Сойдет ли ночь на землю ясная – Звезд много блещет в небесах, Но ты одна, моя прекрасная, Горишь в отрадных мне лучах. Звезда надежды благодатная, Звезда любви волшебных дней, Ты будешь вечно незакатная В душе тоскующей моей! Твоих лучей небесной силою Вся жизнь моя озарена. Умру ли я – ты над могилою Гори, гори, моя звезда!

Nie pieprz głupot.

Ja stawiałem legalnie. Miałem zgodę Wydziału Budownictwa. Ale płot nie zabezpieczał mienia, tylko chronił przed psimi gównami koło domu.

Jesteś rozbrajająca, jak zawsze...

I tak 3maj!

Na wschodzie to kobity przeważnie zajmują się budownictwem. Od tynków, przez malowanie, szpachlowanie, tapetowanie i układanie glazury. O firmach nawet nie wspomne. Połowa firm remontowo - budowlanych jest własnością kobiet

Ten glazurnik to chyba miał dawkę przedśmiertną.

Jeszcze nie doszedłem do tego stężenia alkoholu.

No, tydzień mi się nie pisało. Ale cóż zrobić, wieczorami bywam tak zmęczony, że i myśli ciężko zebrać... Ciężko to idzie, tym niemniej jakoś posuwamy się do przodu. W sobotę był dzień transportowy. Wywieźliśmy gruz i resztę śmieci. Gruz do miejskiego punktu gromadzenia odpadów niebezpiecznych. Fajne miejsce, nawet nie wiedziałem, że takowe jest. Wszystko mieliśmy popakowane w worki, więc zanim szwagier nadjechał pożyczanym transit-em, powynosiłem worki na chodnik przed wejściem. A było tego około pięćdziesiąt sztuk, każdy o wadze ponad czterdziestu kilogramów. Dałem radę, więc reszta długich odpadów luzem nie stanowiła już problemu. Później szybki załadunek na auto, ale to nie koniec. Na miejscu trzeba było jeszcze raz wszystko podnieść i przerzucić przez krawędź kontenera. Łatwo nie było. Dobrze, że gościu z tego wysypiska kierował nas bez wahania do odpowiedniego pojemnika, bo kręcilibyśmy się jak g...o w przeręblu. Tam jest kilkanaście najróżniejszych kontenerów, na każdym odpowiedni napis, bo odpady muszą być ściśle segregowane. Nawet gruz musi być rozdzielany; ten betonowy oddzielnie i ceglany oddzielnie. Ceglanego nie mieliśmy i to nas uratowało, bo nie wiedzieliśmy o tym wcześniej, że tu jest ponad dziesięć grup odpadów. Później musiałem pomagać szwagrowi w wywiezieniu starych mebli od właściciela transita (za to nie trzeba było płacić za samochód do naszych celów). No cóż, wywieźliśmy, ale zeszło do wieczora i padałem już na twarz ze zmęczenia. Niedziela była bardzo pracowita, ale zajęcie miałem specyficzne i nie na budowie. Wspólnota serwitutowa do której należę, zadecydowała o pozysku drzewa ze swojego lasu, a mnie powierzono jego sprawiedliwe rozdzielenie na odpowiednią ilość udziałów. No cóż, robiłem to w ubiegłym roku, większość była zadowolona i dlatego ten zaszczyt spotkał mnie ponownie. Chłopy na wsi są wiekowe, mało który bawi się komputerem, a zestawienie tego "na piechotę" to cholerna robota. Dlatego z radością ponownie mi to powierzyli. Zadanie wygląda tak. Dostałem spis 503 drzew przeznaczonych do wycięcia. Miałem odnotowaną ich pierśnicę (czyli średnicę na wysokości piersi) oraz wysokość. I trzeba było to wszystko podzielić sprawiedliwie na 63 udziały. Tak, żeby nikt nie czuł się pokrzywdzony, bo udziały są potem losowane. Tak więc najpierw należało z tabel odczytać miąższość (objętość) konkretnego drzewa, potem wszystko zsumować, policzyć średnią, czyli określić ile przypada na jeden udział, a następnie przydzielić poszczególne drzewa do odpowiednich udziałów. Ale nie można tego robić mechanicznie, bo obowiązują co najmniej dwie kardynalne zasady: każdy udział musi zawierać co najmniej jedną sztukę wartościową (tak zwana "pierwsza sztuka") i reszta tych gorszych nie może być rozrzucona po całym lesie, powinny znajdować się blisko siebie, aby nie powodować kłopotów z transportem. Poza tym objętość wszystkich przydzielonych drzew na udział powinna być jak najbliżej średniej, no i ilość sztuk na udział też najlepiej jeśli jest taka sama. Excel pomaga w takiej zabawie, ale o drugiej w nocy, kiedy sprawdzałem wszystko, okazało się, że kilka drzew poprzydzielałem na więcej niż jeden udział, cisnąłem więc wszystko i poszedłem spać. Dokończyłem dopiero w poniedziałek wieczór. A w niedzielę będzie losowanie. Prawie cztery kubiki drzewa będzie do wycięcia. Albo sprzedania.

To mnie się chyba skończyło już ze sto limitów...

Na cholerę drabina! Ale czasami się przydaje

Znaczy, nie potrafili się zdecydować czy zejść, czy wspinać się wyżej. Tu znowu nie potrafili się zdecydować jak to otwierać.

Dobra, dobra, nie żartuj, tylko pisz! Ja tam nie posądzam Cię o reklamiarstwo. Ani brak patriotyzmu. Więc zapominamy o pobocznych uwagach i wracamy do meritum tematu.

Nieprawda, to nie mój styl.

Cały tekst: http://poznan.gazeta.pl/poznan/1,36001,133...T#ixzz2KtrAPztu