Budujemy Dom - budownictwo i instalacje

Zakładając, że opisane warstwy tarasowe zostały wykonane starannie, panele będą stanowiły dodatkową ochronę przed wpływem warunków atmosferycznych. Przy montażu paneli trzeba zadbać o uszczelnienie np. silikonem miejsc mocowania legarów do podłoża. Oczywiście legary powinny być ustawione zgodnie z kierunkiem spadku tarasu i trzeba zapewnić swobodny spływ wody do istniejącego odwodnienia.

Układ warstw tarasowych jest prawidłowy, a panele można ułożyć na istniejących płytkach.

Nie widzę tu problemu. Pozostały styropian można wykorzystać do izolacji pionowej.Technologia ocieplenia taka sama jak przy izolowaniu ścian fundamentowych, a większe nierówności między płytą a styropianem trzeba usunąć np. przez skucie, zeszlifowanie betonu. Płyty pionowe powinny sięgać od podłoża pod izolacją płyty fundamentowej. Bok betonowej płyty trzeba zaimpregnować emulsją asfaltowo-kauczukowaą (dysperbitem).

Niestety, w przedstawionym opisie warstw jest powszechnie popełniany błąd - przy pełnym deskowaniu na krokwiach powinna być ułożona folia paroprzepuszczlna (wiatroizolacja) a deskowanie mocowane na kontrłatach tworzących pustkę wentylacyjną. Oczywiście w kalenicy i w okapie muszą być utworzone szczeliny wentylacyjne (wycięcie deskowania i papy, podbitka z otworami), co umożliwi odprowadzenie wilgoci zbierającej się nad ociepleniem.

Przy obramowaniu trasu murkiem powstaje "basen" i podstawową sprawa będzie zapewnienie swobodnego odpływu wody. Można ułożyć rynny wewnętrzne z wyprowadzeniem przez otwory w murku, wywijając jednocześnie izolacje przeciwwodną do wysokości ok. 20 cm. Ponadto trzeba zapewnić izolację na powierzchni jastrychu - przed ułożeniem płytek nakłada się tzw. szlam wodoszczelny lub płynną folię.

Jeśli prowadzone jest postępowanie administracyjne przez nadzór budowlany, to do nich należy wydanie decyzji, co z tym fantem zrobić.

Odpowiedź architekta chyba dostatecznie wyjaśnia możliwości przystosowania strychu na cele użytkowe. W dołączonym zestawieniu obciążeń konstrukcji dachowej uwzględniono obciążenia użytkowe o wartości 1,5 kN/m2, jako obciążenia technologiczne a więc związane z z prowadzeniem budowy (ciężar pracowników, materiałów) i jedynie projektant może stwierdzić czy konstrukcja spełnia wymagania dla obciążeń trwałych, choćby ze względu na strzałkę ugięcia.

Ad 1. Ciepło przenika z pomieszczenia wyższej temperaturze do zimniejszego, ale zakładając, że i góra i dół będą ogrzewane takie zjawisko oczywiście nie wystąpi. Wełnę warto ułożyć ze względu na tłumienie hałasu. Ad 2. Typowy sposób mocowania poszycia na stropie drewnianym to ułożenie na belkach pasów z wojłoku, wykładziny i przykręcenie płyt. Przy podanym rozstawie z powodzeniem można płyty kłaść jednowarstwowo o grubości 22-25 mm (płyty frezowane). Szczelin dylatacyjnych nie wypełnia się.

Technika układania podkładu podłogowego może być różna zależnie od dysponowanego sprzętu jak i wymaganej równości powierzchni. Precyzyjne wypoziomowanie i wyrównanie betonu wymaga ustawienia prowadnic np. z desek po których ściągana będzie łatą warstwa betonu. Można też użyć łat wibracyjnych wyrównujących dość gęstą mieszankę betonową.

W typowych instalacjach domowych piony i poziomy kanalizacyjne montuje się z rur 110 mm, a w części zewnętrznej układane są rury 160 mm przystosowane do montażu w gruncie (pomarańczowe). Układ instalacji zależy od rozmieszczenia przyborów sanitarnych oraz możliwości zapewnienia spadków przynajmniej o nachyleniu 2% i trudno jednoznacznie określić jaki układ w tym konkretnym budynku będzie najkorzystniejszy.

Przede wszystkim trzeba ustalić, jakie jest dopuszczalne obciążenie konstrukcji dachowej, gdyż z rysunku wynika, że strych nie jest przewidziany jako użytkowy. Wariant tzw. nagiego stropu wymaga ułożenia drugiej podłogi na strychu (legary, wełna mineralna, poszycie podłogowe), bądź wykonać ocieplenie całej powierzchni dachu.

Ad 1 Ocieplenie na stropie międzypiętrowym jest zbędne - wełnę układa się jedynie w celu wyciszenia AD 2 Płyty OSB i MFP można stosować zamiennie, przy czym MFP charakteryzuje się jednakową wytrzymałością wzdłuż obu osi, zatem nie ma znaczenia kierunek ich układania. Ad 3 Klejenie płyt do belek klejem piankowym jest dość problematyczne ze względów wykonawczych - nie ma możliwości korekty poziomowania płyt i wymaga idealnego wyrównania wierchu belek stropowych.

Chudy beton ma za zadanie stabilizowanie i wyrównanie podłoża, a jego grubość zależy od lokalnych warunków gruntowych i zagęszczenia warstwy podsypu. W praktyce przyjmuje się 8 - 10 cm, natomiast folia pod betonem jest zupełnie zbędna - izolację przeciwwilgociową układa się na wyrównanym chudziaku.

Sufit podwieszany na stropie teriva z powodzeniem można mocować tylko do belek stropowych, gdyż przy prostopadłym układaniu profili głównych zamocowanie może być co 60 cm. Jedyny problem to unikniecie trafienia w zbrojenie przy wierceniu otworów, a do mocowania nadają się metalowe kołki wbijane tzw. birbachy. Oczywiście w razie konieczności zamocowania rusztu do pustaka stropowego można użyć zamocowań typu "parasol" ale trzeba zwrócić uwagę na przebieg ścinek pustaka, aby otwór trafił w pustą przestrzeń, co umożliwi otwarcie "parasola". W temacie zamocowań: Kołki, wkręty, kotwy i śruby - rodzaje zamocowań Jak mocować kołki, wkręty, kotwy i śruby?

Ściany pokryte tynkiem gipsowym można malować po uprzednim zagruntowaniu, oczywiście gdy stan tynku nie budzi zastrzeżeń. W łazience powinien być nałożony tynk (podkład) na bazie cementu, gdyż ewentualne zawilgocenie tynku gipsowego - zwłaszcza w obrębie wanny/brodzika - znacząco obniża jego wytrzymałość, co może spowodować odspajanie się płytek. W takich miejscach powinna być też ułożona izolacja przeciwwilgociowa np. z płynnej folii, gdyż wbrew pozorom płytki nie zabezpieczają ściany przed przenikaniem wody.

Nawiewniki okienne i kanał wentylacyjny ponad dach rozwiążą problem. Jeśli pomieszczenie będzie pralnią warto zamontować wentylator wyciągowy intensyfikujący wentylację. Oczywiście pozostaje też możliwość otwierania okien.

Na odległość nie da się skonfigurować zestawu przyłączeniowego, zwłaszcza że w sklepach asortyment elementów bywa mocno ograniczony i na miejscu trzeba kombinować, jak dopasować poszczególne części (średnica rur, i gwintu, długość "wstawki" itd.). Najprościej dobrać zestaw lutowany - wystarczy trójnik, kawałek rurki i końcówka gwintowana. W podłączeniu zaciskanym trzeba uwzględnić długość trójnika (aby zmieścił się miedzy podłoga a istniejącym podłączeniem do grzejnika z pewnym zapasem) a odgałęzienie musi mieć gwint dostosowany do złączki dla rur PEX np. poprzez przejściówkę z rurą miedzianą. Asortyment kształtek dostępny jest na stronach hurtowni, ale w praktyce elementy dobiera się na miejscu z uwzględnieniem wymagań wymiarowych podłączenia.

Wstawienie trójnika w podłączenie z rurek miedzianych można zrobić metodą lutowania lub jeśli jest dość miejsca przy użyciu trójników zaciskanych, wymaga to jednak dostosowania odgałęzienia do podłączenia rur PEX, a zestaw najlepiej dobrać bezpośrednio w sklepie hydraulicznym.

Taka zmiana wymaga przedstawienia projektu zastępczego i uzyskania nowego pozwolenia na budowę. Jak długo będzie trwała zamiana, zależy od przychylności i sprawności urzędników.

Od rozbudowy i eksploatacji sieci energoelektrycznej jest ZE i on decyduje o warunkach przyłączenia - z pewnością ze słupa WN nie można poprowadzić przyłączenia dla "małego" odbiorcy.

Po prostu poprawić pędzlem, sprawdzając na mniej widocznym fragmencie ściany jaki to da efekt.

Na stronie firmy Alpina są filmy instruktażowe o aplikacji różnych produktów dekoracyjnych. W przypadku fakturowanej powierzchni warstwę zewnętrzną należy nakładać pędzlem, bo wałek "skacze" po nierównościach i nie zapewnia równomiernego pokrycia.

W praktyce izolację podpodłogową wywija się wyżej niż to konieczne i nadmiar obcina przed ułożeniem wierzchniego pokrycia. Klejenie ma na celu jedynie zapobieżenie odginania się folii, a jej docisk do ściany zapewniają kolejne warstwy podpodłogowe.

Samodzielne prace remontowe tak zdegradowanego budynku bez kompleksowej oceny jego stanu mogą skończyć się katastrofą budowlaną. Dom bez fundamentów nie ma dostatecznej stabilności i np. ułożenie drenażu opaskowago może pogorszyć jego posadowienie nie mówiąc już o konieczności odprowadzenie gdzieś wody zbieranej przez drenaż. Ewentualne zabezpieczenie domu przed zalewaniem przez wody spływające z pól można uzyskać poprzez odpowiednie ukształtowanie terenu - np. tworząc wał z rowem odwadniającym w pewnej odległości od budynku.

Teoretycznie układ warstw jest prawidłowy, niemniej trzeba zwrócić uwagę na doprowadzenie izolacji podpodłogowej do wysokości izolacji poziomej ścian.