Czy przeprowadzka to trauma dla dzieci?

[mirek65 0]

No z tym użalaniem się nad dziećmi- to bym tak ostro nie mówił. Przeciez nie każda pociecha jest taka sama, jedno dziecko moze się odnaleźć szybciej, drugie wolniej. A np. gimnazja? Jak jeszcze z podstawówki do okolicznego gimnazjum dziecko idzie to ok, kogoś skadś tam zawsze zna.
Ja np. mialem kolezanke, która przez zwykłą zazdrość i zawiść innych dziewczyn (była po prostu bardzo ładna) musiała zmienić szkołe. Ilu ludzi tyle wersji, ale nie ma co chyba ogólnikowo stwierdzać, że dzieciaki "jakoś" sobie z tym poradzą. Warto szczególnie na początku zmiany środowiska dziecka zwracać uwagę na to jak się zachowuje (czy nie zamyka się w sobie itd.)
Takie moje zdanie

[janusz210 0]

To prawda - nie było łatwo. Naszemu maluchowi podczas przeprowadzki zmiejszył się apetyt, niespokojnie spał, był drażliwy. Ale nie można dziecka pod kloszem trzymać, trzeba dać szansę, żeby się usamodzielniło. Z czasem będzie nam wdzięczne.

[monika9093 0]

Dnia 25.12.2011 o 13:02, retrofood napisał:

Dzieci? Są ciekawskie jak koty i mają gdzieś dawne miejsca. W dodatku dorastajac i tak zwykle znaczą swoje ścieżki, poznają nowe miejsca i traktują je jak własne. To jak z muzyką. Ta rodziców nigdy nie jest dobra, wolą nawet wracać do muzyki dziadków.
Dlatego o żadnej traumie nie ma mowy. Najwyżej dzień, dwa, zamieszanie i obwąchiwanie nowego otoczenia.

ojj tak moje też tak mają wszędzie by tylko wlazły

[Rose 1]

to już zależy od kwestii indywidualnej. ja pamiętam, że nie lubiłam miejsce w którym mieszkaliśmy i cieszyłam się , kiedy się wyprowadzaliśmy.

[Macel 0]

W najbliższym czasie szykuje mi się właśnie przeprowadzka. Na szczęście dzieciaki będą chodzić do tej samej szkoły. Mam nadzieje, że nie będzie źle. Ale z tego co piszecie to wynika, że to bardziej rodzice się martwią.

[SkyWalker 5]

Rodzice zawsze martwią się i to z wielką przesadą.

[xAntek 0]

To zależy od charakteru dziecka, jedne szybko i chętnie zaakceptują nowe miejsce a drugie będą miały z tym problem. Jednak nie uważam, aby przeprowadzka w nowe miejsce zostawiła traumę w pamięci, bez przesady.

[Elfir 361]

Chyba większy jest problem z nastolatkami niż z dziećmi.

Mają silniejsze kontakty rówieśnicze i pierwsze miłostki.

[Django 0]

Dokładnie, moje dziecię do piątego roku życia "zaliczyło" 4 mieszkania. Za każdym razem była ciekawość i planowanie jak będzie wyglądać pokój. Raz czy dwa padło coś w stylu *szkoda że się przeprowadzamy* ale trwało to z 15 sekund i zapominała o temacie. Myślę że im wcześniej tym lepiej, co nie znaczy że z nastolatkami to trzeba już siedzieć na tyłku. Wszystko zależy od dzieci, i jak rodzice będą podejmować ten temat. Jak podejdziecie z entuzjazmem- dzieci też powinny go podłapać. 

[michalinamocon 0]

Przeżyłam przeprowadzki za dziecka i było mi trochę przykro, ale znowu bez przesady. Jeżeli gdzieś ma być lepiej, to trzeba zmieniać.

[ewo 0]

U nas też to dzieci czeka jeden 3 latka więc będzie miał 4 jak będziemy się przeprowadzać a drugi będzie miał 9 lat nie wiem jak to będzie. Boję reakcji tego starszego nowa szkoła nowi koledzy, bo młodszy dopiero będzie poznawał dzieci. 

[parkowa 0]

dom jest tam gdzie rodzina. gdy moi rodzice sie przeprowadzili to jeździłam do nich a nie do miejsca gdzie kiedyś mieszkali.

[krzysiekkk 0]

wg mnie to jest naprawde wymyslanie problemu na siłe, wiem ze duzo dzieci sie cieszy z przeprowadzek, myślą o tym ze mogą miec nowy pokoj, o tym jak go urządzić... jesli sie nie cieszą to trzeba do tego odpowiednio podejść ale nie mozna swoich wyborow kierowac tym czy to trauma

[Konstantymort 0]

pamietam jak za dzieciaka sie przeprowadzalem pietro wyzej w domu, bo rodzice odnowili strych. niby takie nic, ten sam dom, ale na strych zawsze sie balo chodzic i tam straszylo ;P no ale, kilka tygodni przerazenia gdy tylko przeprowadzka, a potem juz w sumie fajnie, rodzice pietro nizej, czlowiek sie uczyl troche samodzielnosci i jak zyc ze samym soba i jak po sobie sprzatac. polecam. nie ma jakiejs traumy na stale, najwyzej chwila zwatpienia, a potem juz jest normalnie

[maianbesko 0]

To zależy jak pokazujesz to dzieciakom jeżeli mówisz im i pokazujesz, że katorga to nic dziwnego:O

[kablarczyk1 0]

Ja miałem dwie strony medalu, nastolatkę, która ma cudowne życie towarzyskie, przyjaciółki i ulubioną szkołę i ancymona w postawówce, który jakby mógł to by był w dwóch miejscach jednocześnie. Przeprowadzka z bloku do domu, w tej samej miejscowości, ale z upośledzoną komunikacją miejską, więc córka nie mogłaby dojeżdżać codziennie do szkoły, chyba, że rower między nogi czy słońce, czy deszcz i 40 minut pedałowania, a druga szkoła pod nosem w zasadzie. Ale jak się wkręciła w urządzenie swojego pokoju, co w ramach rekompensaty i w granicach zdrowego rozsądku pozwoliliśmy jej robić samodzielnie to zapomniała totalnie o ważnych szkolnych koleżankach. Więc.. chyba dzieci można przesadzać, tylko z odpowiednim podejściem

[Stefan Pawłowski 0]

To wszystko zależy od wieku dzieci i ogólnie nastawienia. U nas to była bardziej frajda i podekscytowanie. Takie zmiany na lepsze to zawsze cieszą.

[Edyt@1988 0]

Jeżeli wybierze się odpowiednią, profesjonalną firmę do wykonania usługi to nie. Najgorsze wziąć się z taką "imprezę" własnymi siłami. Mam takie doświadczenie i nikomu nie życzę. Poza tym dużym ryzykiem jest też angażowanie niesprawdzonej firmy, to na pewno nie obędzie się bez nerwów na pseudo fachowców, a to może odbić się na dzieciach.

[zenek 992]

Dnia 20.12.2011 o 14:13, Redakcja napisał:

Co Państwo o tym myślą?

Zależy od miejsca.

Czasem nie chce się opuścić, a czasem chce się uciec.

[daggulka 578]

Kilka dni temu rozmawiałam na ten temat z moją, dorosłą już, 19-letnią córką.

7 lat po przeprowadzce ze wsi, na której mieszkałyśmy 5 lat, z powrotem do miasta — mogła wydać dojrzałą opinię.

Kiedy zamieszkałyśmy na wsi, córka miała 8 lat, kiedy się wyprowadziłyśmy, miała lat 12.

I cóż takiego mi powiedziała.

Ano tyle, że nie żałuje absolutnie, że się stamtąd wyprowadziłyśmy.

Ma kontakt z kilkoma rówieśnikami stamtąd i dowiedziała się, że dzieciom, z którymi się tam kolegowała, wcale nie wiedzie się najlepiej.

Z braku zajęć i możliwości rozwoju — jedna w ciąży, inna urodziła już dziecko, kolega poszedł w alkohol, kolejny uzależniony od komputera. Nastolatkowie.

 

Drogi rodzicu — jeśli chcesz z miasta przeprowadzić dziecko na wieś zabitą dechami, to niech to będzie przemyślana decyzja.

Porozmawiaj z dzieckiem i zapytaj, czy może woli mieszkać jednak w domu na obrzeżach większego miasta.

Zadaj sobie pytania:

- czy to dziecko będzie miało możliwość rozwoju, a nie tylko zbierania kwiatuszków na łące i biegania po lesie z rówieśnikami

- czy masz możliwość dowozić dziecko do szkoły i na zajęcia pozalekcyjne, również hobbystyczne

- czy szkoła jest wystarczająco dobra, czy też jest to "przechowalnia"

- czy na tej wsi twoje dziecko będzie mogło rozwijać swoje pasje i spotykać się w szerokim gronie rówieśników, którzy również jakieś pasje mają.

Zastanów się, drogi rodzicu - czy twoje marzenie o domku pod lasem z dala od innych posłuży dziecku, czy też wywoła w nim bunt.

 

Nie mam nic przeciwko mieszkaniu w domu na wsi. Jednak tak poważna decyzja powinna być skonsultowana z pociechami i dokładnie przemyślana. Może jednak na czas galopującego rozwoju dziecka warto dać mu narzędzia, z których skorzysta i będzie się rozwijać, zamiast cofać z braku możliwości.

Tyle.

 

 

 

[Gość]

2 godziny temu, daggulka napisał:

Tyle.

Piękna analiza sytuacji!

 

A trzeba jeszcze pamiętać, że....

https://www.youtube.com/watch?v=eumEuK1sD90

 

[daggulka 578]

4 minuty temu, uroboros napisał:

A trzeba jeszcze pamiętać, że....

https://www.youtube.com/watch?v=eumEuK1sD90

 

 

Znam to ... jak słyszałam pierwszy raz, to wyłam a łzy jak grochy leciały mi po policzkach. W życiu się tak nie ubawiłam

Cóż ...

[Gość]

11 minut temu, daggulka napisał:

Znam to ...

Tak, to dość stare... ale jakie celne...

[KarolinaKarola 1]

Ja jako dziecko przeprowadzałam się 2 razy w tym raz zmieniałam szkołę. Było to dla mnie bardzo nie łatwe (miałam 14 lat) Trochę potrwało zanim odnalazłam się w nowym otoczeniu. Poziom stresu był na prawdę duży. Myślę, że gdybym była młodsza to zmiana szkoły nie była by dla mnie taką traumą

[Anetta 1]

Dnia 4.07.2020 o 14:26, KarolinaKarola napisał:

Ja jako dziecko przeprowadzałam się 2 razy w tym raz zmieniałam szkołę. Było to dla mnie bardzo nie łatwe (miałam 14 lat) Trochę potrwało zanim odnalazłam się w nowym otoczeniu. Poziom stresu był na prawdę duży. Myślę, że gdybym była młodsza to zmiana szkoły nie była by dla mnie taką traumą

Miałam bardzo podobne przeżycia....zmiana szkoły to było coś strasznego....

[niezlyfachowiec 0]

Wiele zależy też od charakteru dziecka, jeśli jest otwarte na innych i nie ma problemu z nawiązywaniem znajomości, to przeprowadzka nie będzie takim dużym problemem. Gorzej z dotychczasowymi przyjaciółmi z którymi zapewne będzie musiało się rozstać

[Piekaros 0]

jesli to trauma to przez rodzicow a nie sam fakt przeprowadzki. wszystko sie da tylko trzeba to zrobic umiejetnie