Redakcja

Informacje na temat ocieplania ścian w remontowanym budynku odnajdzie Pan w numerze 11-12/2004 (cały numer jest poświęcony tematyce remontów). Artykuł z którego pochodzi cytat (poniżej) pochodzi z artykułu pt. "Kiedy ocieplać", dostępny do ściągnięcia ze strony internetowej Budujemy Dom https://budujemydom.pl/bd/artykuly/68/ Fragment artykuł: "Dziesięć zasad ocieplania: 1. Podłoże przed przyklejeniem ocieplenia musi być dokładnie odkurzone i zmyte wodą pod ciśnieniem, a uszkodzenia powierzchni wypełnione zaprawą wyrównującą. Odstające od podłoża fragmenty tynku należy skuć, a miejsca te powtórnie otynkować. 2. Do ocieplania styropianem należy używać odmiany FS 15; materiał musi być sezonowany przez co najmniej dwa miesiące od daty produkcji. Lepiej używać styropianu z frezowanymi krawędziami, gdyż pozwala to uzyskać równiejszą powierzchnię tynku i uniknąć szczelin na złączach. 3. Zaprawę klejową należy nakładać na płyty metodą obwiedniowo-punktową, czyli wąskim ciągłym pasem przy krawędziach i sześcioma plackami w środku. 4. Mimo, że systemy ociepleniowe dopuszczają mocowanie płyt jedynie na klej, bezpieczniej jest zastosować również mocowanie mechaniczne kotwami (z talerzykami dociskowymi) umieszczonymi w narożnikach każdej płyty. Przy ocieplaniu wełną mineralną płytę dodatkowo mocuje się w dwóch miejscach po środku. [...]"

Z treści pytania należy domyślać się że chodzi o ułożenie izolacji podpodłogowej w piwnicy. W takim przypadku sposób izolowania zależy od stanu nawilżenia gruntu i możliwości wnikania wody gruntowej. Na gruntach piaszczystych o niskim poziomie wód gruntowych wystarczająca będzie izolacja przeciwwilgociowa z folii, ale przy okresowo występującym zwiększonym zawilgoceniu należy ułożyć papę dociśniętą betonową płytą grubości przynajmniej 5 cm.

Podstawową zasadą jest utrzymywanie temperatury przynajmniej na poziomie 8 -10 st C w budynkach o wykończonym wnętrzu. W przeciwnym razie - przy braku intensywnej wentylacji - w wyniku kondensacji pary wodnej dochodzi do poważnego zawilgocenia pomieszczeń, a przy spadku temperatury wewnątrz poniżej 0 st C również mogą wystąpić zniszczenia mrozowe. W takich przypadkach rodzaj nałożonego tynku nie ma większego znaczenia, gdyż tak tynk gipsowy jak i tradycyjny w podobnym stopniu będą narażone na uszkodzenie.

Czapy kominowe w pewnym stopniu chronią komin przed wnikaniem wody w ścianki, ale przy wysokich kominach nie ma to większego znaczenia, gdyż zacinający deszcz i tak będzie powodował ich zawilgocenie. Natomiast brak kapinosa na krawędzi czapy będzie powodował podciekanie wody od spodu czapy i może powodować zacieki a nawet mrozowe pęknięcia. Kapinos a nawet powiększenie czapy kominowej łatwo można wykonać mocując od spodu czapy blaszany fartuch uszczelniany na styku z betonem masą silikonową. Można również ukształtować z blachy dodatkową osłonę nałożoną na wierzch komina. Mimo tych zabiegów należy liczyć się z tym, że okładzina z czasem może odpadać, gdyż znaczne zmiany temperatury spowodowane okresową pracą kotła grzewczego oraz kondensacją pary wodnej w kanałach wentylacyjnych destrukcyjnie wpływają na cegły kominowe i pokrywającą je okładzinę.

Do sprawdzenia, czy w przekroju ściany nie nastąpi wykraplanie się pary wodnej, konieczne jest wykonanie wykresu prężności przy założonych warunkach wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń, co jest dość skomplikowane. Przy takiej konstrukcji ściany nie ma potrzeby wyznaczania tzw. punktu rosy, gdyż w planowanym układzie warstw z pewnością nie wystąpi wykraplanie pary, ze względu na stosunkowo słabą izolacyjność cieplną istniejącego muru. W praktyce przy ustalaniu grubości ocieplenia bierze się pod uwagę przede wszystkim wymagana przenikalność cieplną ściany, ale ze względów ekonomicznych nie powinno się układać warstwy cieńszej niż 8 - 10 cm.

O mikroklimacie pomieszczeń decyduje przede wszystkim sposób użytkowania domu i prawidłowe jego wykonanie. Natomiast projekt powinien uwzględniać przynajmniej podstawową wentylację pomieszczeń (conajmniej kanały wentylacyjne w pomieszczeniach sanitarnych i kuchni)a utrzymanie pożądanej temperatury zapewnia instalacja grzewcza.

Przyczyn przecieku dachu wokół komina należy szukać w nieszczelnym połączeniu pokrycia dachowego z kominem. Obróbka blacharska powinna zostać wprowadzona w rowek nacięty w ściance komina i dodatkowo uszczelniona silikonem dekarskim. Trzeba również sprawdzić, czy fartuch wprowadzony pod pokrycie dachowe od strony kalenicy jest dostatecznie szeroki i ewentualnie zastosować tam dodatkową uszczelkę. Trzeba również sprawdzić czy nie występują przecieki w wyżej położonych częściach dachu, gdyż wtedy woda będzie spływać po izolacji podkładowej (z papy lub folii) i ściekać po ścianie komina. Natomiast z pewnością przecieki nie są spowodowane nasiąkaniem fug między cegłami klinkierowymi, oczywiście pod warunkiem, że spoiny zostały dokładnie wypełnione.

Pęknięcia na tzw. nadbetonie stropu typu teriva wystąpiły prawdopodobnie na skutek skurczu betonu i ruchów termicznych konstrukcji stropowej pod wpływem zmian temperatury. Nie powodują one zmniejszenia nośności stropu, ale pozostawienie niezabezpieczonego stropu przed opadami na następną zimę może spowodować mrozowe zniszczenia betonu i korozję zbrojenia.

Technologia budowy ścian z użyciem kształtek styropianowych nie wymaga tak szerokiego fundamentowania jak to określono w projekcie i z powodzeniem wystarczy ścian fundamentowa grubości 25 cm z odpowiednio szeroką ławą. Ścianę ta można zbudować również w tej samej technologii, co zapewni dobrą izolację cieplną od gruntu. Problem wentylacji takich domów niczym nie różni się od budynków stawianych w innych technologiach - przez żadne rodzaje ścian nie przenika powietrze a intensywność wentylacji zależy przede wszystkim od ilości wytwarzanej podczas użytkowania pary wodnej. Również własności akustyczne ściany stawianej w tej technologii nie odbiegają i większości innych rozwiązań, gdyż betonowy rdzeń o dużej masie powierzchniowej dobrze pochłania dźwięki. Jednak podstawowym problemem tej technologii jest sposób wykończenia ścian od środka. Nałożenie tynku na styropianie nie zapewnia dostatecznej nośności dla zawieszenia czegokolwiek na ścianie, a okładzina z płyt gipsowo-kartonowych też nie może być mocno obciążana.

Posadzki drewniane można układać na podłogach z ogrzewaniem podłogowym, z tym że w projekcie należy uwzględnić zmniejszoną przenikalność cieplną pokrycia, a więc wymaga to gęstszego rozmieszczenia rur grzewczych. Przed ułożeniem posadzki konieczne jest bardzo staranne wysuszenie podkładu a rozruch instalacji powinien odbywać się etapami, co polega na zwiększaniu temperatury podłogi o ok. 2 st C w kolejnych dniach. W przypadku posadzki z paneli laminowanych muszą one posiadać dopuszczenie przez producenta do takiego stosowania i układa się je na izolacji z folii paroszczelnej oraz warstwie wyrównującej z tektury falistej. Natomiast panele warstwowe z drewna można kleić bezpośrednio do podłoża.

Z przepisów prawa budowlanego wynika , że wszelkie roboty budowlane wymagają uzyskania pozwolenia na budowę z wyjątkiem tych, które zostały wymienione jako wymagające jedynie zgłoszenia lub mogą być prowadzone bez żadnych formalności. W opisie robót niewymagających uzyskania pozwolenia nie wymienione są bezodpływowe zbiorniki na odpady płynne (popularnie nazywane szambami) a więc na ich budowę potrzebne jest pozwolenie. Natomiast zgłoszenie zamiaru budowy będzie wystarczające do wykonania przydomowej oczyszczalni ścieków o przepustowości do 7,5 m3 na dobę. Warto jednak zaznaczyć, że lokalizacja i rodzaj szamba, studni, ogrodzenia jest najczęściej ujęte w planie zagospodarowania działki pod budynek jednorodzinny dołączonej do projektu i uzyskaniu pozwolenia na budowę domu nie wymaga już dodatkowych pozwoleń na te obiekty.

Od strony okładziny nie trzeba wykonywać hydroizolacji np. z tzw. płynnej folii, gdyż same płytki zapewniają wystarczającą ochronę przed wnikaniem wody opadowej. Warto natomiast dodatkowo zaimpregnować fugii między płytkami, aby ograniczyć wchłanianie wody w tych miejscach.

Drobne pęknięcia o rozwartości 1 - 2 mm przebiegające skośnie nie są groźne dla konstrukcji fundamentów i wystarczy je wypełnić np. silikonem lub masą asfaltową, aby nie wnikała tam woda. Gdy pęknięcia są większe lub występują w pobliżu naroży konieczne będzie wykonanie dodatkowego wieńca żelbetowego na wierzchu ścian fundamentowych, kory "zepnie" ściany domu i zapewni równomierne rozłożenie obciążenia od wyższych części domu. Powyższe zabiegi będą wystarczające pod warunkiem, że nie nastąpiło rozmycie gruntu pod ławą fundamentową. W takim przypadku będzie konieczne wykonanie fundamentu płytowego połączonego konstrukcyjnie z istniejącą ławą fundamentową.

Rozmywanie gliniastego gruntu przez wody opadowe może spowodować poważne zagrożenie dla konstrukcji domu. Tak znaczne opuszczenie się ścian tarasu i schodów świadczy też o błędach w fundamentowaniu, gdyż prawdopodobnie nie wykonano pod tymi elementami ław fundamentowych i posadowiono je zbyt płytko. Grunt gliniasty użyty do zasypania wykopu będzie osiadał jeszcze przez wiele lat jednocześnie umożliwiając wnikanie wody opadowej aż do poziomu ławy fundamentowej pod budynkiem. W efekcie będzie tworzyło się tam swoiste "jeziorko" gdyż nienaruszona warstwa gruntu uniemożliwi szybki spływ wody do głębszych warstw. Jednocześnie nawodnienie gliny powoduje utratę nośności gruntu i budynek będzie nadmiernie osiadał, a nawet pękał. Dlatego przede wszystkim należy wykonać zbrojoną płytę betonową podłogi w piwnicy połączoną z konstrukcyjnie z ławami fundamentowymi. Zapobiegnie to wypychaniu gruntu spod ław fundamentowych i ustabilizuje osiadanie. Kolejny etap to odkopanie budynku od zewnątrz ułożenie drenażu opaskowego i zasypanie wykopu zagęszczanym warstwowo piaskiem. Prostszym, ale mniej pewnym rozwiązaniem będzie ułożenie drenażu podpowierzchniowego na warstwie izolacji z folii. Folię izolacyjną umieszcza się na głębokości ok 0,.5 m pod powierzchnią gruntu na całym obwodzie domu i sięgającą ok. 1 m na warstwę nienaruszonego gruntu. Folia powinna być ułożona ze spadkiem ok. 5% w kierunku spływu od budynku. Na folii układa się rury drenażowe obsypane żwirem, a na samym wierzchu warstwę ziemi uprawnej. W ten sposób uzyskuje się zabezpieczenie przed wnikaniem wody opadowej w sąsiedztwie ścian oraz jej spływ przez dreny i spadek terenu ukształtowany wokół domu. Z czasem, grunt nasypowy wokół domu ulegnie samoistnemu zagęszczeniu i jednocześnie powinno nastąpić takie jego uszczelnienie, że nie będzie przecieków do piwnicy.

Z postawionych pytań trudno wywnioskować o co właściwie w nich chodzi. Możemy zatem podać jedynie ogólne wskazówki dotyczące zasad betonowania. - szalowanie ścian najlepiej wykonać przy użyciu systemowych deskowań wielokrotnego użytku - przerwy w betonowaniu robi się przy poziomym układzie kolejnych warstw - przy zalewaniu stropów zakończenie etapu betonowania powinno nastąpić w połowie szerokości podpory - podciągi betonuje się oddzielnie lub łącznie ze stropem w zależności od ich usytuowania i konstrukcji stropu.

Sposób renowacji pokrycia dachowego zależeć będzie przede wszystkim od stanu istniejącego pokrycia. Jeśli papa leży równo, bez pofałdowań i jest dobrze przymocowana do podłoża, to można ją pozostawić jako podkład pod nowe pokrycie papą wierzchniego krycia. Natomiast przy złym jej stanie, należy zerwać całe istniejące pokrycie i ułożyć dwie warstwy papy (podkładową i nawierzchniową) - najlepiej termozgrzewalnej - bezpośrednio na deskowaniu.

Od strony, gdzie murek będzie stykał się z gruntem, konieczne jest wykonanie powłoki przeciwwilgociowej w postaci 2 - 3 warstw lepiku asfaltowego lub emulsji asfaltowo-kauczukowej (lepsze rozwiązanie). Izolacja ta chronić będzie przed wnikaniem wody opadowej w konstrukcję i trwałym jej zawilgoceniem. Konsekwencją zawilgocenia muru mogą być wykwity solne pojawiające się na powierzchni okładziny klinkierowej w wyniku odparowywania wody zawierającej różne rozpuszczone w niej związki chemiczne. Inne zagrożenie związane z zawilgoceniem muru oporowego to możliwość odspajania się płytek , gdy nagromadzona pod okładziną woda zamarznie.

By uzyskać jednolity efekt-dekoracyjny zarówno latem jak i zimą, można posadzić na skarpie płożące jałowce np. j. pospolity `Repanda`, j. łuskowaty `Blue Carpet` czy j.płożący `Blue Chip`, albo wykorzystać krajową kosodrzewiną, a chcąc dodać odrobinę kolorytu można dodać obok niej pnący się powojnik górski.Należy jednak pamiętać, by krzewy sadzić w wiosną lub w okresie jesiennym, a nie w środku lata, gdyż w pzreciwnym razie mogą sie nam nie przyjąć. Można też pokusić się o założenie na skarpie niewielkiego skalniaka. Do jego obsadzenia należy wykorzystać rośliny przeznaczone na takie warunki siedliskowe tzn. rośliny niewysokie, mające małe wymagania glebowe- jak: rojnik murowy, rozchodnik kaukaski, skalnica Arendsa, rozchodnik ostry, kostrzewa popielata czy smagliczka górska.

Czy warto kupić dom gotowy –surowy lub całkowicie wykończony – słowem taki, który wymarzył i zaplanował za Was ktoś inny? Kto więcej na tym zyskuje: sprzedający czy nowi mieszkańcy? Czekamy na Państwa opinie na ten temat. P.S. Najciekawsze wypowiedzi opublikujemy w Budujemy Dom

Trudno rozstrzygnąć jakimi przesłankami kierował się projektant, projektując umieszczenie przewodu gazowego w rurze ochronnej, i nie znając warunków lokalnych nie można przesądzić o zasadności takiego rozwiązania. Wymagania formalne są bowiem tylko jednym z wielu czynników branych pod uwagę przy projektowaniu i autor projektu może je zaostrzyć kierując się np. względami zwiększenia trwałości lub bezpieczeństwa. W praktyce rozwiązanie problemu umieszczenia przewodu w rurze ochronnej lub też nie, zależeć będzie od zgody na odbiór przyłącza przez zakład gazowniczy, przy odstępstwie od projektu, z czym w opisanej sytuacji nie powinno być kłopotu.

Papa izolacyjna absolutnie nie nadaje się do pokryć narażonych na bezpośrenie opady. Jest to tektura nasycona masą asfaltową bez powłoki bitumicznej charakteryzująca się dużą nasiąkliwością i dlatego przy pierwszym kontakcie z wodą uległa pomarszczeniu . Można ją więc stosować wyłacznie jako przekładka izolacyjna pod warstwą dociskową z betonu. Niemniej w opisanej sytuacji w zasadzie spełniła swoje zadanie gdyż zabezpieczyła przed wnikaniem wody w strop. Po wysuszeniu papa trochę się "wyprostuje" i można ją pozostawić na stropie a następnie pokryć warstwą podkładu podłogowego. Jednak w podłodze pomieszczeń mokrych np. łazienki należy ułożyć dodatkową warstwę papy podkladowej.

Z pytania nie wynika czy sufit podwieszany jest montowany pod stropem ostatniej kondygnacji czy też jest to strop miedzypiętrowy. W pierwszym przypadku wełna mineralna pełni rolę ocieplenia i jeśli nie zostało umieszczone ono na wierzchu stropu to grubość ta jest zdecydowanie za mała. Przy braku innych elementów ocieplających należy umieścić 20 cm wełny mineralnej i przykryć ją od spodu folią paroizolacyjną zapobiegającą kondesacji pary wodnej w ociepleniu. Przy stropach międzypiętrowych wełna będzie pełnić jedynie rolę izolacji akustycznej i w takim przypadku jej grubość można uznać za wystarczającą.

Grzejniki konwektorowe powinny być umieszczane wyłącznie pod oknami i jeśli jest taka możliwość należy starać się zamontować je pod każdym oknem . Ciepłe powietrze przepływające przez taki grzejnik utworzy kurtynę powietrzną w miejscu, gdzie straty ciepła są największe co zapewnia w miarę równomierny rozkład te4mperatury w całym pomieszczeniu. Odległość 10 cm miedzy grzejnikiem a parapetem może okazać się zbyt mała dla zapewnienia optymalnego przepływu powietrza przez grzejnik. Strumień ciepłego powietrza będzie intensywnie podgrzewał ścianę pod parapetem co zwiększy straty ciepła i zmniejszy efektywność ogrzewania. W przypadku, gdy nie można umieścić niższego grzejnika, można nad jego wylotem zamontować kierownicę powietrza np. w postaci wygiętej łukowo blachy umieszczonej pod parapetem.

Polecamy raport z numeru 06/05 Budujemy Dom na temat Systemu suchej zabudowy. https://budujemydom.pl/strefa-magazynu/archiwum/6586-zamiast-szlichty Fragment artykułu pt. "Zamiast szlichty" https://budujemydom.pl/strefa-magazynu/archiwum/6586-zamiast-szlichty Suchy jastrych gipsowy - to ostatni wprowadzony na nasze budowy materiał podkładowy. Są to sklejone ze sobą dwie albo trzy warstwy płyt gipsowo-kartonowych, ewentualnie gipsowo -włóknowych. Do Produkcji używa się płyt grubości 8 mm (3 warstwy), 10 lub 12,5 mm (dwie warstwy). Dostępne są także wyroby zespolone z warstwą izolacji akustycznej lub termicznej ze styropianu grubości 2-6 cm, miękkiej płyty pilśniowej bądź wełny mineralnej grubości 1 cm.

Uzupełniając wypowiedź Woltara można przyjąć, że bezpiecznie będzie jeżeli otwór w ścianie nie może przekroczyć 40 cm. W przypadku wykucia szerszych otworów niezbędne będzie ułożenie belki stalowej lub żelbetowej o przekroju wyliczonym przez konstruktora, w zależności od obciążenia ściany.