Redakcja

Polecamy artykuł Nad rurami wodnego ogrzewania podłogowego... https://budujemydom.pl/instalacje/ogrzewanie-podlogowe-i-grzejniki/a/448-instalacja-wodnego-ogrzewania-podlogowego Fragment artykułu: Posadzka na ciepłą podłogę Jako warstwę wykończeniową podłogi z systemem ogrzewania, powinno się stosować materiały o dobrej przewodności cieplnej, aby nie stanowiły one izolacji dla przenikania ciepła. Im warstwa wykończeniowa będzie miała mniejszy opór przewodzenia, tym więcej odda ciepła. Z drugiej strony, wykładziny o większej izolacyjności pozwolą uzyskać bardziej równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniu: nie będzie odczuwalna różnica temperatury w miejscach bezpośrednio nad rurami i położonych obok. Jednocześnie, aby osiągnąć żądaną temperaturę przewody trzeba ułożyć gęściej lub podwyższyć parametry pracy instalacji, a to pociąga za sobą wzrost kosztów eksploatacyjnych. Z powyższych względów zalecane jest układanie na ogrzewaniu podłogowym posadzek ceramicznych lub kamiennych (np. marmurowych czy granitowych), które dobrze przewodzą ciepło. Klej stosowany do przyklejania płytek musi być odporny na temperaturę do 50°C i trwale elastyczny, aby przejmował naprężenia ścinające między podłożem a posadzką. Podłogę można wykończyć też wykładziną dywanową lub z tworzywa sztucznego, np. z PVC, oraz laminowanymi panelami podłogowymi, ale muszą być one przeznaczone do układania na ogrzewaniu podłogowym. Należy je układać bardzo starannie, aby uniknąć szczelin powietrznych między wykładziną a warstwą gładzi cementowej, które byłyby dodatkową izolacja cieplną. Jeśli podłoga ma być wykończona drewnem, grubość parkietu lub desek nie powinna być większa niż 1 cm. Drewno powinno być dobrze wysuszone. W parkiecie o większej wilgotności podczas sezonu grzewczego będą powstawać szczeliny – ma to związek z właściwościami higroskopijnymi drewna. Większość producentów nie zaleca stosowania drewna w strefach brzegowych, gdzie występuje wyższa temperatura.

Niestety, przy współwłasności wszelkie prace poza częścią nieruchomości przeznaczona do wyłącznego użytkowania wymagają uzyskania zgody współwłaściciela.

W skład zabudowy zagrodowej (działka siedliskowa) może wchodzić również budynek mieszkalny, nie jest więc on elementem, który można uznać za zabudowę mieszkaniową.

Formalnie, całe ogrodzenie działki powinno znajdować się na terenie grodzonej nieruchomości, ale w praktyce stawiane jest najczęściej w granicy za zgodą sąsiadów którzy równiej mogą ponosić koszty jego budowy. Dlatego przed rozpoczęciem robót warto porozumieć się z sąsiadami i ustalić jak będzie przebiegać ogrodzenie. Stawiając ogrodzenie w granicy słupki geodezyjne trzeba będzie usunąć zastępując je słupkami ogrodzeniowymi wstawianymi dokładnie w wyznaczonych miejscach. Najprostsze ogrodzenie bez podmurówki można wykonać podstawowymi narzędziami (łopata, taczka) osadzając jedynie słupki w betonowych cokolikach. Przy budowie podmurówki potrzebne będzie zbicie szalunku z desek lub płyt.

Układ zbrojenia ze względów konstrukcyjnych nie ma znaczenia. Jedynie wygodniej będzie ułożyć najpierw pręty dłuższe, a na nich rozmieścić te kótsze. Nie można zapomnieć o wstawieniu pod prętami podkładek dystansowych zapewniających dostateczne otulenie zbrojenia betonem.

Prawo nie działa wstecz zatem nie można żądać zamurowania okien. Jedynie przy planowaniu nowej inwestycji na sąsiedniej działce konieczne będzie zachowanie odległości między budynkami co najmniej 8 m, choć przepisy dopuszczają odstępstwa od tej zasady.

Do uzyskania pozwolenia na budowę wystarczy dołączyć zapewnienie o dostawie energii elektrycznej.

Sytuacja jest dość nietypowa i trudno jednoznacznie poradzić jak rozwiązać ten problem. Przepisy budowlane dopuszczają budowę domu na granicy sąsiedniej działki lub w odległości od 1,5 m , tak więc wszystko zależy od życzliwości urzędników.

Opinie na temat automatyki do bram. Warto przeczytać: https://budujemydom.pl/wokol-domu/ogrodzenia/a/1156-automatyka-do-bram

Warto przeczytać: Remont podlogi na gruncie https://budujemydom.pl/budowlane-abc/remonty-i-modernizacje/a/58-remont-podlogi-na-gruncie

Warto przeczytać artykuł pt. Rozbudowa domu: https://budujemydom.pl/budowlane-abc/domy-pod-klucz/a/921-rozbudowa-domu Fragment artykułu: Przebudowa domu, związana ze zmianą konstrukcji dachowej, nadbudową poddasza i nową formą architektoniczną, wymaga pozwolenia na budowę, na takich samych zasadach, co stawianie nowego domu. Konieczne więc będzie uzyskanie w urzędzie gminnym warunków przebudowy, sporządzenie projektu architektoniczno-budowlanego, a także ewentualnie dołączenie innych wymaganych przez urząd zezwoleń i uzgodnień. Komplet dokumentów składa się w starostwie powiatowym i w ciągu 60 dni powinniśmy otrzymać decyzję w formie pozwolenia na prowadzenie projektowanych robót budowlanych. Przed ich rozpoczęciem trzeba będzie zatrudnić kierownika budowy, a niekiedy, zgodnie z wymaganiami decyzji, również inspektora nadzoru inwestorskiego. Na niewielkich działkach miejskich może być konieczne uzyskanie pozwolenia na zajęcie pasa ulicy, jeśli nie będzie można zgromadzić materiałów budowlanych na własnej posesji. A jeśli na drodze dojazdowej obowiązuje zakaz ruchu samochodów ciężarowych, trzeba będzie uzyskać zezwolenie na ich dojazd na plac budowy.

Warto przeczytać: Dlaczego... koza? Fragment artykułu: Piece żeliwne – zwykle mają bardzo tradycyjną formę i zdobione są dekoracyjnymi motywami. Wnętrza pieców (również stalowych) wyłożone jest cegła szamotową, dzięki której po wygaśnięciu żaru dłużej trzymają ciepło. „Kozy” z żeliwa dostępne są w kilku wersjach kolorystycznych, malowane np. czarną, niebieską lub biała emalią. W zależności od usytuowania pieca w pomieszczeniu spaliny mogą być odprowadzane do przewodu kominowego z wylotu na tylnej, górnej lub bocznej ściance. Sklepienie pieca może pełnić rolę płyty grzejnej do podgrzewania lub gotowania potraw. Żaroodporna szyba w drzwiczkach pozwala kontrolować stan paleniska i obserwować płonący ogień. Żeliwne piece doskonale sprawdzaj się jako źródło ciepła w domkach letniskowych, gdyż żeliwne paleniska intensywnie wypromieniowują duże ilości ciepła.

W przypadku współwłasności budynku oprócz oddzielnych pomieszczeń występuje również tzw. część wspólna dostępna do użytkowania przez wszystkich właścicieli. Są to między innymi klatki schodowe, przyłącza itd. Istotne jest czy Pana udział jest określony jako 51% całości czy też została określona część własna i wspólna. Jeśli jest to określony udział to wszelkie prace ponad tzw. zwykły zarząd muszą uzyskać pozwolenie od drugiego współwłaściciela.

Przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac należy przeprowadzić ekspertyzę stanu technicznego budynku i na jej podstawie uprawniony projektant wykona projekt remontu. Samodzielne prace mogą bowiem skończyć się katastrofą budowlana.

Używane przewody spalinowe absolutnie nie nadają się do wykorzystania jako kanały wentylacyjne. Nawet po dokładnym oczyszczeniu na ściankach pozostanie resztka sadzy, a latem gdy często występuje tzw. ciąg wsteczny zapach spalin będzie wtłaczany do wnętrza. Ewentualnie kanały można wykorzystać jeśli do wnętrza wstawi się szczelne rury izolujące ścianki komina od przepływu powietrza.

Betonowanie najlepiej wykonać w układzie poziomym poszczególnych warstw na całej długości ściany. Jeśli jednak zaistnieje konieczność łączenia ich w pionie to betonowanie należy zakończyć na skośnym ułożeniu mieszanki betonowej, co zapewni utworzenie zakładki w miejscu łączenia i korzystniejszy rozkład obciążeń.

Korniki nie żerują w drewnie a jedynie drążą korytarze pod korą, zatem więźbę zaatakował inny gatunek szkodników, ale praktycznie nie ma to znaczenia. Technologia niszczenia owadów może polegać na impregnacji powierzchniowej drewna dowolnym impregnatem lub wprowadzeniu środka owadobójczego w otwory. Najlepiej zastosować oba sposoby, gdyż w ten sposób można zniszczyć również jaja szkodników. Do takiego zabezpieczenia używane są impregnaty np. firmy Dulux, Beckers, INCO

Każdy kocioł na paliwo stałe musi pracować w systemie otwartej instalacji grzewczej zatem nie można zastąpić nim używanego dotąd kotła gazowego. Dostosowanie instalacji do nowego źródła ciepła wymaga zamontowania wymiennika oddzielającego część kotłową od reszty instalacji. Kocioł pracuje wtedy w systemie otwartym a pozostała część instalacji w systemie zamkniętym. Konieczne też będzie zamontowanie dwóch pomp obiegowych i dwóch naczyń wzbiorczych - jednego ciśnieniowego i drugiego typu otwartego.

Podstawową sprawą przy budowie drenażu jest miejsce gdzie będzie odprowadzana woda zbierana przez układ odwadniający. Oczywiście wykonanie drenażu ma jedynie sens w budynkach podpiwniczonych i chroni przed zalewanej piwnicy. W żadnym razie nie można odprowadzać wody z rynien do systemu drenażowego gdyż w czasie intensywnych opadów przyczyni się to do wnikania wody bezpośrednio w strefę przypodłogowa piwnicy i w razie nieszczelności w izolacji przeciwwodnej - do jej zalania. Dlatego wodę z rynien należy skierować bezpośrednio do miejsca odprowadzenia wody z drenażu (studni chłonne, rowu melioracyjnego, kanalizacji burzowej).

Połączenie zasobnika z kotłem powinno zawierać odpowietrznik umieszczony w najwyższym punkcie podłączenia i powyżej poziomu górnego zwoju wężownicy w zasobniku. Z pytania nie wynika jakie przyłączenie do kotła ma zasobnik - górne czy boczne, zatem trudno jednoznacznie odpowiedzieć czy układ będzie funkcjonował prawidłowo.

Budowanie piwnicy na gruncie o wysokim poziomie wód gruntowych zawsze niesie zagrożenie wystąpieniem przecieków do wnętrza. Jeśli jednak istnieje możliwość odprowadzenia wody z drenażu np. do kanalizacji deszczowej to przy dobrej izolacji pod podłogowej można zdecydować się na podpiwniczenie domu. W takich warunkach drenaż powinien być wykonany nie tylko wokół domu , ale również pod podłogą piwnicy. Oczywiście podniesienie poziomu terenu umożliwi płytsze zagłębienie piwnicy i dodatkowo zwiększy pewność zabezpieczenia przed wnikaniem wody. Warto przeczytać: Dlaczego... drenaż opaskowy? https://budujemydom.pl/temat_tygodnia/11_dlaczego____drenaz_opaskowy/

Ściany przeznaczone do pokrycia płytkami ceramicznymi w kuchni lub łazience nie powinny być uprzednio otynkowane tynkiem gipsowym, który w przypadku zawilgocenia znacznie traci na wytrzymałości. Przy dokładnie wymurowanych ścianach płytki można kleić bezpośrednio do surowego podłoża (po uprzednim zagruntowaniu) ewentualnie nałożyć warstwę wyrównująca z zaprawy klejowej. W łazience, tam gdzie istnieje możliwość zamoczenia ściany (wokół wanny, brodzika) przed ułożeniem glazury ścianę trzeba zaizolować przed wnikaniem wilgoci nakładając warstwę tzw. płynnej folii.

Pokryte tynkiem szczeliny można traktować tak samo jak kanały w elementach ściennych drążonych np. pustakach ceramicznych i miejscowe obniżenie oporu dyfuzyjnego nie powoduje wykraplania się pary wodnej w zakrytej szczelinie.

Proszę przejrzeć artykuły z działu "Ogrzewanie" https://budujemydom.pl/instalacje/ogrzewanie/

Jest mało prawdopodobne, aby krzewy były przyczyną zawilgocenia wewnątrz domu. Zacienienie ściany co prawda zmniejsza odparowanie wilgoci z muru, ale przede wszystkim trzeba ustalić przyczynę jej pojawienia się. Zawilgocenie może bowiem być spowodowane zaciekaniem wody z nieszczelnych rynien i rur spustowych lub na skutek przemarzania źle izolowanej ściany. Również niedostateczna wentylacja wewnątrz pomieszczeń może być przyczyną kondensacji pary wodnej i zawilgocenia muru. Natomiast wycinka drzew wymaga uzyskania pozwolenia z wydziału ochrony środowiska urzędu gminy.