animus

Jeżeli bym się zdecydował na nadbitkę czy podbitkę drewnianą albo deseczki na balkonie w balustradzie to pociągnął bym Sikkensem ostatecznie Tikkurila .

Pod okapem może mniej jest narażona na czynniki atmosferyczne ale w szczytach słońce i deszcz ma bezpośredni dostęp i tylko dobra impregnacja z UV spowalnia efekt starzenia . Ciągła praca deseczek nadbitki czy podbitki drewnianej powoduje wypadanie sęków ,zdarza się tez pękanie na długości desek spowodowane sklejaniem się pióra desek w jedną całość środkiem impregnacyjnym . No z tym wyglądem to może zgodził bym się jeszcze 5 lat temu podbitka z PCV nie była tak atrakcyjna .

Sam mam instalacje wody pitnej już ok.8 lat z miedzi i nie zauważyłem czegokolwiek złego co by wpływało na mój organizm na razie nie mam tez zielonej czy niebieskiej wody Ale dla równowagi muszę zamieścić to. Miedziane rury stosowane do instalacji wodnych w domach są ostatnio w modzie. Mają one oczywiście swoje zalety w porównaniu z innymi materiałami. Jednakże nie brakuje im wad szczególnie w polskich warunkach, gdzie transportują wyjątkowo agresywne wody. Zatrucie miedzią jest częstą przyczyną, nie dającej się wyjaśnić, bezpłodności, gdyż prowadzi do zaburzeń w mózgu, narusza bilans miedziowo-cynkowy. Ponadto hamuje jajeczkowanie, powoduje powstawanie guzów i cyst w obrębie macicy, jajowodów i jajników, co rówmież utrudnia zapłodnienie. W wyższych stężeniach miedź może wywoływać raka, a w organizmie matki ma szkodliwy wpływ na rozwój mózgu dziecka, u którego mogą pojawić się wady rozwojowe, a w wieku szkolnym dziecko ma trudności z nauką. Nadmiar miedzi niszczy witaminę C w skórze, co prowadzi do jej napięcia i utraty elastyczności. U kobiet wypadają włosy, u mężczyzn występuje przed-wczesne łysienie. Paznokcie stają się cienkie i łamliwe. Ostatnie badania naukowców potwierdzają związek miedzi w wodzie pitnej z hemolizą (rozpad czerwonych krwinek), schizofrenią, nudnościami, biegunką i żółtaczką. Udowod-niono związek nadmiaru miedzi w wodzie z niedoborem cynku w organizmie człowieka, gdyż w takich sytuacjach utrudnione jest wyraźnie wchłanianie cynku z pożywienia. W następstwie pojawiają się zaburzenia metaboliczne, które poważnie przeszkadzają w rozmaitych procesach komórkowych. Konsekwencją niedoboru cynku jest karłowatość, zaburzenia rozwojowe w obrębie układu krążenia i utrata zmysłu smaku. Nadmiar miedzi w wodzie można łatwo stwierdzić po następujących sygnałach: – niebieski kolor wody płynącej z kranu – niebiesko-zielony kolor osadów płynących wraz z wodą – zabarwiona na niebiesko bielizna po praniu – zdychanie rybek w akwariach – pojawianie się brązowych plam na twarzy – utrata elastyczności skóry – pojawienie się na skórze białych plamek po opalaniu. Obecnie stwierdza się trzy główne przyczyny wypłukiwania miedzi z rur, doprowadzających wodę do gospodarstw domowych: 1. Rozpuszczanie miedzi przez agresywną wodę. 2. Uziemienie przewodu elektrycznego przez podłączenie do rury miedzianej, które powoduje elektrolizę i jej rozpuszczanie. 3. Rozmnażanie się i tworzenie na wewnętrznych ściankach rury biofilmu z bakterii żywiących się brudem z wody, w efekcie czego powstają polimery zdolne do tworzenia ładunku elektrycznego, który powoduje korozję rur. Mosiądze stosowane do wyrobu zaworów, złączek oraz elementów urządzeń pomiarowych i armatury są stopami miedzi i cynku z dodatkiem ołowiu. Mosiądz ulega korozji przez rozpuszczenie i wymywanie z niego cynku. Do łączenia instalacji wodociągowych wykonanych z różnych metali używa się różnych metali lutowniczych. Zabrania się jedynie stosować lutów ołowiowo-cynkowych, z których przedostają się do wody ołów i kadm.

Ładna elewacja np. na przedszkole.

Podbitka np. dodatkowo chroni elementy dachu przed bezpośrednim kontaktem z wilgocią ,deszczem, słońcem ,dlatego wydłuża żywotność elementów dachu wystawionych na zewnątrz .

Tak miej więcej . Taki będziesz miał owoc, jaka będzie praca . Również pozdro!

Tu masz . http://www.allegro.pl/item1055638640_blach...podsufitka.html

A na tesciową zadziała ?

Farba została przebadana w Laboratorium Atlasa i nie stwierdzono złej jakości .

Gotowy produkt spawdź http://www.aibsc.com.pl/?pid=23&docid=...amp;ppdocid=338 tu też popatrz http://bank.muratorplus.pl/szukaj/produkty?IdCechy=1028 Albo tniesz wysoko-paro-przepuszczalną membranę na paski i kupujesz klej do okien PCV czy drewnianych lub taśmę dwustronną ,do muru przykleisz na silikon. Przeanalizuj co wyjdzie taniej .

Mimo wszystko życzę pozytywnego rozstrzygnięcia powstałego problemu . Może jakiś list telefon do prezesa -dyrektora Firmy Atlas .

Może zdanie było zbyt ubogie po przeanalizowaniu rozbudowałem żeby można było uchwycić , przybliżyć sens. Idąc dalej tym torem to Ty powinieneś przestać myśleć o skażeniu wody powietrza itd jeżeli Ciebie tak to przeraża .

To co twoim zdaniem ludzie robią z tymi hektolitrami nie tylko wody ,napoi ,mleka, piwa itd. ze sklepów myją samochody ? Nieraz jakość tego płynu w butelkach jest gorsza od tego co przypłynie do Ciebie z sieci . Nikogo nie obraziłem !

Jak nie chcesz tyle płacić to możesz wykorzystać to co jest na rynku .Membrana wysoko-paro-przepuszczalna itd.........

Od dawna wodę do spożycia większość ludzi kupuje w sklepach . Idąc dalej tym torem to Ty powinieneś przestać myśleć .

Tak ale coś musi być na rzeczy. http://pl.pl.allconstructions.com/portal/c.../0/1/article/12

Sugerowałem przerobienie pewnych elementów więźby żeby zrobić lukarny ,gdzieś można ostatecznie wstawić okna dachowe .Nie widać ze zdięcia czy konstrukcja dachu jest przegnita czy nadaje się jeszcze na nowe i jakie pokrycie każde pokrycie dachu ma swój ciężar i stare wypracowane konstrukcje dachwe powinny mieć lzejsze pokrycia . Najpierw trzeba jednak znaleźć kogoś z uprawnieniami do projektowania zrobić mały projekcik i podzielić cały budynek tak żeby można było normalnie mieszkać ,oraz prowadzić działalność na dole.Trzeba znaleźć miejsca na łazienkę, wc ,kotłownię ,na dole pieszczenia na biura też muszą mieć wc potrzebne są kominy kanały wentylacyjne itd. Zastanowić się jakie ogrzewanie czy na paliwo stałe wtedy trzeba dobudować lub wydzielić pomieszczenie na składowanie ,co z garażem .

Najpierw przerób sobie konstrukcję dachu wstaw facjatki powiększ okna szczytowe tak żeby w każdym planowanym pomieszczeniu było odpowiednie doświetlenie,czy to to na ten dom czasem z pustaka żużlowego nie jest ?

Przypominam zioom128 że jest już 21 wiek

Klapy dymowe to do hali targowej żeby ludzie mieli świeże powietrze do ewakuacji z dużej przestrzeni , a dostęp świeżego powietrza w domu jednorodzinnym podsyca jeszcze ogień ,można tez dmuchawę zastosować żeby się lepiej hajcowało. Ogranicz ryzyko do minimum . Dom byle nie buduj drewniany ,komin systemowy z wełną na zewnątrz budynku przy ścianie szczytowej na kominie kula z siatki od iskier ,dach pokryty dachówką lub blachą trudno zapalny ,czujki dymowe w każdym pomieszczeniu ,drzwi przeciwpożarowe odcinające każdą kondygnację ze specjalna uszczelką ,dwie drogi ewakuacyjne z każdej kondygnacji ,schody żelbetowe lub stalowe wyłożone materiałem niepalnym, skuteczna instalacja odgromowa ,profesjonalnie zrobiona instalacja elektryczna w rurkach stalowych w części poddasza,gaśnice proszkowe w każdym korytarzu ,automatyczne zraszacze w pokojach ,gazu nie podłączaj wcale , itd.....

To praktyka Nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ woda pitna zanim dotrze do twojego mieszkania pokonuje całą zbieraninę różnej maści rur w sieci od żeliwo ,cementowo-azbestowe, z tworzyw sztucznych ,mosiądz, Aluminium,stali ocynkowanej miedzi i co tylko na przestrzeni lat było montowane .

To teoria RURY WODOCIĄGOWE Główną przyczyną zmian jakości przesyłanej wody jest korozja instalacji wodociągowych, która powoduje: – zmianę koloru wody i przebarwienia urządzeń sanitarnych oraz bielizny – powstawanie zawiesin produktów korozji i zatykanie się instalacji – powstawanie metalicznego posmaku wody – wzrost toksyczności wody poprzez zawartość nadmiernych ilości ołowiu, kadmu, miedzi, chlorku winylu lub innych substancji. Do transportu dużych ilości wody pitnej i gospodarczej do poszczególnych dzielnic i osiedli stosuje się rury żeliwne, cementowo-azbestowe lub z tworzyw sztucznych. Natomiast do przesyłania mniejszych ilości wody w budynkach używane są rury z ołowiu, żeliwa, stali ocynkowanej, miedzi lub tworzyw sztucznych. Do produkcji wszelkiego rodzaju armatury, połączeń rur, zaworów itd. stosuje się najczęściej mosiądz. Aluminium używane jest do pokrywania wewnętrznych ścianek rur i zbiorników, natomiast do montażu instalacji wodnych stosuje się różne metale lutownicze i asfalty, a do zabezpieczeń farby i lakiery. Wszystkie te substancje również wpływają na pogorszenie jakości przesyłanej wody. Omówimy zatem kolejno różne rodzaje rur wodnych oraz ujemne skutki ich użytkowania. Żeliwo jest jednym z najstarszych materiałów stosowanych w ostatnim stuleciu do transportu wody. Agresywne wody mające styczność z tym metalem powodują jego szybką korozję, dlatego magistrale, których planowana trwałość wynosiła 30 lat, są często po paru latach do wymiany. W niektórych regionach Polski agresywna woda "zjada" w ciągu jednego roku 2 mm ścian tych rur. Do wody przenika żelazo, które w nadmiernych ilościach jest przyczyną wszelkich chorób przewodu pokarmowego. Miękkie i kwaśne wody są w rurach żeliwnych łatwo zabarwiane, co odbija się na jakości wody do picia, kąpieli, prania itd. Wżery w rurach żeliwnych będące wynikiem korozji przyczyniają się łatwo do tworzenia się w nich kamienia. Bardzo szybko rury tracą swoją gładkość, a w miejscach korozji coraz łatwiej powstaje kamień, na którym zatrzymują się zanieczyszczenia znajdujące się w wodzie i wskutek tego rury zatykają się. W ostatnich latach coraz częściej montuje się w Polsce magistrale do transportu wody pitnej zbudowane z polichlorku winylu (PVC). Głównymi zaletami tych rur są ich lekkość, odporność na korozję oraz gładkość powierzchni, która przeciwdziała zarastaniu przewodów osadami. Niestety, z rur PVC przenikają do wody zawarte w nich monomery, stabilizatory, substancje pomocnicze i rozpuszczalniki, które mają właściwości toksyczne (związki ołowiu), a nawet rakotwórcze (chlorek winylu). Wyniki badań przeprowadzonych w USA, Wielkiej Brytanii i w Niemczech dowiodły wysokiej groźby chorób rakotwórczych, spowodowanych nadmiarem chlorku winylu w wodzie pitnej. W skład rur PVC wchodzi przede wszystkim węgiel, wodór i chlor, z czego ten ostatni stanowi aż 60% wagi tego tworzywa. Produkcja rur z PVC jest nadzwyczaj tania, co jest powodem ich wyjątkowej popularności pomimo dowiedzionych przez naukowców zagrożeń. Niebezpieczeństwa wynikające ze stosowania polichlorku winylu w bezpośrednim kontakcie z żywnością i ciałem człowieka wynikają głównie z obecności rakotwórczego monomeru i użycia stabilizatorów zawierających ołów, kadm i bar. Używanie tych stabilizatorów jest zabronione do produkcji wyrobów stykających się bezpośrednio z żywnością, ale wolno je używać do produkcji rur wodnych z PVC. Uwaga: u osób narażonych na działanie chlorku winylu rak może ujawnić się dopiero po 25 latach. Paradoksem jest również fakt, że przy stosowaniu nowoczesnych (?!) rur z polichlorku winylu mamy również do czynienia z ołowiem. Ten metal ciężki zaliczany do metali śmierci wydziela się z rur PVC i przenika bezpośrednio do wody. Wiele organizacji ekologicznych i konsumenckich występuje przeciwko produkcji i stosowaniu rur wodnych z PVC, ponieważ: – wytwarzane są z chloru, który stanowi bombę ekologiczną – zawierają rakotwórczy monomer - chlorek winylu – przenikają z nich do wody, oprócz monomerów, toksyczne metale, szczególnie ołów. Rur cementowo-azbestowych nie wolno stosować do transportu wody pitnej dopiero od niedawna, kiedy stwierdzono rakotwórcze działanie azbestu. Zanim dokonano tego odkrycia, położono w latach sześćdziesiątych w Polsce około 25 tysięcy kilometrów takich rur, których do dzisiaj nie wymieniono. Azbest jest minerałem występującym w postaci włóknistych skupień. Jego obecność w wodzie przyczynia się do powstawania chorób nowotworowych. Azbest przedostaje się do wody w przypadkach korozji cementu tworzącego spoinę rur cementowo-azbestowych oraz podczas awarii tych rur. Ponadto azbest z wody może być wdychany po wyschnięciu wypranej bielizny lub zmywanej powierzchni mebli, podłóg, okien itd. Wdychanie azbestu prowadzi do przewlekłej i nieuleczalnej choroby zwanej pylicą azbestową. Ołów jest od ponad 30 lat zakazanym materiałem do produkcji instalacji wodociągowych. Metal ten, zaliczony do metali śmierci, jest przyczyną nieodwracalnych uszkodzeń mózgu, zwłaszcza u dzieci i młodzieży. Powoduje wypaczanie charakteru oraz zahamowania rozwojowe, sprzyja przestępczości nieletnich i dorosłych. "Im więcej ołowiu, tym mniej rozumu" - to zdanie jest często powtarzane w krajach zachodnich, a odnosi się do ołowiu zawartego w wodzie. Już dawno odkryto, że ołów używany w czasach rzymskich jako podstawowy materiał do rur wodociągowych oraz naczyń kuchennych był bezpośrednio przyczyną upadku imperium rzymskiego. Obecny zakaz produkcji i sprzedaży rur ołowianych wcale nie oznacza, że ich nie stosuje się. Rury ołowiane powszechnie używane przed II wojną światową, a także po wojnie do lat 60. stanowią nadal niemałą część naszych domowych instalacji wodociągowych. Ołów stosowany jest powszechnie do uszczelnienia rur żeliwnych tworzących magistrale wodne. Znaczne ilości ołowiu wydzielają się z zaworów oraz armatur wykonanych z niektórych stopów mosiądzu. Stal ocynkowana jest szeroko stosowana do produkcji rur zarówno do transportu zimnej, jak i gorącej wody. Jednak cynkowe powłoki nie chronią całkowicie przed korozją, gdyż mogą rozpuścić się w ciągu kilku lat, a wówczas pewne ilości cynku oraz żelaza przedostają się do wody. Nadmiar cynku w wodzie wywołuje powstanie przykrego metalicznego smaku, który dyskwalifikuje ją jako wodę pitną. Wraz z cynkiem rozpuszczają się w wodzie również inne składniki znajdujące się w powłoce cynkowej, w tym ołów i kadm. Na podstawie wieloletnich badań i obserwacji stwierdzono, że główną przyczyną przedwczesnej korozji stalowych rur ocynkowanych jest obecność w rurociągu elementów wykonanych z miedzi lub jej stopów, dlatego też przy montażu sieci wodociągowej nie powinno się łączyć wyrobów wykonanych z tych dwóch metali. Miedziane rury stosowane do instalacji wodnych w domach są ostatnio w modzie. Mają one oczywiście swoje zalety w porównaniu z innymi materiałami. Jednakże nie brakuje im wad szczególnie w polskich warunkach, gdzie transportują wyjątkowo agresywne wody. Zatrucie miedzią jest częstą przyczyną, nie dającej się wyjaśnić, bezpłodności, gdyż prowadzi do zaburzeń w mózgu, narusza bilans miedziowo-cynkowy. Ponadto hamuje jajeczkowanie, powoduje powstawanie guzów i cyst w obrębie macicy, jajowodów i jajników, co rówmież utrudnia zapłodnienie. W wyższych stężeniach miedź może wywoływać raka, a w organizmie matki ma szkodliwy wpływ na rozwój mózgu dziecka, u którego mogą pojawić się wady rozwojowe, a w wieku szkolnym dziecko ma trudności z nauką. Nadmiar miedzi niszczy witaminę C w skórze, co prowadzi do jej napięcia i utraty elastyczności. U kobiet wypadają włosy, u mężczyzn występuje przed-wczesne łysienie. Paznokcie stają się cienkie i łamliwe. Ostatnie badania naukowców potwierdzają związek miedzi w wodzie pitnej z hemolizą (rozpad czerwonych krwinek), schizofrenią, nudnościami, biegunką i żółtaczką. Udowod-niono związek nadmiaru miedzi w wodzie z niedoborem cynku w organizmie człowieka, gdyż w takich sytuacjach utrudnione jest wyraźnie wchłanianie cynku z pożywienia. W następstwie pojawiają się zaburzenia metaboliczne, które poważnie przeszkadzają w rozmaitych procesach komórkowych. Konsekwencją niedoboru cynku jest karłowatość, zaburzenia rozwojowe w obrębie układu krążenia i utrata zmysłu smaku. Nadmiar miedzi w wodzie można łatwo stwierdzić po następujących sygnałach: – niebieski kolor wody płynącej z kranu – niebiesko-zielony kolor osadów płynących wraz z wodą – zabarwiona na niebiesko bielizna po praniu – zdychanie rybek w akwariach – pojawianie się brązowych plam na twarzy – utrata elastyczności skóry – pojawienie się na skórze białych plamek po opalaniu. Obecnie stwierdza się trzy główne przyczyny wypłukiwania miedzi z rur, doprowadzających wodę do gospodarstw domowych: 1. Rozpuszczanie miedzi przez agresywną wodę. 2. Uziemienie przewodu elektrycznego przez podłączenie do rury miedzianej, które powoduje elektrolizę i jej rozpuszczanie. 3. Rozmnażanie się i tworzenie na wewnętrznych ściankach rury biofilmu z bakterii żywiących się brudem z wody, w efekcie czego powstają polimery zdolne do tworzenia ładunku elektrycznego, który powoduje korozję rur. Mosiądze stosowane do wyrobu zaworów, złączek oraz elementów urządzeń pomiarowych i armatury są stopami miedzi i cynku z dodatkiem ołowiu. Mosiądz ulega korozji przez rozpuszczenie i wymywanie z niego cynku. Do łączenia instalacji wodociągowych wykonanych z różnych metali używa się różnych metali lutowniczych. Zabrania się jedynie stosować lutów ołowiowo-cynkowych, z których przedostają się do wody ołów i kadm. Aluminium wykorzystywane jest jako wewnętrzne zabezpieczenie rur i zbiorników. Trwałość rur pokrytych aluminium jest porównywalna z trwałością rur ocynkowanych, jednakże metal ten nie jest dostatecznie odporny na korozje w wodach agresywnych i chlorowanych. Nadmiar aluminium w wodzie zmienia jej barwę, podnosi mętność i wyraźnie pogarsza smak. Do powłok antykorozyjnych używa się również innych materiałów, jak: asfalty, farby, lakiery lub tworzywa sztuczne. Ostatnio zabroniono używać do tych celów zabezpieczenia smołami ze względu na zawarte w nich związki rakotwórcze oraz intensywny zapach. Rury zabezpieczane tymi materiałami mogą źle wpływać na jakość wody. Osobnym źródłem zanieczyszczenia i skażenia rur wodociągowych są bakterie i wirusy, których ogromne ilości różnych gatunków znajduje się we wszystkich wodach powierzchniowych, gdzie mają doskonałe warunki do życia i rozmnażania się. Wody powierzchniowe uzdatniane w zakładach na wodę pitną są wprawdzie poddawane dezynfekcji (najczęściej chlorem), to jednak taka obróbka wody nie eliminuje całkowicie mikroorganizmów z wody. Ponadto zbyt małe dawki chloru u wyjścia wody z zakładów jej uzdatniania oraz jej przepływ na zbyt duże odległości (zupełny spadek aktywności chloru) powodują, że bakterie w wodzie zaczynają ponownie rozmnażać się w gwałtowny sposób. W efekcie tworzą one na wewnętrznych ściankach instalacji biofilm, który jest przyczyną pogorszenia smaku wody oraz powstawania "kożucha" na jej powierzchni. Fragmenty biofilmu są łatwo odrywane od powierzchni wewnętrznej rur, szczególnie w przypadkach awarii lub napraw, wymiany odcinków rur, ich płukania, wstrzymania i wznowienia przepływu wody, zmian jej prędkości. Jeżeli bakterie mnożące się w rurociągach wodnych nie zostaną zniszczone odpowiednią dawką chloru, mogą stać się niebezpieczne dla zdrowia ludzi.

Kiedyś przeczytałem o takim ekologicznym sposobie na mrówki na zewnątrz budynku : Proszę napełnić sporą doniczkę najlepiej glinianą suchą ziemią , następnie postawić na gnieździe gdzie jest najwięcej mrówek odwróconą do góry dnem (to trochę trudne bo ziemia wypada). Oczywiście takich gniazd przy budynku może być nawet kilkanaście. Po jakimś czasie mrówki przeniosą się do doniczki, wtedy całe towarzystwo, łącznie z doniczką zabieramy i wynosimy na neutralny teren, najlepiej na nieużytki albo do lasu.

Nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ woda pitna zanim dotrze do twojego mieszkania pokonuje całą zbieraninę różnej maści rur w sieci od żeliwo ,cementowo-azbestowe, z tworzyw sztucznych ,mosiądz, Aluminium,stali ocynkowanej miedzi i co tylko na przestrzeni lat było montowane . Rura Stalowo-ocynkowana jest szeroko stosowana do transportu zimnej, jak i gorącej wody. Jednak cynkowe powłoki nie chronią całkowicie przed korozją, gdyż mogą rozpuścić się w ciągu kilku lat, a wówczas pewne ilości cynku oraz żelaza przedostają się do wody. Nadmiar cynku w wodzie wywołuje powstanie przykrego metalicznego smaku, który dyskwalifikuje ją jako wodę pitną. Wraz z cynkiem rozpuszczają się w wodzie również inne składniki znajdujące się w powłoce cynkowej, w tym ołów i kadm. Na podstawie wieloletnich badań i obserwacji stwierdzono, że główną przyczyną przedwczesnej korozji stalowych rur ocynkowanych jest obecność w rurociągu elementów wykonanych z miedzi lub jej stopów, dlatego też przy montażu sieci wodociągowej nie powinno się łączyć wyrobów wykonanych z tych dwóch metali .

Belka nie podstemplowana powyżej 2,50 rozpiętości pęka pod ciężarem własnym pustaków a gdzie jeszcze ma przenieść ciężar montażysty i nadbetonu . Błąd niestety polega na tym że belki należy stemplować a dopiero układać wypełnienie stropu - Dla rozpiętości belek do 4,2 m należy zastosować min. jedna podporę (na środku), a dla rozpiętości belek od 4,5 do 6,0 m min. dwie podpory - bodajże każda w 1/3 rozpiętości ....