Redakcja

Należy zażądać uzasadnienia na piśmie.

Płyty g-w są na tyle sztywne, że mogą leżeć nawet na podsypce z keramzytowej bez stabilizowania cementem. Nie ma z resztą innej możliwości wykonania podłogi, gdyż wylewka cementowa spoczywająca na warstwie poślizgowej z folii musi mieć grubość przynajmniej 4 cm. Ponadto ciężar podłogi przenoszą nie tylko belki, ale równie wypełnienie między nimi. Folię można położyć również pod keramzytem, ale nic to nie da, bo z pewnością ulegnie ona podziurawieniu na nierównym podłożu.

Wydane warunki zabudowy wyraźnie określają sposób odprowadzenia ścieków - tylko zbiornik szczelny. Za jakiś czas można spróbować zgłosić zamiar budowy przydomowej oczyszczalni w starostwie, może w gminie zmieni się urzędnik i nie zgłosi zastrzeżeń.

Z pewnością pierwsze rozwiązanie jest bez sensu. Do wypełnienia podłogi do poziomu legarów można użyć keramzytu zmieszanego z cementem, następnie ułożyć folię lub papę na to ewentualnie cienki styropian EPS 100 a jastrych wykonać z płyt gipsowo-włóknowych o grubości 25 mm (dość drogie, ale najlepsze przy takim zastosowaniu). Na płytach g-w można kłaść dowolne pokrycie podłogowe.

Studnie można wykopać bez jakichkolwiek zezwoleń, jednak wykonanie obudowy studni wymaga wcześniejszego zgłoszenia takiego zamiaru w starostwie. W praktyce jednak nikt tego nie przestrzega.

Niestety, przedstawiony problem jest dość powszechny i praktycznie niemożliwy do korzystnego rozwiązania. Formalnie bowiem gmina ma prawo ustalić w jakiej odległości od granicy działki ma stanąć ogrodzenie, mimo że za płotem teren należy do właściciela posesji. W ten sposób gminy tworzą rezerwę na przyszłe poszerzenie drogi i nie chcą zwracać kosztów przeniesienia ogrodzenia, jeśli zostałoby ustawione w pasie planowanej drogi. Dodatkowo problem tkwi w tym, że nawet na drodze sądowej trudno będzie uzyskać satysfakcjonujące orzeczenie, gdyż wydając warunki zabudowy, gmina nie ma obowiązku wyrównać ewentualnych strat związanych z taką decyzją w przeciwieństwie do sytuacji, gdy działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Warto jednak skorzystać z pewnej - trochę złośliwej furtki - posadzić drzewa za ogrodzeniem, gdyż na to nie jest wymagana zgoda, a teren należy do właściciela.

W praktyce gminy rzadko korzystają z prawa nałożenia opłaty adiacenckiej związanej z rozbudowa infrastruktury. Natomiast dość powszechny jest zwyczaj partycypacji mieszkańców w kosztach prowadzonych inwestycji, choć formalnie nie wyklucza to jednak ustalenia takiej opłaty pomniejszonej o poniesiony wkład mieszkańców. O nałożeniu opłat adiacenckich i procentowej jej wysokości od wzrostu wartości nieruchomości (do 50 %) decyduje rada gminy w formie uchwały. Oczywiście oprócz stawki procentowej istotne jest określenie wzrostu wartości przez rzeczoznawcę majątkowego, która często nie odpowiada rzeczywistym kwotom potencjalnie możliwym do pozyskania w przypadku sprzedaży nieruchomości.

Jeśli w pomieszczeniach będzie utrzymywana właściwa wilgotność powietrza (poniżej 60%) to nie ma obawy o wkraplanie się pary wodnej wewnątrz ściany. W celu zapewnienia sprawnej wentylacji w oknach należy zamontować nawiewniki higrosterowane.

Zmiana przeznaczenia budynku wymaga przeprowadzenia takiej samej procedury jak w przypadku stawiania nowego budynku. Konieczny więc będzie projekt architektoniczno-budowlany, plan zagospodarowania działki oraz wyciąg z MPZP lub warunki zabudowy wydane przez gminę.

Tego typu zmiany traktowane są jako nieistotne - procedura poprawek w dokumentacji taka sama jak w poprzedniej odpowiedzi.