Redakcja

Na podstawie przedstawionych informacji trudno określić jaki jest stan formalny drogi (droga prywatna czy droga publiczna) czy została ona pobudowana na podstawie pozwolenia na budowę. Dlatego możemy jedynie podać jak od strony formalno-prawnej powinna powstać ta droga. 1. Właściciel działki powinien zwrócić się do gminy o wydanie warunków zagospodarowania z zaznaczeniem zamiaru budowy drogi. 2. Na podstawie wydanych warunków należy wykonać projekt i wystąpić do starostwa o wydanie pozwolenia na budowę. Droga może być częścią np. pozwolenia na budowę domu, jeśli została naniesiona na planie. 3. Wytyczenia drogi powinien dokonać uprawniony geodeta i potwierdzić tę czynność wpisem w dzienniku budowy. Jeśli droga powstała w wyniku w/w postępowania, a wejście w obcy teren nastąpiło np. w wyniku niezgodności w dokumentacji geodezyjnej, konieczne będzie geodezyjne wznowienie linii rozgraniczenia. W przypadku, gdy droga przechodzi przez obie działki możliwe będzie: - ustalenie służebności gruntowej za odpowiednim wynagrodzeniem - sprzedaż pasa działki, przy czym nowa granica może bezpośrednio przylegać do drogi. Jeśli natomiast droga powstała niezgodnie z prawem można domagać się od jej właściciela przywrócenia stanu poprzedniego. W zakresie zamiany gruntów, relacje cen mogą być bardzo zróżnicowane, zależnie od lokalizacji, regionu, dostępności do mediów. W pewnym stopniu miarodajne mogą być ceny transakcyjne w obrocie gruntami na danym terenie, ale można również dokonać wyceny przez rzeczoznawcę majątkowego.

Rzeczywiście prawo budowlane dopuszcza wydzielenie lokalu mieszkalnego w domu jednorodzinnym, ale nie mieszkania, a o to pytał Czytelnik. Pojęcie mieszkania definiowane jest przez rozporządzenie w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 75 z 2002r) jako zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, z oddzielnym wejściem, umożliwiającym samodzielne prowadzenie gospodarstwa domowego. Natomiast lokal mieszkalny, to formalnie wydzielona część budynku lub mieszkania i nie musi on spełniać szeregu wymagań technicznych stawianych mieszkaniom. W praktyce oznacza to możliwość formalnego wydzielenia części pomieszczeń w domu jednorodzinnym np. dla rodziców, którzy korzystają również ze wspólnej części domu , natomiast nie np. komercyjnego mieszkania. Decydujący w tym względzie jego projekt, co zostało wyraźnie zaznaczone w pierwszej odpowiedzi redakcji.

Komin przy dachach z pokryciem niepalnym i o pochyleniu powyżej 12 st nie musi wystawać ponad kalenicę. Natomiast powinien być spełniony warunek zachowania odległości co najmniej 1 m od płaszczyzny dachu do wylotu komina, mierzony w linii poziomej. Jednak trzeba też brać pod uwagę otoczenie domu (zadrzewienie, sąsiednie domy) które mogą wpłynąć na zakłócenia ciągu kominowego. Dlatego w razie wątpliwości warto skonsultować ten problem z uprawnionym kominiarzem.

Szczegółowe informacje o kotłach na gaz drzewny można znaleźć m.in. na stronach internetowych pod adresem www.klimosz.pl

Linoleum ma podobne własności użytkowe jak wykładziny z PCW, z tym, że w przeciwieństwie do zwykłych wykładzin nie elektryzuje się. Zależnie od przeznaczenia dostępne są odmiany linoleum przeznaczone do użytku domowego (o grubości 2 - 2,5 mm)oraz do stosowania w obiektach użyteczności publicznej (grubości do 4 mm). Zależnie od wielkości pomieszczenia linoleum można układać bez przyklejania gdy nie występują łączenia lub przyklejać klejem do linoleum. Uniknięcie uskoku poziomu podłogi przyłączeniu z panelami podłogowymi wymaga zastosowania wylewki samopoziomujacej pod linoleum o odpowiednio dobranej grubości (zwykle 5 - 8 mm). Linoleum można kupić w większych sklepach specjalizujących się w sprzedaży wykładzin podłogowych.

Adaptacja starej obory na cele mieszkalne to przedsięwzięcie dość ryzykowne, nawet gdy stan budynku jest dobry. Podczas użytkowania jako pomieszczenie dla zwierząt, elementy budynku były narażone na wysokie stężenie amoniaku i wilgotność. W efekcie w ścianach i stropach mogły zachodzić reakcje chemiczne wpływające destrukcyjnie na te materiały. Szczególnie narażone na ich negatywne oddziaływanie są elementy metalowe w tym belki stropowe , które przy braku odpowiedniego zabezpieczenia powłokami ochronnymi mogły ulec korozji i w efekcie zmniejszeniu ich nośności. Problemem jest również wysoka wilgotność ścian, które mimo przykrycia dachem narażone były na zamarzanie, zwłaszcza gdy budynek był zamknięty. Odrębną sprawą jest możliwość rozwoju grzybów i pleśni wewnątrz ściany czemu sprzyjała styczność z materiałem organicznym i wysoka wilgotność powietrza. Zwalczenie zagrzybienia może okazać się bardzo trudne jeśli wniknął on głęboko w mury i jedynie ekspertyza mykologiczna może określić stan murów pod tym kątem jak i dobrać odpowiednie preparaty do ich zwalczania. Ogólnie dostępne środki o działaniu powierzchniowym mogą okazać się nieskuteczne. Warunkiem umożliwiającym ocieplenie ścian będzie przede wszystkim ich osuszenie co można uzyskać przez intensywne ogrzewanie i wietrzenie lub ustawienie osuszaczy. Trzeba tez liczyć się z pojawieniem się nieprzyjemnych zapachów uwolnionych ze konstrukcji domu pod wpływem ogrzewania, co może trwać nawet kilka lat a bywa, że nie zanikają nigdy. Izolacja przeciwwilgociowa pomieszczenia zagłębionego w gruncie wymaga praktycznie ułożenia wodoszczelnej przepony (z papy podkładowej lub folii) na wszystkich ścianach i podłodze oraz połączenia jej z izolacją podpodłogową budynku. Zależnie od warunków można ja ułożyć na zewnątrz lub od wewnątrz ścian.

Do pokrycia dachu zamiast deskowania można z powodzeniem używać płyt OSB 3 (o zwiększonej wodoodporności). Warto użyć płyt z krawędziami wręgowymi co umożliwi ich trwałe łączenie na złączach prostopadłych do krokwi. Natomiast deski stosowane pod pokrycie z gontów bitumicznych powinny być przynajmniej jednostronnie strugane z krawędziami łączonymi na pióro i wpust.

Rzeczywiście, przy wysokiej paroprzepuszczalności folii dachowej powyżej 1000 g/(m2 24 h) można układać ją na styk z wełną mineralną . Jednak zawsze konieczne jest utworzenie szczeliny wentylacyjnej nad folią dachową przez nabicie na krokwiach kontrłat, do których dopiero mocuje się łaty pod dachówki lub deskowanie pod pokrycie z gontów bitumicznych.

Istnieje potencjalne niebezpieczeństwo wystąpienia wysadzin mrozowych, jeśli grunt jest gliniasty, a odkrycie fundamentów od strony wewnętrznej sięga głęboko do poziomu ławy. W efekcie mogą wystąpić pęknięcia na fundamentach, gdy grunt zamarznie pod ławą fundamentową i zwiększy swoją objętość.

Zgodnie z przepisami oświetlenie i gniazda wtyczkowe powinny być zasilane z oddzielnych obwodów. Do jednego obwodu można podłączyć do 10 gniazd lub 20 punktów oświetleniowych. Odbiorniki o dużej mocy (np. pralka, kuchenka elektryczna, piekarnik) należy zasilać z odrebnego obwodu. Przy zasilaniu domu pradem trójfazowym warto tak rozdzielić zasilanie z poszczególnych faz, aby uzyskać w miarę równomierne ich obciążenie, a jednocześnie nie pozbawić pomieszczenia całkowitego dopływu prądu w razie awarii jednej fazy. Przykładowo gniazda w sypialni i pokoju dziennym zasilamy z fazy L1 a oświetlenie tych pomieszczeń z fazy L2.

Ze względu na dobrą paroprzepuszczalność pokrycia tarasu lastrikiem nie trzeba wykonywać na płycie tarasowej izolacji przeciwwilgociowej. Jednak płyta powinna spoczywać na posypce piaskowej, co ograniczy posiąkanie kapilarne wody z gruntu.

Z betonu komórkowego nie należy wykonywać części cokołowej budynku, gdyż materiał ten wykazuje dużą nasiąkliwość co wymaga dobrego zabezpieczenia tej części przed wchłanianiem wody. Jako bezpieczną wysokość od której można stawiać ściany z tego materiału przyjmuje się ok. 50 cm nad poziomem gruntu. Również ułożenie na cokole okładziny cokołowej spowoduje utworzenie się progu, na którym będzie gromadziła się woda spływająca po elewacji. Lepszym rozwiązaniem będzie wykonanie cokołu jako ściany warstwowej opartej na fundamencie. Ze względu na oparcie wyższych części ściany, w cokole jako warstwę elewacyjną można wykorzystać np. ozdobne pustaki betonowe, cegłę klinkierową lub silikatową o grubości przynajmniej 12 cm lub zwykłe bloczki fundamentowe przewidziane do tynkowania. Warstwę wewnętrzną wykonuje się z bloczków betonowych grubości 24 cm. Między warstwami można umieścić styropian grubości 5 - 6 cm , a ściany nadziemia wysunąć ok. 2 cm poza lico cokołu. Przy tak wykonanym cokole izolacje przeciwwilgociową umieszcza się tylko pod warstwą elewacyjną na poziomie gruntu oraz na całej szerokości ściany na wierzchu cokołu. Izolacja ta powinna łączyć się z izolacją podpodłogową Oczywiście w podłodze można umieścić dowolnie grubą izolację ciepłochronną - standardowo układa się płyty styropianowe o grubości 10 cm (w dwóch warstwach po np. 5 cm).

Wyprowadzenie komina ponad kalenicę powinno wynosić co najmniej 30 cm ze względu na ochronę przeciwpożarową pokrycia dachowego. Dlatego komin należy podwyższyć wstawiając np, odcinek kominowej rury kamionkowej. Natomiast przed zawiewaniem dymu ochronią nasadki kominowe, które jednocześnie poprawiają ciąg kominowy dzięki wykorzystaniu ssącej siły wiatru. Zależnie od warunków lokalnych (kierunek najczęściej występujących wiatrów, ich intensywności, zadrzewienia i zabudowania okolicy) montowane są nasadki stałe lub samonastawne.

Przecieki występują prawdopodobnie na skutek uszkodzenia hydroizolacji na styku ściany i podłogi w piwnicy lub nieszczelności w izolacji pionowej zewnętrznej. W wyniku osiadania domu mogło bowiem dojść do jej przerwania lub została ona połączona niestarannie. Naprawę - gdy uszkodzona została izolacja pozioma - można przeprowadzić od środka budynku odkuwając pas podłogi wzdłuż ścian piwnicy, aż do poziomu izolacji na ławie fundamentowej. Pozwoli to na ustalenie przyczyny przecieków oraz naprawę, gdy uszkodzeniu uległa izolacja podpodłogowa. Sposób uszczelnienia będzie polegał na uzupełnieniu pasa izolacji przy ścianach (ułożenie dwóch warstw papy na lepiku ułożonych na osuszonym podłożu) i ponowne zabetonowanie posadzki. Zabieg ten trzeba wykonać wzdłuż wszystkich ścian nie tylko zewnętrznych, ale i wewnętrznych. Może się jednak okazać że przecieki wystąpiły na skutek uszkodzenia izolacji na ławie fundamentowej np. w wyniku jej pęknięcia, bądź nieszczelności izolacji pionowej i wtedy zlikwidowanie zawilgocenia będzie znacznie trudniejsze. Ze względu na brak dostępu do fundamentów od zewnątrz domu, nie można zastosować metody podcinania ścian i wprowadzenia nowej izolacji poziomej albo uszczelnić izolacje ścian, pozostaje zatem jedynie zastosowanie jednej z metod osuszania np. termoiniekcji, przeprowadzanej przez wyspecjalizowane firmy.

Sposób zabezpieczenia elementów drewnianych użytkowanych na zewnątrz zależy przede wszystkim jaką pełnią one funkcję i gdzie są umieszczone. Ponieważ pytanie nie określa jakie są to elementy, podajemy jedynie ogólne zasady ochrony drewna przed niszczeniem: - drewno narażone bezpośrednio na opady powinno być impregnowane ciśnieniowo, gdyż tylko wtedy środek ochronny głęboko wnika w elementy - elementy drewniane nie powinny stykać się bezpośrednio z gruntem i trzeba je umieszczać na metalowych wspornikach. W przypadku konieczności wkopania np. drewnianego słupka w grunt, odcinek zagłębiony w ziemi należy dodatkowo pokryć lepikiem asfaltowym na gorąco. - elementy umieszczone pod zadaszeniem, ale na zewnątrz domu, można impregnować metodą zanurzeniową lub przez malowanie, preparatami oleistymi, odpornymi na wypłukiwanie - do dekoracyjnego malowania nie należy stosować farb dających paroszczelną powłokę (olejnych, ftalowych) a jedynie lakiery koloryzujące lub specjalne farby paroprzepuszczalne - konstrukcja drewniana powinna zapewniać szybki spływ wody opadowej, a wokół elementów powinien być zapewniony przewiew przyspieszający wysychanie.

Problem współpracy starej i nowej instalacji można rozwiązać w dwojaki sposób. 1. W miejsce istniejącego kotła węglowego należy zamontować wymiennik ciepła zasilany z nowej instalacji. Jego moc powinna być dostosowana do zapotrzebowania na ciepło w starej części instalacji. W istniejącej części obiegu grzewczego nie trzeba dokonywać żadnych zmian, ale warto zainstalować tam pompę cyrkulacyjną, co zapewni lepsze przekazywanie ciepła w wymienniku. 2. Starą instalację można będzie zasilać bezpośrednio z nowego kotła pod warunkiem dokładnego jej przepłukania i zlikwidowania otwartego zbiornika wyrównawczego. Kotły olejowe oraz większość grzejników przystosowane są bowiem do współpracy z instalacją c.o. typu zamkniętego, wyposażoną w ciśnieniowe naczynie, przejmujące wzrost objętości wody przy jej podgrzewaniu. Wskazane jest również zamontowanie filtra na przewodzie wody powrotnej w pobliżu kotła co zapobiegnie przenoszeniu ewentualnych zanieczyszczeń do nowej części instalacji. W obu rozwiązaniach trzeba zapewnić niezależną regulację mocy grzewczej w starym i nowym obiegu np. przez zamontowanie zaworów dławiących lub regulatorów termostatycznych. Umożliwi to dostosowanie ilości przekazywanego ciepła do różnych warunków pracy tych części instalacji.

Jeżeli warstwa gładzi gipsowej ma odpowiednią wytrzymałość, nie łuszczy się, nie pęka i nie odspaja od podłoża, to nie ma istotnych powodów do jej usuwania. W celu poprawienia przyczepności zaprawy klejowej, na którą będzie układana glazura, powierzchnie ścian należy zagruntować. Można również poprawić przyczepność warstwy gładzi przez lekkie skucie jej powierzchni młotkiem, wykonanie rys np. rylcem zakończonym końcówką widiową, a następnie nanieść preparat gruntujący. Gruntowanie powierzchni wykonanych z płyt gipsowo–kartonowych, bloczków Promonta, tynków i gładzi gipsowych, posadzek i podkładów betonowych polega na naniesieniu - zazwyczaj pędzlem lub wałkiem - roztworu emulsji gruntującej. Zwiększa ona przede wszystkim przyczepność do powierzchni, jej elastyczność i odporność na zarysowania, a także - co jest najistotniejsze - reguluje proces chłonności podłoża. W efekcie działania emulsji można zwiększyć przyczepność zaprawy klejowej do ścian.

W przypadku oddzielenia dwóch niezależnych lokali ściana powinna posiadać grubość ok. 25 cm (grubość ściany nośnej). Blok wapienno-piaskowy SILKA M24 (Rw=56 dB) jako jedyny z materiałów ściennych może być wykorzystany w ścianach, które będąc wewnętrznymi ścianami nośnymi spełniają jednocześnie funkcję przegrody akustycznej. Jeżeli ściana oddzielająca ma być wykonana jako warstwowa z zastosowaniem cegły wapienno–piaskowej (lub bloczków SILKA M8 Rw=45 dB) i wełny mineralnej to przy zastosowaniu cegieł o szerokości 6,5 cm należy ścianę zbroić w co drugiej warstwie cegieł dwoma prętami o średnicy ø8-10 mm, a także łączyć obie ściany kotwami stalowymi o średnicy ø6 mm, zaś grubość wełny mineralnej ze względu na zapewnienie minimalnej grubości ściany powinna wynosić 12 cm (np. Rockwool Rockton lub inna przeznaczona do wykonywania izolacji akustycznych). Ze względu na zapewnienie odpowiedniej pracy ściany i zachowanie jej stateczności powinna ona być posadowiona bezpośrednio na stropie (stosowanie podkładek gumowych pod ścianę nie jest wskazane). Przewiązanie ze ścianami, pomiędzy którymi ma być wzniesiona wspomniana ściana wykonuje się za pomocą tzw. strzępi (wykute w ścianach otwory umożliwiające mijankowe wmurowanie bloczków lub cegieł) albo specjalnych kotew. Wskazane byłoby sprawdzenie przez projektanta-konstruktora nośności stropu (czy nie istnieje możliwość jego uszkodzenia), a także samej ściany (brak informacji o jej wysokości) i zaprojektowanie odpowiedniego wzmocnienia stropu. Ze względu na skomplikowaną budowę ściany warstwowej oraz większe nakłady środków i pracy warto przeanalizować, czy nie byłoby lepszym rozwiązaniem wykonanie ściany jednorodnej, np. z wspomnianych bloków SILKA M24, łącznie ze wzmocnieniem stropu. Przyjmując takie rozwiązanie należy również wykonać projekt wzmocnienia stropu przez projektanta-konstruktora.

Fundament przygotowany został pod ścianę trójwarstwową, z elewacją z cegły klinkierowej, silikatowej lub ozdobnych bloczków betonowych. Przy takiej elewacji ocieplenie ze styropianu może mieć grubość 10 - 12 cm, zależnie od szerokości elementów elewacyjnych. Przy ociepleniu wełną mineralną jej grubość będzie o 2 - 3 cm mniejsza ze względu na konieczność utworzenia pustki wentylacyjnej miedzy ociepleniem a elewacją. Oczywiście można ścianę ocieplić metoda lekką mokrą (BSO) przez przyklejenie warstwy izolacyjnej do istniejącej ściany i nałożenie tynku cienkowarstwowego. W takim przypadku ocieplenie również może mieć grubość 10 - 12 cm , przy czym na ścianie z betonu komórkowego lepiej ułożyć wełnę mineralną i pokryć cienkowarstwowym tynkiem mineralnym, co umożliwi odparowanie wilgoci na zewnątrz w przypadku zawilgocenia ściany.

Pomieszczenie, w którym znajduje się piec c.o. opalany gazem ziemnym powinno mieć wysokość ok. 220 cm i kubaturę powyżej 8 m3, minimalna odległość od powierzchni pieca do poziomu stropu powinna wynosić 1 m. W przypadku, gdy pomieszczenie nie ma odpowiedniej wysokości można piec zagłębić w posadzce, lecz bezwzględnie należy wykonać kratkę odwadniającą. W przypadku kotłowni opalanej paliwem stałym jej wysokość powinna także wynosić 220 cm, a kubatura 1 m3 na każde 4,6 kW mocy kotła. Kotłownia musi mieć podłogę niepalną. Skład paliwa oddziela się ścianą niepalną. Posadzka powinna mieć spadek w kierunku kratki ściekowej w celu zapewnienia sprawnego odprowadzenia wody np. w trakcie opróżniania lub napełniania układu c.o.

Ogrzewanie kominkowe nie powinno być jedynym źródłem ciepła w domu, gdyż trudno wtedy utrzymać komfortową temperaturę pomieszczeń. Najczęściej wykorzystywany jest w tzw. okresach przejściowych, gdy od czasu do czasu jest rozpalany, aby utrzymać pożądaną temperaturę oraz w skrajnie niskich temperaturach, gdy wspomaga inne źródło ciepła. Rzeczywiście, w pomieszczeniach wymagających intensywnej wentylacji umieszczenie nawiewów w łazience, kuchni będzie zakłócać pracę wentylacji grawitacyjnej. Obieg powietrza grzewczego wymaga bowiem powrotu ochłodzonego w pomieszczeniach powietrza do kominka i bez domieszania go z zewnątrz wentylacja nie będzie funkcjonować a zapachy przenoszone będą do innych pomieszczeń. Problem ten można rozwiązać przez zamontowanie indywidualnej wentylacji mechanicznej lub centralnego systemu wentylacyjnego.

Istniejące zabezpieczenia w żadnym stopniu nie wpłyną na trwałość płyty tarasowej, gdyż decydujące znaczenie ma właściwe odprowadzenie i ochrona konstrukcji przed wodą opadową oraz izolacja podpodłogowa samej płyty. Istotne jest również dostateczne zagęszczenie podkładu, aby uniknąć pęknięć płyty tarasowej. Po wypełnieniu piaskiem i jego zagęszczeniu kolejno układa się następujące warstwy: - podkład stabilizujący z chudego betonu - płyta tarasowa z ukształtowanym spadkiem 1,5 - 2% - izolacją przeciwwilgociowa z papy podkładowej i folii tłoczonej - podkład podłogowy wzmocniony siatką przeciwprężną - izolacja podpłytkowa z tzw. płynnej folii - elastyczny klej do płytek ceramicznych - płytki podłogowe Płyta tarasowa powinna być oddylatowana od ścian domu i słupów, a w podkładzie podłogowym i pokryciu płytkami należy wykonać szczeliny dylatacyjne wypełnione elastycznym silikonem. Na krawędziach płyty tarasowej trzeba zamontować okapniki, chroniące przed zaciekaniem wody na ściany. P.S. REMONT TARASU OPISUJEMY W BD 11-12/04. ARTYKUŁ MOŻNA ŚCIĄGNĄC Z FORUM PO ZALOGOWANIU. remont_taras.pdf remont_taras.pdf

Do usunięcia kleju można użyć np. pasty do powłok lakierniczych dostępną w sklepach z akcesoriami samochodowymi. Można również spróbować zetrzeć plamy mleczkiem czyszczącym do naczyń kuchennych, a przy grubszej warstwie skuteczny będzie papier ścierny do pracy na mokro o granulacji 1000 - 2000. Próby usunięcia kleju lepiej przeprowadzić na małej powierzchni i w niewidocznym miejscu, aby uniknąć niespodzianek w postaci smug i rys.

Po wyschnięciu kleju do paneli praktycznie nie da się usunąć środkami chemicznymi bez uszkodzenia powierzchni. Jedynym sposobem będzie użycie pasty ściernej, która zmatowi błyszczącą powłokę klejową.

Rozwiązaniem problemu będzie znalezienie nowego kierownika budowy, który podejmie się odtworzenia wpisów, tak aby przerwy nie trwały dłużej niż dwa lata, bo wtedy traci ważność pozwolenie na budowę. Formalnie konieczne jest przekazanie obowiązków w formie oświadczenia dotychczasowego kierownika o zaprzestaniu kierowania budową i zgłoszenie w urzędzie przejęcia budowy przez następcę. Zmiany wprowadzone podczas budowy mogą być traktowane przez inspektora nadzoru budowlanego uznaniowo i może on np. zażądać dokonania przeprojektowania domu. Dotyczy to głównie zewnętrznego wyglądu domu, natomiast zastosowanie innych materiałów "załatwia" odpowiedni wpis w dzienniku budowy dokonany przez kierownika.