Historia edycji

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać? Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o to chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement ciemny jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie suche, gdzie mokre, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło i równo przyciemniało samo w sobie. Nie trzeba widzieć wody, by wiedzieć, że ona tam jest. A tej wilgotnej masy wciąż tyle tam jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją. No i chyba tylko w ten sposób da się w domowych warunkach osiągnąć właściwą wartość współczynnika cw (bodajże). 

Potem pozostaje wsypać do dołka, ubić. Twarde to jest właściwie od zaraz. I pięknie jest, byle wina wystarczyło. Choć uważać trzeba z takim świeżym materiałem, bo dokładnie jest on tym samym, co kruszonka na cieście, z którą też uważać trzeba, bo się kruszy. Różnica bardziej w smaku i barwie jest między nimi, niż w konsystencji i właściwościach wytrzymałościowych. Co równie ważne - taka mieszanka betonowa półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka (kruszonka chyba też).

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać? Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o to chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement ciemny jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie suche, gdzie mokre, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło i równo przyciemniało samo w sobie. Nie trzeba widzieć wody, by wiedzieć, że ona tam jest. A tej wilgotnej masy wciąż tyle tam jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją. No i chyba tylko w ten sposób da się w domowych warunkach osiągnąć właściwą wartość współczynnika cw (bodajże). 

Potem pozostaje wsypać do dołka, ubić. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. I pięknie jest, byle wina wystarczyło. Choć uważać trzeba z takim świeżym materiałem, bo dokładnie jest on tym samym, co kruszonka na cieście, z którą też uważać trzeba, bo się kruszy. Różnica może to może tylko w smaku i barwie jest. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać? Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o to chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement ciemny jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie suche, gdzie mokre, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło i równo pzyciemniało. Nie trzeba widzieć wody, by wiedzieć, że ona tam jest. A tej wilgotnej masy wciąż tyle tam jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją. No i chyba tylko w ten sposób da się w domowych warunkach osiągnąć właściwą wartość współczynnika cw (bodajże). 

Potem pozostaje wsypać do dołka, ubić. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. I pięknie jest, byle wina wystarczyło. Choć uważać trzeba z takim świeżym materiałem, bo dokładnie jest on tym samym, co kruszonka na cieście, z którą też uważać trzeba, bo się kruszy. Różnica może to może tylko w smaku i barwie jest. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać?. Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o co chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement ciemny jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie suche, gdzie mokre, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło i równo pzyciemniało. Nie trzeba widzieć wody, by wiedzieć, że ona tam jest. A tej wilgotnej masy wciąż tyle tam jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją. No i chyba tylko w ten sposób da się w domowych warunkach osiągnąć właściwą wartość współczynnika cw (bodajże). 

Potem pozostaje wsypać do dołka, ubić. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. I pięknie jest, byle wina wystarczyło. Choć uważać trzeba z takim świeżym materiałem, bo dokładnie jest on tym samym, co kruszonka na cieście, z którą też uważać trzeba, bo się kruszy. Różnica może to może tylko w smaku i barwie jest. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać?. Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o co chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement mokry jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło. A tej wilgotnej masy wciąż tyle jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją . Potem pozostaje wsypanie do dołka i ubicie. I pięknie jest. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. Choć uważać trzeba dokładnie tak samo jak z kruszonką na cieście uważać trzeba, bo się kruszy. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać?. Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o co chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement mokry jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło. A tej wilgotnej masy wciąż tyle jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją . Potem pozostaje wsypanie do dołka i ubicie. I pięknie jest. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. Choć uważać trzeba dokładnie tak samo jak z kruszonką na cieście uważać trzeba, bo się kruszy. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem - fi 350. 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać?. Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o co chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement mokry jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło. A tej wilgotnej masy wciąż tyle jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją . Potem pozostaje wsypanie do dołka i ubicie. I pięknie jest. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. Choć uważać trzeba dokładnie tak samo jak z kruszonką na cieście uważać trzeba, bo się kruszy. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.

Nic się nie dzieje. Dołki zasypane betonem, "schną" od ponad miesiąca.

Drewno kupione, oheblowane, czeka. Dziś zacznę strugać. 

Wsypałem w sumie do wykopanych dołków 90 worków gotowej mieszanki betonowej. Początkowo kupowałem po kilka worków w okolicznych sklepach - a to w spożywczaku złapałem worek, a to gdzieś w Biedronce były w promocji, więc zgarnąłem ze trzy. Pod kościołem stała baba z workami, więc wziąłem dwa. No i tak zebrałem ze dwanaście worków. 

Z początku kupiłem mniej, bo chciałem tylko zorientować się, ile to idzie tych worków do dołka. No i okazało się, że kiedy obliczenia, szacunki i przewidywania spotykają się z twardą rzeczywistością definiowaną przez szpadel, to do każdego dołka wchodzi mniej więcej tyle, co liczyłem, ale lekko więcej. A przy ośmiu dołkach zaczyna to już czynić różnicę. Więc po tym, jak już się dowiedziałem, to zrobiłem jeden duży zakup w Castoramie. I rurę kupiłem 

Mieszankę postanowiłem robić według przepisu. Na 25kg mieszanki lałem zaledwie 2,7dm3 wody. To baaaardzo mało. Da się takie proporcje rozrobić tylko gracą vel haką i łopatą w taczce. Tak robiłem. Powiem wam jedno, sypanie takiej półsuchej mieszanki do dołka, który ma być fundamentem konstrukcji, z początku budziło we mnie duże obawy. Jak to ma się związać?. Ale wystarczą potem dwa, trzy dni, żeby się przekonać, że to jest właśnie to, że o co chodzi. Woda nie wypływa na powierzchnię betonowej masy, bo nie ma co wypływać. Całe mleczko zostaje w masie! To nie jest co prawda lekka wersja betonowania, ale już po kilku dniach widać, że to ma sens, że jest to naprawdę bardziej beton niż zaprawa cementowa. I kiedy tak o tym myślę, o tym robieniu betonu gracą i robieniu betonu mieszadłem albo betoniarką, to w tej - że tak powiem - klasycznej technice - czyli chechłaniu haką w taczce jest sporo sensu. Bo suchy cement jasny jest. A wilgotny cement mokry jest. I jak mieszasz, to widzisz, gdzie jeszcze trzeba dowymieszać suche z mokrym, podgarnąć, żeby wszystko się donawilżyło. A tej wilgotnej masy wciąż tyle jest wokół w tej taczce, że wszystko co potrzebuje wilgotności, w końcu znajdzie ją . Potem pozostaje wsypanie do dołka i ubicie. I pięknie jest. Twarde toto jest, właściwie od zaraz. Choć uważać trzeba dokładnie tak samo jak z kruszonką na cieście uważać trzeba, bo się kruszy. Co równie ważne - taka mieszanka półsucha mniej boi się przymrozków niż wlewana, rzadka.