Setki tysięcy Polaków wyprowadziło się na przedmieścia

[retrofood]

...
Nie ma więc ciszy, bo wokół jest pełno domów i samochodów. W czteroosobowej rodzinie są co najmniej dwa, a jeśli dzieci są duże - to trzy. Nieustający ruch. Wszędzie trzeba jeździć. Nikt nie będzie robił zakupów w lokalnym sklepie, bo jest drożej Nie ma spokoju, bo wszędzie są domy, często na różnym etapie ukończenia. Jeden jest gotowy, obok kręci się betoniarka.

Zieleni też nie ma? Ludzie mają ogrody.

- Ale małe, bo działki kosztują. Moi respondenci mówili często: "Jak się tu wprowadzaliśmy, było piękne pole, mgła się kładła, sarenka podchodziła pod okno, a teraz wszędzie są domy!". To się zmieniło błyskawicznie - wieczorem ktoś się kładzie spać, a następnego dnia rano zamiast łąki ma budowę za oknem.

Znam historię okolicy, w której każdy chciał być "ostatni pod lasem". Właściciel działek obiecywał każdemu kupującemu, że więcej ziemi nie sprzeda, że las zostanie. Ale potem zwietrzył biznes, wyciął las, podzielił na działki. Nikt teraz nie jest ostatni pod lasem, bo lasu już nie ma. Oni ten las wspominają z niesłychanym rozrzewnieniem.

Jak często ludzie z przedmieść mówili: "Źle zrobiliśmy, kupując dom"?

- Rzadko. Ale to skomplikowane. Oni nie budują za gotówkę. Biorą kredyty. Brali je w 2006--08, we frankach. Bardzo często wartość kredytu przekracza wartość nieruchomości, nawet o połowę, bo dalej położone od centrum nieruchomości bardziej straciły na wartości. Sprzedali mieszkania, które mieli w mieście, żeby wykończyć dom. Albo trzeba być pogodzonym z losem, albo mieć bardzo poukładane w głowie, żeby komuś obcemu szczerze powiedzieć: "Popełniłem błąd, to nie jest tak, jak myśleliśmy". Skoro tyle zainwestowałem, nie przyznam się, że jest beznadziejnie, bo to bardzo obciąża psychikę.
...

Przedmieścia nie są dla starych ludzi