miedz w instalacji co

[gargamel111]

czy w instalacji centralnego ogrzewania typu otwartego wykonanego z czarnych stalowych rur można dołączyć rury miedziane i kolanka ocynkowane ? czy w instalacji wody pitnej z rur ocynkowanych można nowe podłączenia wykonywać rurami miedzianymi słyszałem ,że w niemczech jest zabronione jeżeli tak to dlaczego? pozdrowienia

[1950]

ocynk nie jest materiałem do centralnego,
w temperaturach powyżej 40C warstwa cynku ulega rozkładowi a w rezultacie powoduje to korozję stali,
miedź jako metal ciężki nie powinna być w instalacjach wody pitnej,
dlatego też nie można jej stosować w Niemczech

[Sanha]

Trzeba też pamiętać, iż system otwarty w większym stopniu wpływa na powstawanie korozji, szczególnie rur ze stali niestopowej oraz wszystkich elementów , również ocynkowanych ze względu na wysoki
poziom natlenienia wody instalacyjnej. Podobnie jak w instalacjach cwu.

Możliwe jest bezpośrednie łączenie miedzi ze stalą ocynkowana z zachowaniem reguły przepływu, która mówi iż miedź , patrząc w kierunku przepływu wody zawsze powinna być umieszczona za elementami instalacji ze stali ocynkowanej. Inaczej ocynkowana stal zagrożona będzie korozją wżerową spowodowaną odkładaniem sie jonów miedzi na powierzchni rur ze stali ocynkowanej.

Ponadto do instalacji cwu - generalnie nie zalecam stosowania rur ocynkowanych ze względu na wysokie zagrożenie korozją wżerową a co za tym idzie brak jakiejkolwiek kontroli jakości wody przeznaczonej do spożycia.

Proponuje natomiast użyć tu np. rur ze stali nierdzewnej ferrytycznej gatunku 1.4521 wg. PN-EN 10088 (444 wg AISI)
Jest to materiał o doskonałych właściwościach higienicznych (zawiera ponad 18% chromu) i najlepszym stosunku ceny do jakości.

[animus]

Cytat

czy w instalacji wody pitnej z rur ocynkowanych można nowe podłączenia wykonywać rurami miedzianymi słyszałem ,że w niemczech jest zabronione jeżeli tak to dlaczego? pozdrowienia

Nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ woda pitna zanim dotrze do twojego mieszkania pokonuje całą zbieraninę różnej maści rur w sieci od żeliwo ,cementowo-azbestowe, z tworzyw sztucznych ,mosiądz, Aluminium,stali ocynkowanej miedzi i co tylko na przestrzeni lat było montowane .


Rura Stalowo-ocynkowana jest szeroko stosowana do transportu zimnej, jak i gorącej wody. Jednak cynkowe powłoki nie chronią całkowicie przed korozją, gdyż mogą rozpuścić się w ciągu kilku lat, a wówczas pewne ilości cynku oraz żelaza przedostają się do wody. Nadmiar cynku w wodzie wywołuje powstanie przykrego metalicznego smaku, który dyskwalifikuje ją jako wodę pitną.
Wraz z cynkiem rozpuszczają się w wodzie również inne składniki znajdujące się w powłoce cynkowej, w tym ołów i kadm. Na podstawie wieloletnich badań i obserwacji stwierdzono, że główną przyczyną przedwczesnej korozji stalowych rur ocynkowanych jest obecność w rurociągu elementów wykonanych z miedzi lub jej stopów, dlatego też przy montażu sieci wodociągowej nie powinno się łączyć wyrobów wykonanych z tych dwóch metali .

[Franek_Janek]

Cytat

miedź jako metal ciężki nie powinna być w instalacjach wody pitnej,
dlatego też nie można jej stosować w Niemczech

Miedzi nie wolno stosować do wody pitnej? To dziwne, bo Hutmen ma w ofercie takie rury!!!

[Hutmen]

Przede wszystkim miedź należy do metali półszlachetnych, a poniżej przytaczam ich definicję:

Metale szlachetne - zwyczajowa nazwa metali odpornych chemicznie, do których zalicza się platynowce (ruten, rod, pallad, osm, iryd i platynę) oraz dwa metale z grupy miedziowców: srebro i złoto (miedź, ze względu na nieco wyższą reaktywność, zalicza się do metali półszlachetnych). Określa się je także jako metale, które w szeregu napięciowym przyjmują wartości dodatnie (mają dodatni potencjał standardowy).

Ze względu na swoje właściwości miedź jest bardzo dobrym materiałem do wykonywania instalacji wody pitnej, gazowych i ogrzewania.

Trudno znaleźć w przyrodzie drugi tak przyjazny człowiekowi pierwiastek. To jedyny naturalny materiał posiadający działanie bakteriostatyczne. Dlatego instalacje wykonane z miedzi posiadają szereg niezwykłych, bezcennych dla naszego zdrowia właściwości. Przede wszystkim działają bakteriobójczo i grzybobójczo. Miedź stanowi nieprzekraczalną granicę dla trucizn i szkodliwych czynników zewnętrznych. Zapobiega również procesom gnicia. Chroni przed chorobami (legionellozami), które często przenoszone są do kuchni i łazienki wraz z wodą przez instalacje z tworzyw sztucznych.

Jest ona ponadto pierwiastkiem śladowym, koniecznym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, niezbędnym dla produkcji hemoglobiny i enzymów. Miedź jest niezbędna do rozwoju i wzmacniania kości, do wytwarzania białych i czerwonych krwinek, wchłaniania żelaza, przemiany cholesterolu i glukozy, właściwej pracy serca i rozwoju mózgu. Niezbędna jest też kobietom w ciąży, którym zaleca się podwojenie dawek miedzi dla prawidłowego rozwoju płodu. Posiadając właściwości antyutleniające, miedź chroni również organizm ludzki przed uszkodzeniem tkanek.

Współczesne badania potwierdzają fakt wyjątkowych, zdrowotnych właściwości miedzi. Dowiedziono naukowo, że stosowanie prawidłowej diety pokarmowej zaspakaja zapotrzebowanie organizmu na ten bezcenny dla niego pierwiastek. Zapotrzebowanie to wynosi dla dorosłego człowieka około 0,9 mg na dzień. Miedź występuje w następujących pokarmach: cielęcinie, orzechach, warzywach strączkowych, zbożach, drobiu, wątrobie, małżach, rybach, kaszy gryczanej, żółtku jaj. Ryż, zboża, cytrusy oraz warzywa nie mogą rozwijać się prawidłowo bez gleb zawierających odpowiednią ilość miedzi.

W instalacjach z miedzi bakterie giną w temperaturze 55 st. C w ciągu 20 minut. W instalacji z PVC, w tej samej temperaturze, w ciągu 3 godzin, następuje podwojenie się ilości bakterii. Odporność miedzi na wysokie temperatury sprawia, że w instalacjach wykonanych z tego materiału możemy przeprowadzać najskuteczniejszą dezynfekcję termiczną w temperaturze 70 st. C - zastosowanie tej temperatury w rurach z tworzyw sztucznych nie jest możliwe. Miedź jako metal półszlachetny łączy w sobie nadzwyczajną odporność na korozję i wysoką wytrzymałość mechaniczną.

Badania wykazały, że w miedzianych instalacjach wodociągowych, gdzie woda jest dezynfekowana chlorem, występuje korzystna interakcja hamująca rozwój bakterii. W Midwest Research Instytut w USA wykonano badania laboratoryjne rur z różnych materiałów instalacyjnych. Okazało się, że w rurze miedzianej, jako jedynej, po 5-ciu godzinach pozostało tylko 1% ilości początkowej bakterii. W rurach z tworzyw sztucznych wartość bakterii była większa od początkowej. Podobne badania, przeprowadzone na jeszcze większą skalę w laboratorium w Wielkiej Brytanii potwierdziły ten wynik. Miedź jest biologicznie aktywna w procesie transportu wody. Dlatego tak istotne są również wyniki tych badań, które potwierdzają, że miedź nie może być przyczyną chorób nowotworowych oraz czynnikiem sprzyjającym ich powstawaniu.

Bardzo interesujące są wyniki badań stanowiących dowód, że wykonane z miedzi, dotykane na co dzień przedmioty (np. klamki, włączniki światła, podgłówki nóżek) odgrywają pozytywną rolę w zwalczaniu infekcji szpitalnych. Badania te wykazały, że gronkowce zostały kompletnie unieszkodliwione po zaledwie godzinie na miedzi (1 cm miedzi zabija 10 milionów gronkowców złocistych w około 90 minut) oraz po 4 godzinach na mosiądzu (stop miedzi i cynku). Stal nierdzewna nie czyniła tym bakteriom żadnej szkody.

Miedź stanowi również doskonałą barierę kontrolną redukującą rozprzestrzenianie się epidemii ptasiej grypy. Z dwóch milionów aktywnych jednostek wirusa tej grypy, po sześciu godzinach przeżyło jedynie 500 jednostek - tzn., że nastąpiła redukcja o 99,9%. Dla porównania - na płycie ze stali nierdzewnej liczba jednostek zakaźnych wirusów spadła do 500 tysięcy jednostek w ciągu 24 godzin (redukcja o 75%).

Miedź jest lepsza i bardziej ekonomiczna

Miedź to naturalny, używany od tysięcy lat materiał do produkcji zbiorników wody pitnej i przewodów wodociągowych. Ze względu na wysoką przewodność elektryczną i cieplną jest doskonałym materiałem instalacyjnym.

Jako metal szlachetny łączy w sobie nadzwyczajną odporność na korozję i wysoką wytrzymałość mechaniczną. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie - dla rur miedzianych w stanie twardym norma wynosi 290 MPa, a dla rur PCV-C tylko 50 MPA. Miedź jest też odporna na zmęczenie materiału, co sprawia, że instalacje nie stwarzają problemów wywołanych skrajnymi temperaturami (rozszerzania cieplnego i kurczenia). Współczynnik rozszerzalności cieplnej miedzi jest 3,5 razy niższy w porównaniu z tworzywem sztucznym.

Miedź jest niepalna, nie topi się podczas pożaru oraz nie podtrzymuje spalania. Utrzymuje ciśnienie wody nawet wtedy, gdy znajduje się w płomieniu. Nie emituje żadnych trujących gazów. Instalacja miedziana nie “ciągnie” płomienia poprzez ściany i podłogi.

Rury wykonane z miedzi są bardzo trwałe i nie kruszeją z upływem czasu. Ich trwałość szacowana jest na ponad 100 lat. Pomimo upływu czasu instalacje miedziane zachowują własności chemiczne i fizyczne. Instalacje z tworzyw sztucznych o wiele szybciej ulegają procesom starzenia - przeprowadzane dezynfekcje termiczne dodatkowo intensyfikują te procesy.

Wysoka plastyczność miedzi w połączeniu z dużą wytrzymałością, ułatwia montaż instalacji. Dzięki temu rury mogą być prowadzone zgodnie z kształtem pomieszczenia, przy użyciu mniejszej ilości złączek. Elementy instalacji nie uginają się również wzdłuż długich odcinków, przez co wymagają mniejszej ilości podpór.

W przeciwieństwie do tworzyw sztucznych miedź stanowi cenny surowiec wtórny. Ta kwestia jest bardzo istotna, kiedy pojawia się problem zagospodarowania odpadów instalacyjnych (np. po wymianie instalacji). Rury miedziane są w pełni przystosowane do powtórnego przerobu. W razie konieczności demontażu mogą być ponownie wykorzystane i nigdy nie będą stwarzać problemu jako bezużyteczne odpady.

Dokonując wyboru materiału instalacyjnego nie wolno zapominać również o estetyce. Instalacje miedziane są dużo mniejsze, cieńsze, mniej widoczne i bardziej proporcjonalne w połączeniu rur i złączek po montażu.

[cyma2704]

Też mam dylemat, ponieważ mój fachowiec namawia mnie na instalację wody pitnej z miedzi.

CO już mam w miedzi i w nowym domu też takie będzie.

Natomiast do wodnej jakoś nie mam przekonania. Trudno znaleźć niereklamowe źródła lub opinie na ten temat.

[bobu62]

Cytat

Też mam dylemat, ponieważ mój fachowiec namawia mnie na instalację wody pitnej z miedzi.

CO już mam w miedzi i w nowym domu też takie będzie.

Natomiast do wodnej jakoś nie mam przekonania. Trudno znaleźć niereklamowe źródła lub opinie na ten temat.

W tej chwili mam wszystko z miedzi. W nowo budowanym domu również zastosuję miedź, no bez ogrzewania podlogowego gdzie będzie PEX/Al/PEX

[animus]

Cytat

Przede wszystkim miedź należy do metali półszlachetnych, a poniżej przytaczam ich definicję:

Metale szlachetne - zwyczajowa nazwa metali odpornych chemicznie, do których zalicza się platynowce (ruten, rod, pallad, osm, iryd i platynę) oraz dwa metale z grupy miedziowców: srebro i złoto (miedź, ze względu na nieco wyższą reaktywność, zalicza się do metali półszlachetnych). Określa się je także jako metale, które w szeregu napięciowym przyjmują wartości dodatnie (mają dodatni potencjał standardowy).

Ze względu na swoje właściwości miedź jest bardzo dobrym materiałem do wykonywania instalacji wody pitnej, gazowych i ogrzewania.

Trudno znaleźć w przyrodzie drugi tak przyjazny człowiekowi pierwiastek. To jedyny naturalny materiał posiadający działanie bakteriostatyczne. Dlatego instalacje wykonane z miedzi posiadają szereg niezwykłych, bezcennych dla naszego zdrowia właściwości. Przede wszystkim działają bakteriobójczo i grzybobójczo. Miedź stanowi nieprzekraczalną granicę dla trucizn i szkodliwych czynników zewnętrznych. Zapobiega również procesom gnicia. Chroni przed chorobami (legionellozami), które często przenoszone są do kuchni i łazienki wraz z wodą przez instalacje z tworzyw sztucznych.

Jest ona ponadto pierwiastkiem śladowym, koniecznym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, niezbędnym dla produkcji hemoglobiny i enzymów. Miedź jest niezbędna do rozwoju i wzmacniania kości, do wytwarzania białych i czerwonych krwinek, wchłaniania żelaza, przemiany cholesterolu i glukozy, właściwej pracy serca i rozwoju mózgu. Niezbędna jest też kobietom w ciąży, którym zaleca się podwojenie dawek miedzi dla prawidłowego rozwoju płodu. Posiadając właściwości antyutleniające, miedź chroni również organizm ludzki przed uszkodzeniem tkanek.

Współczesne badania potwierdzają fakt wyjątkowych, zdrowotnych właściwości miedzi. Dowiedziono naukowo, że stosowanie prawidłowej diety pokarmowej zaspakaja zapotrzebowanie organizmu na ten bezcenny dla niego pierwiastek. Zapotrzebowanie to wynosi dla dorosłego człowieka około 0,9 mg na dzień. Miedź występuje w następujących pokarmach: cielęcinie, orzechach, warzywach strączkowych, zbożach, drobiu, wątrobie, małżach, rybach, kaszy gryczanej, żółtku jaj. Ryż, zboża, cytrusy oraz warzywa nie mogą rozwijać się prawidłowo bez gleb zawierających odpowiednią ilość miedzi.

W instalacjach z miedzi bakterie giną w temperaturze 55 st. C w ciągu 20 minut. W instalacji z PVC, w tej samej temperaturze, w ciągu 3 godzin, następuje podwojenie się ilości bakterii. Odporność miedzi na wysokie temperatury sprawia, że w instalacjach wykonanych z tego materiału możemy przeprowadzać najskuteczniejszą dezynfekcję termiczną w temperaturze 70 st. C - zastosowanie tej temperatury w rurach z tworzyw sztucznych nie jest możliwe. Miedź jako metal półszlachetny łączy w sobie nadzwyczajną odporność na korozję i wysoką wytrzymałość mechaniczną.

Badania wykazały, że w miedzianych instalacjach wodociągowych, gdzie woda jest dezynfekowana chlorem, występuje korzystna interakcja hamująca rozwój bakterii. W Midwest Research Instytut w USA wykonano badania laboratoryjne rur z różnych materiałów instalacyjnych. Okazało się, że w rurze miedzianej, jako jedynej, po 5-ciu godzinach pozostało tylko 1% ilości początkowej bakterii. W rurach z tworzyw sztucznych wartość bakterii była większa od początkowej. Podobne badania, przeprowadzone na jeszcze większą skalę w laboratorium w Wielkiej Brytanii potwierdziły ten wynik. Miedź jest biologicznie aktywna w procesie transportu wody. Dlatego tak istotne są również wyniki tych badań, które potwierdzają, że miedź nie może być przyczyną chorób nowotworowych oraz czynnikiem sprzyjającym ich powstawaniu.

Bardzo interesujące są wyniki badań stanowiących dowód, że wykonane z miedzi, dotykane na co dzień przedmioty (np. klamki, włączniki światła, podgłówki nóżek) odgrywają pozytywną rolę w zwalczaniu infekcji szpitalnych. Badania te wykazały, że gronkowce zostały kompletnie unieszkodliwione po zaledwie godzinie na miedzi (1 cm miedzi zabija 10 milionów gronkowców złocistych w około 90 minut) oraz po 4 godzinach na mosiądzu (stop miedzi i cynku). Stal nierdzewna nie czyniła tym bakteriom żadnej szkody.

Miedź stanowi również doskonałą barierę kontrolną redukującą rozprzestrzenianie się epidemii ptasiej grypy. Z dwóch milionów aktywnych jednostek wirusa tej grypy, po sześciu godzinach przeżyło jedynie 500 jednostek - tzn., że nastąpiła redukcja o 99,9%. Dla porównania - na płycie ze stali nierdzewnej liczba jednostek zakaźnych wirusów spadła do 500 tysięcy jednostek w ciągu 24 godzin (redukcja o 75%).

Miedź jest lepsza i bardziej ekonomiczna

Miedź to naturalny, używany od tysięcy lat materiał do produkcji zbiorników wody pitnej i przewodów wodociągowych. Ze względu na wysoką przewodność elektryczną i cieplną jest doskonałym materiałem instalacyjnym.

Jako metal szlachetny łączy w sobie nadzwyczajną odporność na korozję i wysoką wytrzymałość mechaniczną. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie - dla rur miedzianych w stanie twardym norma wynosi 290 MPa, a dla rur PCV-C tylko 50 MPA. Miedź jest też odporna na zmęczenie materiału, co sprawia, że instalacje nie stwarzają problemów wywołanych skrajnymi temperaturami (rozszerzania cieplnego i kurczenia). Współczynnik rozszerzalności cieplnej miedzi jest 3,5 razy niższy w porównaniu z tworzywem sztucznym.

Miedź jest niepalna, nie topi się podczas pożaru oraz nie podtrzymuje spalania. Utrzymuje ciśnienie wody nawet wtedy, gdy znajduje się w płomieniu. Nie emituje żadnych trujących gazów. Instalacja miedziana nie “ciągnie” płomienia poprzez ściany i podłogi.

Rury wykonane z miedzi są bardzo trwałe i nie kruszeją z upływem czasu. Ich trwałość szacowana jest na ponad 100 lat. Pomimo upływu czasu instalacje miedziane zachowują własności chemiczne i fizyczne. Instalacje z tworzyw sztucznych o wiele szybciej ulegają procesom starzenia - przeprowadzane dezynfekcje termiczne dodatkowo intensyfikują te procesy.

Wysoka plastyczność miedzi w połączeniu z dużą wytrzymałością, ułatwia montaż instalacji. Dzięki temu rury mogą być prowadzone zgodnie z kształtem pomieszczenia, przy użyciu mniejszej ilości złączek. Elementy instalacji nie uginają się również wzdłuż długich odcinków, przez co wymagają mniejszej ilości podpór.

W przeciwieństwie do tworzyw sztucznych miedź stanowi cenny surowiec wtórny. Ta kwestia jest bardzo istotna, kiedy pojawia się problem zagospodarowania odpadów instalacyjnych (np. po wymianie instalacji). Rury miedziane są w pełni przystosowane do powtórnego przerobu. W razie konieczności demontażu mogą być ponownie wykorzystane i nigdy nie będą stwarzać problemu jako bezużyteczne odpady.

Dokonując wyboru materiału instalacyjnego nie wolno zapominać również o estetyce. Instalacje miedziane są dużo mniejsze, cieńsze, mniej widoczne i bardziej proporcjonalne w połączeniu rur i złączek po montażu.

Sam mam instalacje wody pitnej już ok.8 lat z miedzi i nie zauważyłem czegokolwiek złego co by wpływało na mój organizm na razie nie mam tez zielonej czy niebieskiej wody

Ale dla równowagi muszę zamieścić to.

Miedziane rury stosowane do instalacji wodnych w domach są ostatnio w modzie. Mają one oczywiście swoje zalety w porównaniu z innymi materiałami. Jednakże nie brakuje im wad szczególnie w polskich warunkach, gdzie transportują wyjątkowo agresywne wody. Zatrucie miedzią jest częstą przyczyną, nie dającej się wyjaśnić, bezpłodności, gdyż prowadzi do zaburzeń w mózgu, narusza bilans miedziowo-cynkowy. Ponadto hamuje jajeczkowanie, powoduje powstawanie guzów i cyst w obrębie macicy, jajowodów i jajników, co rówmież utrudnia zapłodnienie. W wyższych stężeniach miedź może wywoływać raka, a w organizmie matki ma szkodliwy wpływ na rozwój mózgu dziecka, u którego mogą pojawić się wady rozwojowe, a w wieku szkolnym dziecko ma trudności z nauką.
Nadmiar miedzi niszczy witaminę C w skórze, co prowadzi do jej napięcia i utraty elastyczności. U kobiet wypadają włosy, u mężczyzn występuje przed-wczesne łysienie. Paznokcie stają się cienkie i łamliwe. Ostatnie badania naukowców potwierdzają związek miedzi w wodzie pitnej z hemolizą (rozpad czerwonych krwinek), schizofrenią, nudnościami, biegunką i żółtaczką. Udowod-niono związek nadmiaru miedzi w wodzie z niedoborem cynku w organizmie człowieka, gdyż w takich sytuacjach utrudnione jest wyraźnie wchłanianie cynku z pożywienia. W następstwie pojawiają się zaburzenia metaboliczne, które poważnie przeszkadzają w rozmaitych procesach komórkowych. Konsekwencją niedoboru cynku jest karłowatość, zaburzenia rozwojowe w obrębie układu krążenia i utrata zmysłu smaku. Nadmiar miedzi w wodzie można łatwo stwierdzić po następujących sygnałach:
– niebieski kolor wody płynącej z kranu
– niebiesko-zielony kolor osadów płynących wraz z wodą
– zabarwiona na niebiesko bielizna po praniu
– zdychanie rybek w akwariach
– pojawianie się brązowych plam na twarzy
– utrata elastyczności skóry
– pojawienie się na skórze białych plamek po opalaniu.

Obecnie stwierdza się trzy główne przyczyny wypłukiwania miedzi z rur, doprowadzających wodę do gospodarstw domowych:
1. Rozpuszczanie miedzi przez agresywną wodę.
2. Uziemienie przewodu elektrycznego przez podłączenie do rury miedzianej, które powoduje elektrolizę i jej rozpuszczanie.
3. Rozmnażanie się i tworzenie na wewnętrznych ściankach rury biofilmu z bakterii żywiących się brudem z wody, w efekcie czego powstają polimery zdolne do tworzenia ładunku elektrycznego, który powoduje korozję rur.
Mosiądze stosowane do wyrobu zaworów, złączek oraz elementów urządzeń pomiarowych i armatury są stopami miedzi i cynku z dodatkiem ołowiu. Mosiądz ulega korozji przez rozpuszczenie i wymywanie z niego cynku.
Do łączenia instalacji wodociągowych wykonanych z różnych metali używa się różnych metali lutowniczych. Zabrania się jedynie stosować lutów ołowiowo-cynkowych, z których przedostają się do wody ołów i kadm.

[mirrzo]

Oba wywody bardzo naukowe. Jednak jak jest prawda ?

[animus]

Cytat

Oba wywody bardzo naukowe. Jednak jak jest prawda ?

Jak zwykle prawda leży po środku .

[Konfi]

Cytat

Jak zwykle prawda leży po środku .

Podejście filozoficzne nie sprawdza się, gdy w grę wchodzi zdrowie

[mirrzo]

Cytat

Podejście filozoficzne nie sprawdza się, gdy w grę wchodzi zdrowie

Ale nie masz specjalnie wpływu na to, co "zmaluje" instalator. Jesteś zdany na jego upodobania

[Humbak]

Cytat

Ale nie masz specjalnie wpływu na to, co "zmaluje" instalator. Jesteś zdany na jego upodobania

Dokładnie!

[Franek_Janek]

Cytat

Ale nie masz specjalnie wpływu na to, co "zmaluje" instalator. Jesteś zdany na jego upodobania

Tylko się zastrzelić, albo unikać miedzi

[mirrzo]

Cytat

Tylko się zastrzelić, albo unikać miedzi

Nie tak drastycznie. Możesz przecież zażądać wykonania z innego materiału; niekoniecznie lepszego.

[Humbak]

Nie ma co tak zaraz strzelać

[Sepro]

Miedź jest z całą pewnością dobra na rynny

[bobu62]

Cytat

Tylko się zastrzelić, albo unikać miedzi

Dlaczego zastrzelić. Więcej finezji! Zrób sobie np rury ołowiane!

[Humbak]

Eeee... na ołowicę umiera się bardzo długo. Chociaż choroby towarzyszące są niezwykle ciekawe!

[bobu62]

Cytat

Eeee... na ołowicę umiera się bardzo długo. Chociaż choroby towarzyszące są niezwykle ciekawe!

Rzymianie to przerabiali - trochę debili im sie porodziło chociaż kto to wie czy to wpływ ołowiu czy kazirodztwa...

[Sepro]

Są teorie, że cała ich cywilizacja zginęła przez ołów. A kazirodztwo... Też możliwe, chociaż w Egipcie uprawiali je intensywniej i dłużej. Fakt, że tylko w wyższych sferach!

[Humbak]

Przewlekłe zatrucie ołowiem występujące u osób pracujących z tym trującym pierwiastkiem.
Ołów i jego związki wchłaniają się przez drogi oddechowe (pary i pyły) oraz
z przewodu pokarmowego. Jony ołowiu wiążą się z niektórymi enzymami i powoduj uszkodzenie krwinek czerwonych, ośrodkowego układu nerwowego
i narządów miąższowych takich jak wątroba i nerki. W organizmie ołów odkłada się w kośćcu skąd pod wpływem niektórych czynników takich jak kwasica, alkoholizm, choroby zakaźne, niedobór wapnia i inne , może przechodzić do krwi powodując zaostrzenie przebiegu choroby.
Objawy ołowicy : bladoszare zabarwienie skóry, niebieskawo-czarna obwódka na dziąsłach, rąbek ołowiczny, osłabienie, bezsenność, niedokrwistość, brak łaknienia, kolka ołowiczana, bóle i zawroty głowy, drżenie mięśniowe, objawy uszkodzenia wątroby i nerek, zmiany miażdżycowe naczyń krwionośnych.
Leczenie: odsunięcie od pracy z ołowiem, chelaton (wiąże jony ołowiu), witaminy, leki objawowe.