Ogrody

KOKORNAK MANDŻURSKI (Aristolochia manshuriensis) - w stanie naturalnym występuje w północnych Chinach, na północy Korei i w Rosji - w południowej części. Rośnie silnie, osiąga wysokość do 15 m. O dużych, okrągłojajowatych, jasnozielonych liściach. Długość liści to 10-30 cm, szerokość natomiast to 10-28 cm, na wierzchołku zwykle krótko zaostrzone. Kwiaty długości około 9 cm, bladożółte lub fioletowozielone. Te bardzo nietypowe kwiaty zapylane są przez muchy, które po wejściu do rurki kwiatowej z trudem mogą się z niej wydostać z powrotem. Odporniejszy w młodym wieku na mrozy od kokornaka wielkolistnego. oryginalne kwiaty kokornaku mandżurskiego sercowate liście

gęsto nasadzone rośliny na skarpie skalniaka pięknie odbijają się w lustrze wody mikołajek płaskolistny - obowiązkowa roślina w każdym skalniaku nowoczesny ogród skalny

Jeśli chcemy zachować równowagę fauny w ogrodzie i odstraszyć tylko kłopotliwe muszki – meszki warto zastosować wanilię w płynie. Nie jest to aromat do ciast, ale atraktor zapachowy do zanęt, który dostępny jest w każdym sklepie wędkarskim (cena ok. 2zł)

Całkowicie podzielam zdanie co do niezwykłej atrakcyjności sosen i ich różnorodności. Sądze ze niezłym pomysłem byłoby uzupełnienie wysokich odmian sosen kosodrzewiną (sosną górską), która po 30 latach dorasta do 2 m wysokości. Na wieczniezielonym tle pięknie prezentują się delikatne brzozy – szczególnie brzoza pożyteczna (Betula utilis ‘Doorenbos’), której kora jest wyjątkowo śnieżnobiała. brzoza pożyteczna w stanie bezlistnym

Inne polecane ładnie kwitnące krzewy na słoneczne stanowiska to: - Kolkwicja chińska (kwiaty V-VI koloru biało-różowego) dorastająca do 2 m. - Jaśminowiec wonny(kwitnie na biało V-VI) ale już wyższy – do 3m i świetnie nadaje się na żywopłoty formowane czy swobodne szpalery. - Krzewuszka (kwiaty w zależności od odmiany – białe, różowe, ciemnoróżowe pojawiają się trochę później VI-VII), dorasta do 2m. - Pięciornik – niższy krzew ok.1m wys., można posadzić go przed wyższym szpalerem z innych krzewów, kwitnie bardzo długo VI-X. Posiada wiele odmian o żółtych, białych czy różowych kwiatach.

Na obrzeże naturalnych stawów stosuje się często biowłókniny z wszytymi nasionami traw. Po skiełkowaniu umacniają one skarpy wzdłuż brzegu, a sam materiał się rozkłada. www.ekotextilplus.com.pl/index.php?l=1

Do ciemnych pomieszczeń polecam pnące gatunki takie jak; wszystkie cissusy, filodendrony (Philodendron scandens). Cieniste czy półcieniste pilee lubią też wilgotne i ciepłe powietrze.

Producenci systemów nawadniających tacy jak: Gardena, Tanake czy Toro wykonują projekty systemów nawadniających na podstawie projektu ogrodu – gratis. Dobrze jest zrobić samemu rozpoznanie cenowe i powierzyć montaż profesjonalistom.

Sadzę ze najlepiej kupować materiał w sklepach detalicznych przy szkółkach roślin. Zazwyczaj znajdują się one na obrzeżach miast. W budowlanych hipermarketach materiał jest często dobrej jakości (kupowany hurtowo w szkółkach) – należy jednak zwrócić uwagę czy pojemniki nie są przesuszone itp.

Uprawa hiacyntów w ogrodzie rozpoczyna się na jesieni: wtedy wybiera się miejsce posadzenia cebulek. Na przełomie września i października sadzi się je piętkami do dołu na głębokość, która wynosi trzykrotność ich wysokości. Na koniec dobrze jest wyrównać powierzchnię ziemi, aby nie dopuścić do stagnowania wody zimą w zagłębieniach. Hiacynty najlepiej rosną na lekkich, żyznych glebach o odczynie obojętnym, na słonecznych bądź półcienistych stanowiskach. Kwiaty pojawiają się w kwietniu lub w maju. Najlepiej usuwać je zaraz po przekwitnięciu, aby roślina nie traciła energii na wytworzenie nasion. Cebule mogą pozostawać w tym samym miejscu przez 3–4 lata pod warunkiem, że będzie się uzupełniać niedobór składników odżywczych poprzez nawożenie. Coroczne wykopywanie i przesadzanie hiacyntów w nowe, żyzne miejsce jest bardzo wskazane – dzięki temu powstrzymuje się rozwój chorób grzybowych i bakteryjnych. Rośliny wyciąga się z ziemi pod koniec czerwca, gdy zaczną usychać im liście. Następnie przechowuje się je w przewiewnym i chłodnym pomieszczeniu aż do momentu ponownego wysadzania do gruntu jesienią. Uprawa hiacyntów w domu polega na pędzeniu cebulek od września lub października w doniczce w celu wywołania kwitnienia na przełomie stycznia i lutego. Przygotowując pojemniki dla hiacyntów, nie można zapomnieć o ok. 1,5–2 cm warstwie drenażu (keramzyt czy żwir), która powinna wypełnić dno doniczki. Cebule zagłębia się do połowy ich wysokości w podłożu – ziemi kompostowej, którą na koniec można przykryć ozdobnym żwirkiem lub mchem, ograniczającym przesychanie ziemi. W przypadku sadzenia kilku cebulek do jednego pojemnika – odległość między nimi powinna wynosić połowę ich szerokości. Początkowo doniczki umieszcza się w chłodniejszym i ciemniejszym miejscu (7–10°C), gdzie cebule dobrze się ukorzenią. Po około 8–10 tygodniach, gdy pojawią się pędy kilkucentymetrowej długości, pojemniki należy przenieść w oświetlone miejsce i zwiększać stopniowo temperaturę i podlewanie, aby doprowadzić hiacynty do kwitnienia. Po przekwitnięciu roślinę najlepiej zasilić płynnym nawozem, utrzymując nadal wilgotne podłoże, aby cebula odnowiła zapasy substancji odżywczych na kolejny rok. Ponadto wczesną wiosną cebulki można wysadzić do gruntu lub wyjąć je z pojemników i przechowywać do momentu ponownego sadzenia. W centrach ogrodniczych dostępnych jest bardzo wiele ciekawych odmian cebulek hiacyntów – nie ma specjalnego podziału na te wysadzane do gruntu czy pędzone w domach.

Do zabezpieczania bruku stosuje sie preparat impregnacyjny Izohan, który zmniejsza ścieralność, zwiększa odporność nawierzchni na warunki atmosferyczne (mróz, deszcz) a takze zabezpiecza powierzchnię przed tworzeniem się trwałych plam z oleju i innych zanieczyszczeń.

Nie ma żadnych przeciwwskazań co do stosowania nawozu krowiego. Jedynie można regulować ilością zastosowania – zalecane dawki to 1,6 kg na 100 m2.

Najlepsza na piasek jest wydmuchrzyca piaskowa, trawa która naturalnie rośnie na wydmach nad Bałtykiem. Rozrasta się w kępy o 20cm wys. Powinna dobrze poradzić sobie przy piaskownicy

Pień krzewu najlepiej uciąć jak najniżej – a karpę korzeniową spróbować wykarczować siekierą. Roślina będzie na pewno odbijać i małe odrosty też regularnie trzeba będzie jeszcze usuwać.

Najlepsze będą specjalne oleje i lakiery do impregnacji drewna. Po olejowaniu kolor drewna stanie się bardziej intensywny i powinno się je wykonywać raz do roku (na początku sezonu). Lakiery zato mogą stanowić dodatkowe zabezpieczenie. W zależności od lakieru – można wybrać mat lub połysk. Po kilku latach lakier może się zacząć łuszczyć dlatego przed kolejnym lakierowaniem należy dokładnie usunąć stare warstwy.

Najczęstszą przyczyną pojawiania się mchu na trawniku jest wilgoć, gliniaste podłoże i cień. Dlatego 'dobrze' na mech działa wapno (ok. 5-10kg na 100m2) czy stosowanie Antymechu lub Antymosu. W dalszej kolejności dobrze jest napowietrzyć darń. Po usunięciu mchu - uzupełnić "łysiny" regeneracyjną mieszanką traw.

W miarę możliwości starałabym się poprawić strukturę gleby poprzez dodanie piasku i kompostu. Rozluźni się ją w ten sposób i zwiększy zawartość składników odżywczych. W innym wypadku najbardziej odpowiednią rośliną na porośnięcie gliniastej skarpy będzie IRGA POZIOMA. Lubi wilgoć, słońce i półcień. Osiąga 1m wys. i jest mało wymagająca w uprawie i pielęgnacji.

Należące do rodziny traw bambusy reprezentowane są przez niskie, karłowate gatunki dorastające do 20 cm wysokości oraz okazałe drzewa osiągające 30 m. Najlepiej czują się one w szerokościach geograficznych o wilgotnym i ciepłym klimacie. Ich oryginalne segmentowe łodygi i delikatne, żywozielone ulistnienie stanowi bardzo atrakcyjne połączenie. Rośliny hodowane są w japońskich ogrodach oraz coraz częściej jako nieformowane żywopłoty czy grupy soliterowe na trawnikach. Dobrze też komponują się z trawami ozdobnymi oraz wysokimi bylinami. W teorii niektóre gatunki bambusów dobrze radzą sobie z niskimi temperaturami. W praktyce jednak rośliny te nigdy nie osiągną w naszym klimacie zbyt dużych rozmiarów, nie służą im bowiem surowe zimy. Jeśli bardzo chcemy mieć któryś z gatunków bambusa w swojej kolekcji, musimy zorganizować roślinie jak najbardziej sprzyjające warunki. W uprawie pojemnikowej na balkonie należy ustawić je w zacisznym miejscu, osłoniętym od wiatrów. Stanowisko powinno być słoneczne lub półcieniste, a podłoże lekko kwaśne i przepuszczalne. Dobrze jest też wyściółkować roślinę grubszą warstwą (5-10 cm) kompostu czy suchymi liśćmi. Istotną kwestą jest ocieplenie donicy od wewnątrz styropianem oraz wyłożenie dna 10-15 cm warstwy drenażu. Na zimę całą roślinę należy okryć agrowłókniną. Wśród gatunków polecanych do hodowli w naszym klimacie są Fargesia murielae w odmianach Grüner Hecke, Jumbo, Kranich lub Fargesia nitida Great Wall.

W zależności od tego, ile może Pani wygospodarować przestrzeni przy iglakach, proponowałabym dosadzenie grup roślin cebulkowych (na jesieni) lub zastosowanie ciekawych kompozycji z roślin jednorocznych. Marzec to doskonały moment na wysiew ich nasion wprost do gruntu bądź przygotowanie rozsady. Pierwszy sposób dotyczy gatunków kwiatów, które nie są wrażliwe na stosunkowo niskie, wczesnowiosenne temperatury. Z powodzeniem można wysiewać już nasiona czarnuszki damasceńskiej (Nigella damascena), groszka pachnącego (Lathyrus odoratus), maku lekarskiego (Papaver somniferum), maczków kalifornijskich (Eschscholtzia californica) czy ubiorków (Iberis amara). Przed wysiewem istotne jest odpowiednie przygotowanie ziemi: trzeba ją przekopać, aby stała się spulchniona i następnie wyrównać. Po tych pracach warto dodać nawozu wieloskładnikowego np. azofoski oraz usunąć ręcznie chwasty. Warunkiem skiełkowania nasion jest utrzymywanie stałej wilgotności podłoża oraz ciągłe usuwanie innych niechcianych roślin. Wyczekiwane kwiaty pojawiają się po ok. 8–12 tygodniach. Druga metoda to przygotowanie rozsady. Jest bardziej kłopotliwa i dotyczy roślin, które wolniej wschodzą lub są wrażliwe na niskie temperatury. Nasiona goździków (Dianthus caryophyllus), gazanii (Gazania splendens) czy cynii (Zinnia elegans) wysiewa się w marcu do specjalnych skrzynek, tacek i innych pojemników, a następnie przechowuje w pomieszczeniach (w zależności od możliwości – może być to oświetlony parapet w garażu czy kotłowni, szklarnia itp.). Idealne podłoże dla rozsady to torf wysoki, który charakteryzuje się dużą pojemnością wodną. Wysadzanie podrośniętych siewek w miejsca docelowe wykonuje się od połowy maja, gdy minie już zagrożenie wystąpienia przymrozków. Rośliny sadzi się na tę samą głębokość, na jakiej rosły w doniczce i obficie podlewa po posadzeniu.

Rośliną, która spełnia te wymagania jest mahonia pospolita (Mahonia aquifolium). Ten zimozielony krzew o ozdobnych, błyszczących liściach dobrze rośnie w cienistych, półcienistych i osłoniętych miejscach. Grona żółtych kwiatów pojawiają się w kwietniu -maju i przekształcają się następnie w jadalne, fioletowe owoce. Mahonie preferują wilgotne podłoże o niższym, kwaśnym pH. Krzew osiąga 1 m wysokości i szerokości. Skórzaste liście wybarwiają się zimą na bordowo, a wiosną powracają do ciemnozielonego koloru. Jeśli zapewnimy roślinie odpowiednie warunki przy sadzeniu, nie będzie ona wymagać dużego nakładu prac pielęgnacyjnych w kolejnych sezonach.

Glony bardzo dobrze czują się w małych, płytkich i łatwo nagrzewających się zbiornikach. Ich liczba jest zdecydowanie mniejsza, gdy występują inne rośliny – szczególnie podwodne, produkujące tlen wykorzystywany przez mikroorganizmy do oczyszczania wody. Nie należy przesadzać z dokarmianiem ryb, ponieważ nadmiar pokarmu stanowi świetną pożywkę dla glonów. Dobrze, gdy w pobliżu stawu rośnie większy krzew bądź drzewo, które zacieniać będą część powierzchni wody. Silnie nagrzana woda sprzyja namnażaniu się glonów. Gdy opisane sposoby ograniczenia ilości glonów nie wystarczają, trzeba wyławiać je ręcznie, spróbować chemicznych środków lub zastosować odpowiednie filtry. Można użyć preparatów Aqua Clear, Algafin lub Algide, które stosuje się raz w sezonie. Są one bezpieczne dla roślin i zwierząt. Innym sposobem może być zamontowanie specjalnej lampy wytwarzającej promienie ultrafioletowe. Warunkiem jej skuteczności jest posiadanie pompy, która przefiltruje wodę przez zamontowane urządzenie UV-C. Wytwarzane promieniowanie zabija pływające glony oraz inne bakterie i chorobotwórcze organizmy.