Polskie prawo budowlane nie definiuje terminu działki budowlanej, ale określa czym jest teren budowlany oraz definiuje pojęcie nieruchomości na cele budowlane. Według artykułu 3 pkt 10 terenem budowlanym określa się przestrzeń, na jakiej odbywają się roboty budowlane włączając teren, który zajmują urządzenia stanowiące zaplecze budowy. Działka budowlana ma również swoją potoczną definicję – powszechnie określana jest jako teren, na którym właściciel ma prawo wybudować np. dom jednorodzinny, po otrzymaniu zgody odpowiednich urzędów. Definicję działki budowlanej zawiera: Ustawa o gospodarce nieruchomościami, według której za działkę budowlana należy rozumieć zabudowaną działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej umożliwiają prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków i urządzeń położonych na tej działce[1]. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdzie pojęcie to oznacza: nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego