Joanno, ratowanie takiego domu to często trudniejsza i dużo bardziej kosztowna operacja, niż budowa nowego. Podmokłe, kamienne fundamenty nie mają izolacji poziomej i trudno jest zatrzymać wilgoć, często wiąże się to z pleśnią lub grzybem na ścianach. Trudno ocieplić taki budynek, można obłożyć styropianem, ale traci się wtedy detale i proporcje a jeśli dochodzi problem wilgoci to w ogóle ocieplanie nie ma sensu. Proponowałabym:
1. zrobić dokładną inwentaryzację stanu obecnego - (z oszczędności można zaproponować to studentom architektury, ale jest ryzyko, że coś przeoczą)
2. Odszukać i zgromadzić wszelkie zdjęcia, na których widać choć fragment domu, żeby móc odtworzyć wersję, która najbardziej utkwiła w pamięci (i w sercu)
3. Znaleźć architekta, który na tej podstawie zrobi projekt rekonstrukcji domu (najlepiej, jakby robił też inwentaryzację)
4. Rozebrać to co jest, starając się odzyskać jak najwięcej materiałów rozbiórkowych, które wykorzysta się (głównie jako elementy dekoracyjne) w nowo zbudowanym domu
5. Zbudować dom na planie obecnego na nowych fundamentach w ustalonej z architektem technologii.
6. Odzyskane materiały: cegłę, więźbę dachową, drzwi wejściowe, piece kaflowe - nie wiem co tam jeszcze da się uratować - odczyścić, zakonserwować i wykorzystać do licówki na elewacji (cegła) lub do urządzania wnętrz.
Jestem przekonana, że to jedyny sposób, wszelkie fragmentaryczne łatanie po kawałku to wyrzucanie pieniędzy: coś się naprawi a coś innego się zawali.
Proszę szukać możliwości finansowania i zgodnie z punktami krok po kroku realizować plan odtworzenia domu ze wspomnień, będzie służył w tym samym miejscu kolejnym pokoleniom rodziny.
