Eksperci Sokółka Okna i Drzwi - stolarka okienna i drzwiowa

W budynku zlokalizowanym w wietrznym regionie wskazany jest montaż okien o podwyższonej odporności na obciążenie wiatrem. Mają one odpowiednią konstrukcję oraz sztywniejsze ramy, które są mniej podatne na ugięcia i powstawanie mikropęknięć na skutek silnych podmuchów wiatru. Współczynnik odporności na obciążenie wiatrem oznaczany jest literą A, B lub C (określającą wielkość ugięcia ramy) oraz cyfrą od 1 do 5 (oznaczającą wartość ciśnienia). Przy ciśnieniu powyżej 2000 Pa stosuje się symbol Exxx, gdzie w miejsce „xxx” wpisuje się wartość ciśnienia. Dla przykładu klasa C5 gwarantuje, że okno nie powinno zostać uszkodzone nawet przy wietrze wiejącym z prędkością 200 km/h. W domach usytuowanych na terenach o trudnym klimacie, np. w strefie nadmorskiej lub górach, zaleca się okna wyższej klasy, np. C4 lub C5. Takie same parametry powinna mieć stolarka okienna w mieszkaniach zlokalizowanych na wyższych piętrach wieżowców oraz w domach jednorodzinnych usytuowanych w otwartym terenie, z dala od innych zabudowań.

Wpływ na poziom doświetlenia pomieszczeń ma zarówno wielkość okien, jak i ich konstrukcja. Zgodnie z przepisami w pomieszczeniach, w których przebywają ludzie, powierzchnia stolarki okiennej nie powinna być mniejsza niż 1/8 powierzchni podłogi. Zazwyczaj w pomieszczeniach, w których spędzamy najwięcej czasu, np. w salonie czy pokojach dzieci, powierzchnia montowanych przeszkleń jest nieco większa i wynosi 1/4 lub 1/5 powierzchni podłogi. Najwięcej światła wpada przez przeszklenia, które mają dużą powierzchnię szyby. Dlatego najlepiej sprawdzają się okna bez podziałów. Panoramiczne okna jednoskrzydłowe lub stałe (czyli nieotwieralne) będą dostarczały więcej światła niż dwudzielne ze słupkiem. Doskonałe efekty daje również zastosowanie drzwi podnoszono-przesuwnych. Umożliwiają one wykonanie dużych przeszkleń z jednolitymi taflami szkła. Obecnie montuje się je nie tylko w salonach, ale i w innych pomieszczeniach, np. kuchni, sypialniach. Najmniej naturalnego światła wpuszczają natomiast okna ze szprosami. Jeśli chcemy mieć jasne wnętrza, najlepiej zaplanować okna lub drzwi tarasowe na najdłuższej ścianie. W większych pomieszczeniach warto zaplanować przeszklenia na dwóch elewacjach – sąsiednich bądź przeciwległych. Dobrym rozwiązaniem będą również przeszklenia narożne, które doświetlają pomieszczenia z dwóch stron.

Do konserwacji i renowacji drewnianych ram okiennych powinno się używać preparatów tej samej firmy co lakier lub farba, którymi pomalowano okna. Środki takie można kupić u producentów lub dystrybutorów okien drewnianych. Informacje na temat rodzaju zastosowanego lakieru lub farby można znaleźć w instrukcji obsługi otrzymywanej przy zakupie okien. Do konserwacji ram drewnianych przeznaczone są specjalne emulsje pielęgnacyjne, które nadają połysk oraz zabezpieczają powłokę lakierniczą przed działaniem warunków atmosferycznych. Należy je stosować przynajmniej dwa razy w roku, zwłaszcza po lecie i zimie. Emulsję nakłada się na umyte i osuszone ramy. Do mycia można użyć specjalistycznych preparatów (dostępnych u producentów i dystrybutorów okien) bądź też wody z dodatkiem delikatnego detergentu, np. płynu do naczyń. Przy okazji wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych warto skontrolować stan powłoki lakierniczej. Jeśli widoczne są drobne uszkodzenia, takie jak pęknięcia, odpryski lub łuszczenie, konieczne jest ich naprawienie. Najpierw należy delikatnie wygładzić naruszoną powierzchnię drobnoziarnistym papierem ściernym, a następnie nałożyć odpowiedni lakier – taki sam, jaki użyto podczas produkcji okien.

Przy wyborze okien z szybami przeciwsłonecznymi istnieje możliwość dopasowania ich parametrów do własnych potrzeb. O tym, ile światła przenika przez szkło do pomieszczenia, mówi współczynnik przepuszczalności światła Lt. Jego wartość może wynosić od 7 proc. do 82 proc. Im wyższy procent przepuszczanego światła, tym jaśniej będzie w pomieszczeniu. Kolejny parametr, który można indywidualnie dobrać, to współczynnik przepuszczalności energii całkowitej g. Określa on, jaka część promieniowania słonecznego dociera do pomieszczeń. Współczynnik g może mieć wartość od 8 proc. do 68 proc. Im jest on niższy, tym pomieszczenie będzie się mniej nagrzewać od słońca. Warto jednak pamiętać, że wpływ na stopień doświetlenia pomieszczenia ma nie tylko rodzaj zastosowanych szyb, ale również odpowiedni rozmiar okien w stosunku do wielkości pomieszczenia. W pakiecie szybowym można jednocześnie zastosować szyby przeciwsłoneczne i szkło niskoemisyjne. Po zewnętrznej stronie pakietu szybowego montuje się szyby przeciwsłoneczne, a po wewnętrznej – umieszczane jest szkło niskoemisyjne.

W przypadku dużych przeszkleń szczególnie istotną rolę odgrywa stabilność profili okiennych. Muszą one być na tyle mocne, by wytrzymały ciężar pakietu szybowego. Jest to istotne zwłaszcza przy oknach 3-szybowych, w których waga 1m² przeszklenia dochodzi nawet do 30 kg. Zbyt słabe ramy mogą się odkształcać, co spowoduje problemy z otwieraniem i zamykaniem skrzydeł. Do tworzenia trwałych i bezpiecznych, wielkogabarytowych okien i drzwi tarasowych idealnie nadaje się drewno. Charakteryzuje się ono bardzo dużą wytrzymałością konstrukcyjną, a dodatkowo nie zwiększa swoich wymiarów na skutek wahania temperatury. Ma to szczególne znaczenie w naszej strefie klimatycznej, gdzie różnica w temperaturze otoczenia zimą i latem może przekraczać 60°C. W nowoczesnych oknach i drzwiach trasowych ramy wykonuje się z drewna klejonego warstwowo. Powstaje ono w wyniku sklejenia trzech lub czterech warstw tarcicy, z odpowiednio dobranym, naprzemiennym układem słojów. Dzięki temu profile okienne cechują się dużą wytrzymałością. Maksymalne wymiary przeszklenia zależą od jego typu. Okna rozwierne, uchylne lub rozwierno-uchylne mogą mieć 2,70 m x 1,15 m, a nieotwieralne – 3,40 m x 2,80 m. Przy drzwiach tarasowych podnoszono-przesuwnych rozmiary pojedynczego skrzydła osiągają 3,33 m x 2,80 m. Kolejnym istotnym elementem, na który warto zwrócić uwagę przy zakupie, są okucia. Od ich jakości zależy długoletnie i sprawne działanie drzwi oraz komfort użytkowania. Dobre okucia zapewniają lekkie i płynne otwieranie oraz zamykanie skrzydeł. Ponadto mogą posiadać wiele dodatkowych funkcji.

Witam, Każdy gatunek drewna ma charakterystyczne dla siebie właściwości i wygląd. Dlatego przy wyborze warto wziąć pod uwagę zarówno poszczególne parametry (np. podatność na zmiany wilgotności, odporność na uszkodzenia mechaniczne), jak również indywidualne upodobania estetyczne i planowaną aranżację wnętrz. Spośród gatunków krajowych największą popularnością cieszą się sosna i dąb, natomiast z egzotycznych - meranti. Drewno sosnowe zapewnia dobrą izolację termiczną i akustyczną, jest również stosunkowo wytrzymałe. Ma ono gładką powierzchnię oraz jasną barwę z wyraźnie zaznaczonymi słojami. Na atrakcyjność drewna sosnowego wpływa dodatkowo przystępna cena. Dąb jest jednym z najtwardszych, najbardziej wytrzymałych i odpornych na ścieranie, rodzimych gatunków drewna. Wykonane z niego okna mogą nam posłużyć przez dziesięciolecia. Dąb jest zaliczany do gatunków szlachetnych, co wpływa na jego wyższą cenę. Drewno dębowe jest jasne i posiada równomierną strukturę. Warto pamiętać, że zawarte w nim garbniki mogą powodować ciemniejsze odbarwienia. Jest to widoczne zwłaszcza w przypadku profili pokrytych lakierem lazurowym. Drewno Meranti odznacza się niezwykłą trwałością i dużą odpornością na wilgoć. Właściwości drewna mogą się jednak różnić w zależności od jego klasy. Dlatego przy wyborze warto się upewnić, jaką gęstość ma surowiec wykorzystywany do produkcji okien. Powinna ona wynosić przynajmniej 450 kg/m³. Jedna z popularnych odmian tego gatunku występuje w kolorze różowo-brązowym.

Montaż okien drewnianych najlepiej zaplanować po zakończeniu tzw. mokrych prac budowlanych w pomieszczeniach. Zbyt duża wilgotność powietrza powstająca podczas tego typu robót może mieć niekorzystny wpływ zarówno na drewno, jak i okucia. Dlatego okna powinny być wstawiane po wykonaniu i wyschnięciu tynków wewnętrznych (bez glifów okiennych) oraz wylewek betonowych, a przed ułożeniem ocieplenia zewnętrznego muru. Po zamontowaniu stolarki okiennej bardzo istotne jest zapewnienie właściwej wentylacji pomieszczeń. Należy również chronić okna przed zabrudzeniem chemią budowlaną podczas wykonywanych w późniejszym okresie prac budowlanych i porządkowych.

Zgodnie z przepisami w pomieszczeniach, w których przebywają ludzie, powierzchnia stolarki okiennej nie powinna być mniejsza niż 1/8 powierzchni podłogi. Natomiast w przypadku pomieszczeń sanitarnych i gospodarczych proporcje te mogą wynosić 1:12. W praktyce liczbę i wielkość okien w poszczególnych częściach domu dopasowuje się do indywidualnych potrzeb mieszkańców, tak by zapewnić optymalną dawkę naturalnego światła i komfort przebywania. Dobrego doświetlenia wymagają przede wszystkim te pomieszczenia, w których spędzamy najwięcej czasu, np. salon i pokoje dziecinne. Zazwyczaj powierzchnia montowanych tu przeszkleń wynosi 1/4 lub 1/5 powierzchni podłogi. Z kolei w spiżarni, kotłowni czy garażu można zamontować mniejsze okna lub całkowicie z nich zrezygnować. Warto pamiętać, że poziom doświetlenia wnętrz zależy nie tylko od wielkości przeszkleń, ale również od sposobu ich rozmieszczenia i osadzenia w murze oraz umiejscowienia względem stron świata. W pomieszczeniach o dużym metrażu, np. salonie, warto w miarę możliwości zaplanować okna lub drzwi tarasowe na dwóch elewacjach – sąsiednich bądź przeciwległych. Ważne jest, aby górna krawędź otworów okiennych znajdowała się jak najwyżej od podłogi. Dzięki temu promienie słoneczne będą docierać w głąb pomieszczenia. Trzeba również pamiętać, że wszelkiego rodzaju zadaszenia, okapy i balkony zmniejszają dostęp światła naturalnego. Taki sam efekt występuje przy głębokim osadzeniu okien w ścianie.

Okna pasywne cechują się jeszcze lepszą izolacyjnością cieplną niż okna energooszczędne. Co więcej, ich parametry oraz możliwość zastosowania w domach pasywnych muszą zostać potwierdzone stosownymi certyfikatami, wydawanymi przez niezależne instytucje. W Polsce takie zaświadczenia wystawiane są przez Polski Instytut Budownictwa Pasywnego, natomiast zagranicą np. przez Passive House Institut w Darmstadt, Institut für Fenstertechnik w Rosenheim. W oknach pasywnych współczynnik przenikania ciepła Uw, czyli dla całego okna, nie może przekroczyć 0,8 W/m²K. Poszczególne elementy wyposażenia również powinny cechować się odpowiednią termoizolacyjnością. Współczynnik pakietu szybowego - Ug musi mieć wartość 0,7 W/m²K bądź niższą. W oknach pasywnych stosuje się szklenie potrójne, a nawet poczwórne, z ciepłą ramką dystansową i przestrzenią międzyszybową wypełnioną gazem szlachetnym. Z kolei współczynnik przenikania ciepła ramy, czyli Uf, powinien wynosić maksymalnie 0,8 W/m²K. Dlatego w oknach pasywnych profile są grubsze niż w oknach energooszczędnych. Zazwyczaj mają one grubość 88-120 mm. Dostępne na rynku okna do domów pasywnych mają nawet lepsze parametry niż te, które są wymagane. Dla przykładu okno PURO PASSIVE marki Sokółka Okna i Drzwi ma współczynnik Uw na poziomie 0,66 W/m²K, który został potwierdzony certyfikatem Passive House Institut w Darmstadt.

Nawiewniki można zastosować zarówno w nowych oknach, jak i w tych, które są już zamontowane w domu. Powinny one zostać umieszczone w górnej części okna, np. w skrzydle, ościeżnicy lub w kasecie rolety zewnętrznej. Takie usytuowanie sprawia, że nawet zimą nie odczuwa się chłodu. Wpadające przez nawiewnik powietrze miesza się najpierw z ciepłym powietrzem pod sufitem, dzięki czemu się nagrzewa. Wybór miejsca instalacji nawiewnika w już zamontowanych oknach może być uzależniony od budowy ramy okiennej i sposobu osadzenia w murze. Dlatego warto wcześniej skonsultować się z działem technicznym firmy, której okna posiadamy. Sam montaż najlepiej zlecić doświadczonej ekipie, posiadającej autoryzację producenta. Maksimum komfortu zapewniają nawiewniki automatyczne, które samoczynnie dostosowują intensywność wietrzenia do warunków panujących w pomieszczeniach. Dzięki temu są one całkowicie bezobsługowe. Dostępne są dwa rodzaje nawiewników automatycznych – higrosterowane i ciśnieniowe. Te pierwsze dostosowują ilość wpadającego powietrza zależnie od poziomu wilgotności w pomieszczeniach. Jeżeli w trakcie prac domowych, np. gotowania czy prasowania, zawartość pary wodnej rośnie, nawiewnik się otwiera. Przymyka się, kiedy poziom wilgotności wróci do normy. Nawiewniki ciśnieniowe reagują natomiast na różnice ciśnienia powietrza na zewnątrz i wewnątrz domu. Kiedy różnica ciśnień wzrasta, do pomieszczeń doprowadzana jest większa dawka powietrza. Montowanie nawiewników zaleca się w pokojach dziennych i sypialniach, a także w kuchni – w przypadku korzystania z kuchenki gazowej. Niezwykle istotne jest, aby zadbać jednocześnie o prawidłową cyrkulację powietrza w domu. W tym celu drzwi do pokoi, w których są nawiewniki, powinny zostać wyposażone w szczeliny wentylacyjne. Natomiast w drzwiach do łazienki i kuchni wskazane jest zamontowanie otworów lub kratek nawiewnych.

Do konserwacji okuć przeznaczone są specjalne preparaty. Można je kupić u dystrybutorów okien lub w specjalistycznych sklepach. Smarowanie okuć najlepiej wykonywać raz w roku, przed nadejściem zimy. Zapewni to sprawne działanie okien przez wiele lat. Preparat konserwacyjny chroni metal przed korozją oraz zapobiega tarciu, które mogłoby powodować przedwczesne zużycie okuć. Przed nasmarowaniem okucia należy oczyścić z kurzu, np. przy użyciu sprężonego powietrza lub miękkiej tkaniny. Przy większych zabrudzeniach można użyć wody z dodatkiem delikatnego płynu do mycia. Niewskazane jest stosowanie preparatów, które mogłyby uszkodzić powłokę antykorozyjną, np. silnych detergentów, środków z zawartością octu lub innych kwaśnych substancji, proszków czyszczących, itp.

W przypadku dużych przeszkleń szczególnie istotną rolę odgrywa stabilność profili okiennych. Do tworzenia trwałych i bezpiecznych, wielkogabarytowych okien i drzwi tarasowych idealnie nadaje się drewno. Charakteryzuje się ono bardzo dużą wytrzymałością konstrukcyjną, a dodatkowo jest odporne na wahania temperatur – czyli nie zwiększa swoich wymiarów. Ma to szczególne znaczenie w naszej strefie klimatycznej, gdzie różnica w temperaturze otoczenia zimą i latem może przekraczać 60 st. C W budynkach z dużymi przeszkleniami doskonale sprawdzają się drzwi podnoszono-przesuwne. Można je wykonać w znacznie większych rozmiarach niż klasyczne modele rozwierne. Dzięki temu zapewniają niezakłócony widok i tworzą wrażenie otwartej przestrzeni. Dla przykładu w systemie THERMO HS marki Sokółka Okna i Drzwi pojedyncze skrzydło osiąga do 3,33 m szerokości i 2,80 m wysokości. W zależności od ilości skrzydeł przesuwnych, łącząc odpowiednio elementy, można stworzyć szklaną ścianę o długości nawet 20 m. Różnorodne warianty układu skrzydeł pozwalają na dobór odpowiedniego sposobu otwierania, dopasowanego do potrzeb mieszkańców i projektu budynku. Poza drzwiami przesuwanymi w jednej płaszczyźnie dostępny jest model narożny z ruchomym słupkiem, co oznacza że możemy rozsunąć całe naroże pomieszczenia zyskując niezwykłą przestrzeń. Drzwi podnoszono-przesuwne po otwarciu nie zabierają przestrzeni wnętrza, gdyż skrzydło przesuwa się równolegle względem drugiego. Dodatkowo posiadają tzw. niski próg, który licuje się z powierzchnią ułożonej podłogi, powodując, że wyjście na taras jest komfortowe i bezpieczne. Przy realizacji przeszklonych ścian doskonale sprawdzają się również wielkogabarytowe okna. W ofercie marki Sokółka Okna i Drzwi są one dostępne w wersji rozwiernej i nieotwieralnej. Te pierwsze mogą mieć do 2,8 m wysokości i 1,2 m szerokości. Maksymalne wymiary okien nieotwieralnych wynoszą 3,75 m wysokości i 3,75 m szerokości. W przypadku dużych przeszkleń istotne jest zapewnienie ochrony przed ucieczką ciepła. Najlepsze parametry termoizolacyjne mają okna i drzwi tarasowe 3-szybowe, w których zastosowano szkło niskoemisyjne. Powierzchnia tego typu szkła jest pokryta niewidoczną warstwą tlenków metali szlachetnych, które odbijają ciepło z powrotem do wnętrza domu i w ten sposób zatrzymują je w budynku. Jednocześnie szyby przepuszczają energię słoneczną, umożliwiając dogrzanie pomieszczeń. Izolacyjność cieplną poprawia również wypełnienie przestrzeni międzyszybowej gazem szlachetnym (np. argonem) oraz ciepłe ramki dystansowe.

Do renowacji drewnianych ram okiennych należy stosować te same produkty, które zostały użyte podczas produkcji. Dlatego warto upewnić się, jakiego producenta okna Pani faktycznie posiada i jak dawno zostały one kupione. Rok produkcji można ustalić sprawdzając, czy okno posiada plombę gwarancyjną. Jest ona widoczna po otwarciu skrzydła w postaci naklejki na metalowej listwie zasuwnicy okna. W przypadku braku plomby można również spróbować odczytać zapis umieszczony na ramce międzyszybowej – data wyprodukowania szyby powinna być umieszczona na ramce. Informacje te wraz ze wskazaniem gatunku drewna oraz koloru należy przekazać do działu serwisu danej firmy. Dział serwisu wskaże, jakie materiały będą niezbędne do odnowienia powierzchni lakierniczej okna i w razie potrzeby ustali termin oględzin. Do renowacji drewnianych ram okiennych należy stosować te same produkty, które zostały użyte podczas produkcji. Dlatego warto upewnić się, jakiego producenta okna Pani faktycznie posiada i jak dawno zostały one kupione. Po ustaleniu tych informacji proponuję skontaktować się z działem serwisu danej firmy, który pomoże dobrać odpowiednie preparaty i w razie potrzeby ustali termin oględzin. W przypadku rozległych zniszczeń powłoki lakierniczej renowację najlepiej powierzyć wyspecjalizowanej firmie, która ma autoryzację producenta okien. Natomiast jeżeli decydujemy się wykonać takie zabiegi samodzielnie, warto pamiętać o kilku elementach. Przed przystąpieniem do renowacji konieczne jest zabezpieczenie okuć przed zamalowaniem. Następnie należy gruntownie oczyścić odnawianą powierzchnię za pomocą delikatnego detergentu i opłukać czystą wodą. Jeżeli nie doszło do uszkodzenia warstwy podkładowej, renowację rozpoczynamy od przeszlifowania całej ramy okiennej drobnoziarnistym papierem ściernym. Należy przy tym uważać, aby nie zeszlifować podkładu. Następnie starannie odkurzamy ramę z pyłu, przemywamy wodą, po czym zostawiamy ją do wyschnięcia. Na tak przygotowaną powierzchnię nanosimy dwie warstwy lakieru nawierzchniowego o odpowiednim kolorze i połysku. Używamy do tego syntetycznego pędzla o długim włosiu do farb akrylowych. Przed nałożeniem drugiej warstwy należy odczekać przynajmniej cztery godziny. W przypadku, gdy warstwa podkładowa jest uszkodzona, należy usunąć całkowicie powłokę lakierniczą. Używamy do tego papieru ściernego – najpierw o średniej, a następnie o drobnej grubości ziarna. Później starannie odkurzamy powierzchnię z pyłu, przemywamy i pozostawiamy do wyschnięcia. Surowe drewno trzeba najpierw zaimpregnować. Po całkowitym wyschnięciu impregnatu powierzchnię gruntujemy podkładem w odpowiednim kolorze, aby zwiększyć przyczepność farby nawierzchniowej. Następnie przy pomocy syntetycznego pędzla o długim włosiu do farb akrylowych nanosimy dwie warstwy nawierzchniowe w odpowiednim kolorze i połysku. Przed nałożeniem drugiej warstwy należy odczekać przynajmniej cztery godziny. Aby przedłużyć trwałość powłoki lakierniczej po renowacji, warto regularnie ją konserwować zgodnie z zaleceniami producenta.

Maksymalny rozmiar skrzydła zależy od rodzaju materiału użytego do produkcji ram. Dużą swobodę projektowania panoramicznych przeszkleń daje drewno. Pojedyncze skrzydło może mieć do 3,33 m szerokości i 2,80 m wysokości. W systemie podnoszono-przesuwnym wykonuje się szklane ściany o długości niemal 20 m. System pozwala na montaż 1 lub 2 prowadnic, dzięki czemu dostępne są różne warianty otwierania. W przypadku drzwi przesuwanych w jednej płaszczyźnie wyjście na taras może mieć szerokość nawet 12 m. Dostępny jest również model narożny z ruchomym słupkiem, który umożliwia otwarcie całego narożnika. Drzwi podnoszono-przesuwne standardowo wyposażone są w próg, który mierzy niecałe 2 cm wysokości. Można je również zamontować w taki sposób, aby próg był całkowicie zlicowany z ułożoną podłogą. Tego typu rozwiązanie warto zaplanować już na etapie projektowania domu. Pozwala to na odpowiednie przygotowanie otworów okiennych. Przy zamawianiu drzwi trzeba uwzględnić docelowy poziom posadzki w domu i na tarasie. Drzwi mogą być również wyposażone w napęd automatyczny, który pozwala na zdalne otwieranie i zamykanie za pomocą pilota lub klawisza umieszczonego w klamce.

Nowoczesne okna drewniane zapewniają bardzo dobrą izolacyjność cieplną. Najlepsze parametry termiczne uzyskuje się przy zastosowaniu ram o grubości 80 mm i powyżej. Drewno, które w niewielkim stopniu przewodzi ciepło, doskonale chroni przed zimnem. Obecnie ramy wykonuje się z trzech lub czterech warstw drewna z odpowiednio dobranym, naprzemiennym układem słojów. To sprawia, że są one bardzo stabilne. Grubsza rama nie tylko jest cieplejsza, ale również pozwala na bezpieczne zastosowanie 3-szybowego pakietu. W celu poprawy termoizolacyjności w pakietach szybowych montuje się szkło niskoemisyjne. Jego powierzchnia pokryta jest niewidoczną warstwą tlenków metali szlachetnych, które odbijają ciepło z powrotem do wnętrza domu. Stosuje się również ciepłe ramki dystansowe, wykonane z tworzywa sztucznego lub połączenia stali szlachetnej i tworzywa sztucznego, które posiadają niską przewodność cieplną. Dzięki temu redukowane są mostki termiczne i zmniejsza się możliwość kondensacji pary wodnej na szybach wewnątrz budynku przy słabej wentylacji pomieszczenia. Ponadto przestrzeń międzyszybowa może zostać wypełniona gazem szlachetnym (np. argonem), który ma lepsze właściwości termoizolacyjne niż powietrze stosowane w zwykłych oknach. Niezwykle istotny jest również prawidłowy montaż okien. Najszczelniejszy i najbardziej efektywny jest tzw. „ciepły montaż”. Pozwala on na ograniczenie mostków termicznych i strat ciepła, jakie powstają na styku ramy z murem. Polega on na osadzeniu okna poza murem, w warstwie ocieplenia, przy wykorzystaniu odpowiednich systemów montażowych. Inna metoda to tzw. montaż warstwowy, czasem mylnie nazywany ciepłym. Opiera się on na zastosowaniu trzech warstw o określonych właściwościach. Od wewnątrz stosuje się taśmę paroszczelną, która zapobiega przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do warstwy izolacji, jak również blokuje jej migrację do wnętrza budynku. Pośrodku umieszcza się piankę montażową pełniącą rolę izolatora termicznego. Zewnętrzna warstwa to taśma paroprzepuszczalna, która zabezpiecza miejsce styku okna z murem. Nie dopuszcza ona do wnikania wody opadowej do warstwy ocieplenia, a jednocześnie pozwala na swobodne odprowadzenie pary wodnej na zewnątrz. Takie rozwiązanie chroni warstwę izolacji termicznej (pianę PU) przed degradacją a w konsekwencji utratą właściwości izolacyjnych na skutek oddziaływania wilgoci – różnic temperatur, jak również wiatru i promieniowania słonecznego, gwarantując wysoką szczelność i izolacyjność przez okres wielu lat. Kolejną metodą jest stosowanie do uszczelnienia wielofunkcyjnych taśm rozprężnych, które zapewniają wszystkie powyższe parametry. By mieć pewność, że montaż zostanie należycie wykonany, najlepiej zlecić go doświadczonej ekipie, posiadającej autoryzację producenta.