Przede wszystkim miedź należy do metali półszlachetnych, a poniżej przytaczam ich definicję: Metale szlachetne - zwyczajowa nazwa metali odpornych chemicznie, do których zalicza się platynowce (ruten, rod, pallad, osm, iryd i platynę) oraz dwa metale z grupy miedziowców: srebro i złoto (miedź, ze względu na nieco wyższą reaktywność, zalicza się do metali półszlachetnych). Określa się je także jako metale, które w szeregu napięciowym przyjmują wartości dodatnie (mają dodatni potencjał standardowy). Ze względu na swoje właściwości miedź jest bardzo dobrym materiałem do wykonywania instalacji wody pitnej, gazowych i ogrzewania. Trudno znaleźć w przyrodzie drugi tak przyjazny człowiekowi pierwiastek. To jedyny naturalny materiał posiadający działanie bakteriostatyczne. Dlatego instalacje wykonane z miedzi posiadają szereg niezwykłych, bezcennych dla naszego zdrowia właściwości. Przede wszystkim działają bakteriobójczo i grzybobójczo. Miedź stanowi nieprzekraczalną granicę dla trucizn i szkodliwych czynników zewnętrznych. Zapobiega również procesom gnicia. Chroni przed chorobami (legionellozami), które często przenoszone są do kuchni i łazienki wraz z wodą przez instalacje z tworzyw sztucznych. Jest ona ponadto pierwiastkiem śladowym, koniecznym dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, niezbędnym dla produkcji hemoglobiny i enzymów. Miedź jest niezbędna do rozwoju i wzmacniania kości, do wytwarzania białych i czerwonych krwinek, wchłaniania żelaza, przemiany cholesterolu i glukozy, właściwej pracy serca i rozwoju mózgu. Niezbędna jest też kobietom w ciąży, którym zaleca się podwojenie dawek miedzi dla prawidłowego rozwoju płodu. Posiadając właściwości antyutleniające, miedź chroni również organizm ludzki przed uszkodzeniem tkanek. Współczesne badania potwierdzają fakt wyjątkowych, zdrowotnych właściwości miedzi. Dowiedziono naukowo, że stosowanie prawidłowej diety pokarmowej zaspakaja zapotrzebowanie organizmu na ten bezcenny dla niego pierwiastek. Zapotrzebowanie to wynosi dla dorosłego człowieka około 0,9 mg na dzień. Miedź występuje w następujących pokarmach: cielęcinie, orzechach, warzywach strączkowych, zbożach, drobiu, wątrobie, małżach, rybach, kaszy gryczanej, żółtku jaj. Ryż, zboża, cytrusy oraz warzywa nie mogą rozwijać się prawidłowo bez gleb zawierających odpowiednią ilość miedzi. W instalacjach z miedzi bakterie giną w temperaturze 55 st. C w ciągu 20 minut. W instalacji z PVC, w tej samej temperaturze, w ciągu 3 godzin, następuje podwojenie się ilości bakterii. Odporność miedzi na wysokie temperatury sprawia, że w instalacjach wykonanych z tego materiału możemy przeprowadzać najskuteczniejszą dezynfekcję termiczną w temperaturze 70 st. C - zastosowanie tej temperatury w rurach z tworzyw sztucznych nie jest możliwe. Miedź jako metal półszlachetny łączy w sobie nadzwyczajną odporność na korozję i wysoką wytrzymałość mechaniczną. Badania wykazały, że w miedzianych instalacjach wodociągowych, gdzie woda jest dezynfekowana chlorem, występuje korzystna interakcja hamująca rozwój bakterii. W Midwest Research Instytut w USA wykonano badania laboratoryjne rur z różnych materiałów instalacyjnych. Okazało się, że w rurze miedzianej, jako jedynej, po 5-ciu godzinach pozostało tylko 1% ilości początkowej bakterii. W rurach z tworzyw sztucznych wartość bakterii była większa od początkowej. Podobne badania, przeprowadzone na jeszcze większą skalę w laboratorium w Wielkiej Brytanii potwierdziły ten wynik. Miedź jest biologicznie aktywna w procesie transportu wody. Dlatego tak istotne są również wyniki tych badań, które potwierdzają, że miedź nie może być przyczyną chorób nowotworowych oraz czynnikiem sprzyjającym ich powstawaniu. Bardzo interesujące są wyniki badań stanowiących dowód, że wykonane z miedzi, dotykane na co dzień przedmioty (np. klamki, włączniki światła, podgłówki nóżek) odgrywają pozytywną rolę w zwalczaniu infekcji szpitalnych. Badania te wykazały, że gronkowce zostały kompletnie unieszkodliwione po zaledwie godzinie na miedzi (1 cm miedzi zabija 10 milionów gronkowców złocistych w około 90 minut) oraz po 4 godzinach na mosiądzu (stop miedzi i cynku). Stal nierdzewna nie czyniła tym bakteriom żadnej szkody. Miedź stanowi również doskonałą barierę kontrolną redukującą rozprzestrzenianie się epidemii ptasiej grypy. Z dwóch milionów aktywnych jednostek wirusa tej grypy, po sześciu godzinach przeżyło jedynie 500 jednostek - tzn., że nastąpiła redukcja o 99,9%. Dla porównania - na płycie ze stali nierdzewnej liczba jednostek zakaźnych wirusów spadła do 500 tysięcy jednostek w ciągu 24 godzin (redukcja o 75%). Miedź jest lepsza i bardziej ekonomiczna Miedź to naturalny, używany od tysięcy lat materiał do produkcji zbiorników wody pitnej i przewodów wodociągowych. Ze względu na wysoką przewodność elektryczną i cieplną jest doskonałym materiałem instalacyjnym. Jako metal szlachetny łączy w sobie nadzwyczajną odporność na korozję i wysoką wytrzymałość mechaniczną. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na rozciąganie - dla rur miedzianych w stanie twardym norma wynosi 290 MPa, a dla rur PCV-C tylko 50 MPA. Miedź jest też odporna na zmęczenie materiału, co sprawia, że instalacje nie stwarzają problemów wywołanych skrajnymi temperaturami (rozszerzania cieplnego i kurczenia). Współczynnik rozszerzalności cieplnej miedzi jest 3,5 razy niższy w porównaniu z tworzywem sztucznym. Miedź jest niepalna, nie topi się podczas pożaru oraz nie podtrzymuje spalania. Utrzymuje ciśnienie wody nawet wtedy, gdy znajduje się w płomieniu. Nie emituje żadnych trujących gazów. Instalacja miedziana nie “ciągnie” płomienia poprzez ściany i podłogi. Rury wykonane z miedzi są bardzo trwałe i nie kruszeją z upływem czasu. Ich trwałość szacowana jest na ponad 100 lat. Pomimo upływu czasu instalacje miedziane zachowują własności chemiczne i fizyczne. Instalacje z tworzyw sztucznych o wiele szybciej ulegają procesom starzenia - przeprowadzane dezynfekcje termiczne dodatkowo intensyfikują te procesy. Wysoka plastyczność miedzi w połączeniu z dużą wytrzymałością, ułatwia montaż instalacji. Dzięki temu rury mogą być prowadzone zgodnie z kształtem pomieszczenia, przy użyciu mniejszej ilości złączek. Elementy instalacji nie uginają się również wzdłuż długich odcinków, przez co wymagają mniejszej ilości podpór. W przeciwieństwie do tworzyw sztucznych miedź stanowi cenny surowiec wtórny. Ta kwestia jest bardzo istotna, kiedy pojawia się problem zagospodarowania odpadów instalacyjnych (np. po wymianie instalacji). Rury miedziane są w pełni przystosowane do powtórnego przerobu. W razie konieczności demontażu mogą być ponownie wykorzystane i nigdy nie będą stwarzać problemu jako bezużyteczne odpady. Dokonując wyboru materiału instalacyjnego nie wolno zapominać również o estetyce. Instalacje miedziane są dużo mniejsze, cieńsze, mniej widoczne i bardziej proporcjonalne w połączeniu rur i złączek po montażu.
